ปล่อย…...สุดใจ
การได้ออกจากหน่วยงาน ได้มาพบปะพูดคุยกับบุคคลที่ทำงานใกล้ชิดกับประชาชน ที่หลาย ๆ หน่วยงานและหลาย ๆ คนบอกว่า
“เป็นหน่วยงานปลายน้ำ”
เป็นคำพูดที่ได้ยินบ่อย ๆ ทุกครั้งที่ได้ยิน ก็รู้สึกดีใจที่ใคร ๆ ก็นึกถึงและเห็นคุณค่าของหน่วยงานนี้ จะว่าไปแล้วหน่วยงานนี้ก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากมาย มีเจ้าหน้าที่ประมาณ 3 – 5 คน คุณทราบหรือไม่ว่า
“ทำงานครบวงจร”
ดูแลประชาชนไม่ต่ำกว่าหนึ่งพันคนต่อเจ้าหน้าที่หนึ่งคน ทุกครั้งที่ออกไปจะรู้สึกดี และดีใจที่ยังมีคนที่ทำงานทุ่มเทได้ขนาดนี้ ทำงานแบบไม่คิดชีวิต ซึ่งหลาย ๆ คนรู้จักในนามของ
“สถานีอนามัย”
แต่ในปัจจุบันก็จะคุ้นเคยกับคำว่า “ รพ.สต.” เสียมากกว่า
ในวันนี้ก็เช่นกันได้มีโอกาสได้พบกับคุณพี่อุทาน เพ็งทอง ทำงานอยู่ที่ รพ.สต.แพง อ.โกสุมพิสัย จ.มหาสารคาม เป็นท่านหนึ่งที่ทำงานทุ่มทั้งกายและใจ แบบมาประชุมก็อุตส่าห์หิ้วตัวอย่างยาแผนโบราณและน้ำผลไม้มาตรวจหาสเตียรอยด์ ซึ่งเป็นตัวอย่างที่กำลังระบาดอยู่ที่พื้นที่
สรุปผลก็คือน้ำผลไม้ตรวจไม่พบ (ปกติก็ไม่พบอยู่แล้ว)
แต่ยาแผนโบราณ 2 ตัวอย่าง พบทั้ง 2 ตัวอย่าง
กลายเป็นว่าเป็นยาที่ผลิตในพื้นที่ โรงงานใหญ่มาก
เจ้าของโรงงานผ่านการเรียนรู้และจบหลักสูตรอย่างเป็นทางการ
ฟังแล้วไม่ทราบว่าจะพูดอย่างไรดี ประชาชนในพื้นที่ก็ซื้อทานกันเป็นว่าเล่น ด้วยเหตุผลที่ว่าเศรษฐกิจในพื้นที่ดีอยู่แล้ว ก็เลยถามว่า
“พี่ใช้มาตรการจัดการอย่างไร”
คำตอบที่ได้ฟัง แล้วต้องร้องอ๋อ ! จริงด้วย พี่อุทานบอกว่า
“ หน้าที่เราไม่สามารถบอกว่าอะไรดีหรือไม่ดี แต่เรามีหน้าที่ให้ข้อมูลทั้งหมดกับคนไข้ ส่วนจะเลือกใช้ผลิตภัณฑ์อย่างไรก็แล้วแต่คนไข้ เพราะถ้าห้ามมันก็เหมือนบังคับ คนไข้ก็จะเกิดอาการ “คาใจ” บางครั้งเราก็ต้องปล่อย แต่เราก็พยายามทำในส่วนของเราให้ดีที่สุด ผมเป็นคนที่คิดไม่เหมือนคนอื่นถ้าปล่อยก็ปล่อยแบบชนิดที่ว่า “ปล่อยสุดใจ” เมื่อคนไข้ได้ลองก็จะตัดสินใจได้ว่า จำทำอย่างไรต่อไป เมื่อไม่ดีขึ้นสุดท้ายก็กลับมาหาผม ผมก็ดูแลเหมือนเดิม มีหลายคนที่ยังมีชีวิตปกติ และดีกว่าเมื่อก่อน”
ทางทีมงานก็ได้เรียนรู้วิธีการทำงานอีกรูปแบบหนึ่ง ซึ่งทางทีมงานเห็นด้วยอย่างเต็มที่
บางครั้งโรคบางโรคไม่มีทางรักษาให้หาย ทานยากับคุณหมอมาก็นาน ก็ไม่หาย พอมีทางเลือกก็เลยคิดว่ามันคงจะดีกว่านี้
ถ้าไม่ดีก็กลับมารักษาเหมือนเดิม ขอได้ลองก่อน เหมือนเช่นหลาย ๆ คนได้เลือกทำและเลือกเส้นทางเดิน แต่ถ้าย้อนเวลาได้ก็ไม่อยากที่จะเดินเส้นทางนี้สักเท่าไร ถึงแม้จะย้อนเวลาไม่ได้แต่ก็ขอบคุณที่ยังมีเส้นทางให้เดิน
คุณอุทาน เพ็งทอง รพ.สต.แพง เล่าเรื่อง
ศุภลักษณ์ พริ้งเพราะ ศูนย์วิทยาศาสตร์การแพทย์ที่ ๖ เรียบเรียง
ความเห็น (1)
เรื่องเล่าจากพื้นที่มักงดงามเสมอ
ขอบคุณคนต้นเรื่อง