นักเรียนภาคพิเศษ

Home School...

หลังจากที่สอนหนังสือเด็กๆ ในหมู่บ้านเสร็จก็ประมาณเที่ยง ข้าพเจ้าก็จะพักไม่นาน ทุ่งกับบอยก็ยังคงมาป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆ ที่ข้าพเจ้านั่งพักอยู่ ดุ่ยก็จะยังไม่กลับก็จะรอเล่นต่อที่วัด

สักพักข้าพเจ้าก็จะเริ่มสอนหนังสือเด็กๆ...เหล่านี้ มีบอย ทุ่ง และดุ่ย => ดุ่ยกับทุ่งเป็นพี่น้องกันนิสัยดีทั้งคู่ พ่อแม่ฐานะยากจนมาก ทุ่งนี้อยู่ประจำที่วัดเลย ส่วนดุ่ยยังเล็ก ก็พักอยู่กับแม่และพ่อที่กระท่อมปลายนา

วิชาที่ข้าพเจ้าเน้นสอน ก็ยังคงเป็นคณิตศาสตร์ เพราะเป็นวิชาที่ว่าตรรกะ เป็นเหตุและเป็นผล เรียนแล้วสนุก ... 

แต่กว่าจะเริ่มเรียนและทุกอย่างเช้าที่เข้าทาง บอยก็จะมัวไปทำนู้นนี่ แต่พอลงมือทำก็แป๊บเดียว ส่วนทุ่งทำได้แต่การเรียนรู้จะช้า คล้ายมีน๊อตบางตัวชำรุดเพราะบางครั้งคล้ายจะเรียนไม่เข้าใจแต่บางครั้งก็ดูเหมือนจะเป็นอัจริยะ ข้าพเจ้าก็ได้แต่สงสัยว่าจะเกี่ยวข้องกับที่เมื่อสมัยเด็กๆ คลานไปแล้วหยิบยาจิตเวชของพ่อทานหรือเปล่า?

เรานั่งเรียนกันสักพัก

ข้าพเจ้าก็ถามว่า วันนี้อาบน้ำกันหรือเปล่า ทุ่งก็รีบตอบว่า ไม่อาบมาสองวันแล้ว ... ถึงว่าทำไมกลิ่นตุๆ ... ข้าพเจ้าก็ขำขำ สังเกตว่าเขาจะชอบมาอยู่ใกล้ๆ แม่ครู... ข้าพเจ้าก็เลยแกล้งให้ไปอยู่ห่างๆ ... ก็พากันทำหน้ากระเง้ากระงอดใส่ แต่ก็ยอมไป

เรียนเสร็จก็เย็นค่ำพอดี

ข้าพเจ้าก็เลยชวนเด็กๆ ไปเดินเล่นท้ายวัดแถวหนองไคร้ ... ซึ่งอากาศจะดี เราเดินอ้อมไปทางป่า ทำให้ได้เรียนรู้ต้นไม้หลายอย่าง ทั้งบอยและทุ่งเป็นเด็กชาวนา คงได้เรียนรู้ต้นไม้และธรรมชาติจากการมีชีวิตคลุกอยู่กับดิน ท้องฟ้า และทุ่งนา

แทนที่จะเป็นข้าพเจ้าสอนเด็กๆ แต่กลับกลายเป็นเด็กสอนข้าพเจ้าว่าต้นนั้นต้นนี้คืออะไร เอาไปทำอะไร... นี่แหละคือการเรียนรู้ร่วมกัน

  

นักเรียนภาคพิเศษ 

๒๖ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๕๕

[ขจิต ฝอยทอง]

เรียนรู้ไปกับเด็กๆเลย สนุกดีนะครับ ที่หมู่บ้านเด็กกาญจนบุรี มี Home school ครับ