อ่านไม่ออก : ไดอารี่ชีวิต 42
ความหลากหลายในภาษาจึงเกิดปัญหากับคนรียนน้อย
...ความภาคภูมิใจในภาษาของชนชาติตัวเองที่ฝากไว้คือสิ่งที่สัมผัสได้ผ่านตัวอักษรที่บอกไว้ในสมุดเยี่ยมชมสวนของ"อุฑยานผักหวานป่า'๔๔"
...ความหลากหลายทางภาษาเกิดปัญหากับคนเรียนน้อย มึนตึ๊บ!(อ่านไม่ออก)แต่ก็สนใจใคร่อยากรู้ในความหมายกับข้อความที่ฝากไว้
...วันนี้จึงนำข้อความมาลงไว้ในบันทึกขอความกรุณาผู้รู้ครูอาจารย์ช่วยอ่าน(แปล)ให้คนปลูกต้นไม้(เกษตรกร) จักขอบพระคุณสูงยิ่ง
1.ประเทศลาว(เข้าใจบ้างในบางตัวแต่ก็ไม่สมบูรณ์)
2.เวียดนาม
3.กัมพูชา
...คณะผู้อบรมนานาชาติระดับเจ้าหน้าที่ป่าไม้(กลุ่มอินโดจีน)จัดโดยกรมป่าไม้
*** ขอบพระคุณและสวัสดีค่ะ ***
หมายเลขบันทึก: 490679เขียนเมื่อ 9 มิถุนายน 2012 21:38 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 มิถุนายน 2012 14:06 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (4)
- มึนตึ้ับคือกันจ้าาาา
กราบนมัสการพระคุณเจ้า พระมหาแล อาสโยขำสุขค่ะ กราบขอบพระคุณที่กรุณามอบดอกไม้กำลังใจค่ะ...
...คุณหนูรี
...คุณหมอชลัญธร
...คุณnoktalay
...ขอบพระคุณสำหรับดอกไม้และกำลังใจจากทุกๆท่านค่ะ.
สวัสดีค่ะคุณมะเดื่อ...ขอบพระคุณสำหรับดอกไม้และกำลังใจค่ะ.
...ภาษาคือความภาคภูมิใจของเผ่าพันธุ์ ความรู้สึกภูมิใจที่ได้ฝากภาษาของตนเองไว้ในต่างแดน(เราเขาคงไม่ต่างกัน) ถึงภาษาที่ฝากไว้ผู้รับจะอ่านไม่ออก(มึนตึ๊บ)ก็ตาม...ด้วยเหตุนี้ผู้รับจึงตามหาครูมาอ่านให้ฟัง.
...ไม่เป็นไร เพียงหัวใจที่นึกถึงแวะมาเยี่ยมชมก็ดีใจแล้วค่ะ.
***ขอบพระคุณสำหรับดอกไม้และกำลังใจจากทุกๆท่านค่ะ***