เมื่อข้าพเจ้ามองมหายานและเถรวาท
สภาวะของใจ...
ในความเงียบที่ไม่เงียบ ... และความไม่เงียบหากแต่กลับเงียบ
และเมื่อเราน้อมใจลง พร้อมกับตั้งใจ...สัมผัสความที่ปรากฏทั้งภายในและภายนอก
เราพบเห็นความเจ็บปวด และการแปรเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว...
เมฆฝนที่ตั้งเค้ามา...และไม่นานเสียงนกร้อง ท้องฟ้าเปิดกว้าง...พร้อมรอยยิ้มของท้องฟัา แสงอาทิตย์...ดวงดาวและพระจันทร์
ทุกอย่างนั้นต่าง...ล้วนเป็นหนึ่งเดียว
ไม่มีเถรวาทไม่มีมหายาน...
เพราะนั่นน่ะเป็นเพียงสิ่งที่โอบล้อมดั่งการปลอบประโลม...ให้เรานำไปสู่การเดินทาง...และการเรียนรู้ภายใน "ใจ"
ความมั่นคงและความอ่อนโยน
ความแน่วแน่...และความนอบน้อม
ผสมผสานสอดรับเป็นหนึ่งเดียว
ดั่งเถรวาทและมหายาน
ที่สอดผสาน...ให้เราน้อมกลับมามองเห็นความงดงาม แห่ง "ธรรมชาติ"
...
๒๒ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๕๕
ความเห็น (2)
เห็นด้วยครับ เป็นพุทธแล้วยึดติดในนิกายแล้วจะเป็นพุทธได้อย่างไร?
เอาเข้าจริงแล้ว เป็นพุทธจึงไม่เป็นพุทธ KATZ!!
งดงาม...ลึกซึ้ง และ เป็นความจริง ^^