จากเรื่องนี้ (ก) ที่ผมบันทึกไป แวบหนึ่งผมนึกถึงหมอชีวกโกมารภัจจ์ เด็กกำพร้าที่พระเจ้าอภัยเก็บจากกองขยะมาชุบเลี้ยง เด็กคนนี้คือลูกของหญิงขายบริการ ผู้ตั้งครรภ์หาพ่อไม่ได้ และแม่ก็ไม่รับ
ถ้อยคำชุดหนึ่งที่ผมนึกถึงคือ "เธอจงเข้าไปในป่า แล้วไปหามาสิว่า พืชชนิดใดที่ไม่เป็นยา" เป็นคำที่อาจารย์สั่งให้หมอชีวกโกมารภัจจ์ไปหาสิ่งที่ไม่เป็นยาในป่าใหญ่ และแล้วหมอชีวกก็นำคำตอบมาให้อาจารย์ จากนั้นอาจารย์จึงบอกว่า "เธอเรียนจบแล้ว"
สิ่งที่น่าคิดเพิ่มเติมตอนนี้คือ หมอคนนี้กำพร้า แต่ความกำพร้าไม่ได้ทำให้ท่านสูญเสียศักยภาพในการที่จะเป็นอะไรบางอย่าง
ไม่มีความเห็น