การปรับเปลี่ยนชีวิตเหมือนดำเนินไปตามเหตุแห่งปัจจัยในเวลานั้นๆ ว่าจะทำหรือดำเนินอะไรก่อนหลัง
แต่...สิ่งที่จะไม่ละออกคือ...ตัวกิจกรรม
กำหนดไว้ว่าจะทำอะไรบ้าง...ก็ยังคงดำรงทำอยู่ต่อเนื่องเพื่อให้เกิดความสม่ำเสมอ
สิ่งใดใด หากทำต่อเนื่องสม่ำเสมอ ก็จะเกิดเป็นนิสัย เมื่อเกิดเป็นนิสัยก็จะเกิดเป็นพฤติกรรม
การทำธัม...หรือการปฏิบัติธรรมเองก็เช่นกัน
ฝึกทำให้เป็นพฤติกรรมที่สะท้อนมาจากการเป็นหนึ่งเดียวระหว่าง "กาย วาจา ใจ"
ไม่ใช่ว่ากระทำที่กาย แต่ใจไม่เป็นธรรม มันก็ไม่ใช่
จึงควรฝึกฝนตนเอง...ให้ "ทำธัม" เป็นหนึ่งเดียวที่มีฐานของกาย วาจา ใจ
สนามฝึกที่ดีที่สุด คือ ชีวิตประจำวัน...การหลบไปอยู่ในวัดหรือสถานปฏิบัติเป็นเพียงสภาวะของการชาร์ทแบต บ่มเพาะกำลังกายและจิต เพื่อที่จะได้ออกมาสู่การเรียนรู้ได้จริงในชีวิตประจำวัน (Engaged Buddhism)
ข้างต้น คือ การสะท้อนใจตนเอง
แล้วกายเราล่ะ...
ครึ่งปีที่ผ่านมานี่ไม่ไหว ... เป็นหวัดบ่อย ร่างกายเพลีย เพราะต้องใช้พลังงานในการย่อยอาหารอย่างมาก ทานเนื้อสัตว์และอาหารใส่ผงชูรสสิวขึ้นเต็มหน้า ตับทำงานไม่ดี
รู้แล้วว่า กลับมาทำเช่นนี้ กายไม่ไหว
เริ่มใหม่อีกครั้ง เพราะชีวิตนั้นเริ่มใหม่ได้ตลอดเวลา "ทุกขณะจิต"
...
๒๘ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๕๕
พฤติกรรมสะท้อน ==> ทางกาย วาจา ใจ พฤติกรรมดี ==> มีความสุข
ขอบคุณบทความดีดี มีคุณภาพนี้ค่ะ