จดหมายถึงครูl ทราบเเล้วทำไมครูห้ามเข้าวัดดึก

 วันศุกร์ที่  2 พฤศจิกายน 2555

กราบสวัสดีค่ะครู

       ตอนเช้าทำกิจวัตรประจำวันทำวัตรเช้า ภาวนาแล้วก็ไปทำงาน ตั้งใจว่า จะไปดูรองเท้าให้ครูเข้ามาสั่งงานน้อง เป็นการสอนงานใหม่รู้สึกถึงความไม่มั่นใจ จึงอยู่จนจบขั้นตอนเจ้าค่ะ กว่าจะได้มาดูก็ห้าโมงกว่า เดินสำรวจหา แปลกดีที่อาการรังเกียจห้างของหนูหายไปเหลือเพียงมาทำงานถวายครู การเดินไปมาในร้านรองเท้าที่ไม่ใกล้กันนักหลายรอบไม่ได้สร้างความเบื่อหน่ายให้หนูเหมือนเมื่อก่อน รวมถึงการรองคำตอบจากครูใจหนูเปลี่ยนไปค่ะครู ผ่อนคลายขึ้น แต่ก็ยอมรับว่า "หนูเพลินจนลืมว่าจะบ่ายสองแล้ว" สุดท้ายก็ได้ริงเท้ามาถวายครูดั่งใจหมาย 

เข้ามาตรวจงานน้องวิเคราะห์ผล ว่าต้องทำอะไรเพิ่มเติม

หนูยังไม่ได้เก็บของเลยค่ะครูเข้่บ้านมาเก็บของเบ่งออกไปก็สี่โมงครึ่งแวะเติมน้ำมัน นึกขึ้นได้หนูลืมใบเตยที่พับเป็นดอกกุหลาบของพี่หนิงที่จะถวายหลวงปู่วนย้อนไปเอา รถในมหาลัยเวลานี้ติดมาก ไม่ใช่เรื่องแปลกเจ้าค่ะเวลานี้ติดประจำ หนูช้าเองเลยต้องรับกรรม กว่าจะถึงบ้านห้าโมงกว่า หยิบแล้วขับรถออกอีกเส้นกะจะเลี่ยงรถติด ก็ยังติดหนูทุกข์เจ้าค่ะ แต่ก็ยอมรับหกโมงเย็นยังออกจากขอนแก่นไม่สำเร็จยังติดที่แยกสามเหลี่ยมไม่ทันออกบายพาส โทรหาครู จะขอโอกาสปรึกษาว่า ควรจะเข้าวัดพรุ่งนี้หรือวันนี้เพราะดึกแน่ๆ ข้างในหนูล้าทีเดียวเจ้่าค่ะ 

พอขับไปเรื่อยๆครูก็เมตตาแต่หนูรู้สึกง่วงมากเจ้าค่ะ หลับใน

จอดงีบที่ร้อยเอ็ด กว่าจะเข้าวัดดึกรู้แล้วว่าทำไมครู เคยเอ็ดเมื่อก่อนเรื่องอย่าเข้าวัดดึก ศีลข้อ  4 ด่างพร้อย เพราะบริหารเวลาไม่่ได้ เบียดเบียนครูที่คอยเป็นห่วงเบียดเบียนน้องๆที่ต้องคอยรับเจ้าค่ะ