ประสบการณ์แห่งความสุข

เราทำให้ผู้อื่นมีสุข เรานั้นสุขยิ่งกว่า

        เย็นวันหนึ่งหลังจากที่เรียนเสร็จ ดิฉันได้ไปออกกำลังกายกับเพื่อนที่สนามกีฬาของมหาวิทยาลัย ในขณะที่ดิฉันกับเพื่อนกำลังวิ่งกันอยู่ มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งอยู่แถวๆบริเวณต้นไม้ เมื่อดิฉันวิ่งเข้าไปใกล้เธอ ก็มีเสียงร้องดังขึ้นมาจากเธอคนนั้น ดิฉันกับเพื่อนเลยวิ่งเข้าไปหา แล้วถามเธอว่าเป็นอะไร แต่สิ่งที่สังเกตเห็นอยู่นั่นคือ ผึ้งกำลังบินอยู่บริเวณต้นไม้และรอบๆตัวของเธอ ดิฉันจึงตั้งสติได้ว่า "เวลาที่เราจะดูผึ้งต้องค่อยๆทำ ทำอะไรให้ทำช้าๆ" ซึ่งเป็นคำพูดของอาจารย์ที่สอนวิชาการเลี้ยงผึ้งให้กับดิฉันที่ท่านได้กล่าวเอาไว้ ดิฉันจึงได้บอกเพื่อนและผู้หญิงคนนั้นอยู่นิ่งๆ แล้วดิฉันค่อยๆช่วยบอกการเอาพิษผึ้งออกจากการเรียนวิชาเรียนที่อาจารย์ได้บอกไว้ การดูดเอาพิษออกจะได้ช่วยทำให้เราปวดน้อยลง อละเป็นการลดพิษของมันด้วย แต่บังเอิญผู้หญิงคนนั้นถูกผึ้งต่อยที่บริเวณขา ดิฉันไม่รู้จะเอาพิษออกด้วยวิธีไหน จึงบีบบริเวณที่ผึ้งต่อยแล้วเอาผ้าชุบน้ำเย็นมาประคบไว้แก้ปวดไว้ก่อน ซึ่งเป็นวิธีที่ถูกหรือผิดดิฉันก็ไม่ทราบเช่นกัน แล้วรีบพาเขาไปหายามาทา  

         ผู้หญิงคนนั้นก็กล่าว "ขอบคุณ" แล้วถามว่าเรียนอยู่คณะไหน แล้วรู้เรื่องการปฐมพยาบาลเรื่องนี้ได้อย่างไร เรียนพยาบาลหรือเปล่า ดิฉันเลยบอกว่า เรียนคณะวิทยาศาสตร์ เอาชีวะ การที่รู้เรื่องนี้ ก็เป็นเพราะว่าดิฉันได้เรียนวิชาการเลี้ยงผึ้งมาแล้วพอดี ขณะที่ไปดูผึ้ง อาจารย์โดนผึ้งต่อยแล้วก็มีการดูดพิษออก ดิฉันเลยถามอาจารย์ แล้วนำมาช่วยเหลือคุณ เขาเลยพูดกล่าวชมว่าดิฉันเรียนแล้วนำมาปฏิบัติใช้กับชีวิตประจำวันได้ถือว่าประสบผลสำเร็จในการเรียน ดิฉันยิ้มและดีใจมากที่มีคนชื่นชม และที่ดีใจมากกว่านั้นคือ ถ้าอาจารย์รู้ว่าการเรียนในห้องเรียนถ้าเราไม่ได้เรียนแบบจำ แต่เป็นการเรียนที่ได้จากประสบการณ์จริง แล้วนำไปสู่การปฏิบัติที่ดี

 "การที่เรามีสุขเพียงผู้เดียวไม่สุขเท่ากับ ทำใหห้คนอื่นมีสุข เรานั้นสุขยิ่งกว่า"