เพลงที่กระฉึกฉัก ฟังแล้วปวด

 คณะเพลงฝรั่งที่ผม (คนที่ยังมีกิเลส ) ฟังแล้วหลงรักมากที่สุดคือ Simฯ and Garฯ  เพลงที่ชอบมีหลายเพลง  แต่ที่ชอบที่สุดกลับเป็นเพลงที่ไม่ค่อยดัง  คือเพลง “การสนทนาที่กระฉึก” หรือ Dangling Conversation (อ้าว...เพิ่งรู้ว่า คนแต่งคนร้องก็ยอมรับว่าเป็นเพลงโปรดที่สุดของพวกเขาด้วย )

 

ผมใช้ศักยภาพทางเทคโนฯอันจำกัด ควานหาเพลงนี้..ที่มีทั้งเสียงและ lyrics (เนื้อเพลง) ไม่ได้ เลยขอนำเสนอเสียงเพลงก่อน จากนั้นตามด้วยคำร้อง ...แปลว่าไร ก็ตัวใครตัวมันละกัน ...ว่างๆ อาจแปลเอามาร้องแบบสำเนียงไทยสักวัน

 

http://www.youtube.com/watch?v=k3Ij_UapnwE

 

รอยเชื่อม (ลิงค์) ข้างบนนี้เป็นการแสดงสด ..ส่วนที่อัดเทปแบบเริ่มแรก ขณะยังละอ่อนนั้นฟังได้ดังรอยเชื่อมข้างล่างนี้

 

http://www.youtube.com/watch?v=u1DWdexSO9M

 

 

คำร้อง อ่านได้ดังนี้ (ใครอ่านออกหมด แปลได้หมด ทั้งเชิงอรรถ และ เชิงรส ก็ขอยกว่า เก่งจริงๆ )

 

It's a still life water color,
Of a now late afternoon,
As the sun shines through the curtained lace
And shadows wash the room.
And we sit and drink our coffee
Couched in our indifference,
Like shells upon the shore
You can hear the ocean roar
In the dangling conversation
And the superficial sighs,
The borders of our lives.

And you read your Emily Dickinson,
And I my Robert Frost,
And we note our place with bookmarkers
That measure what we've lost.
Like a poem poorly written
We are verses out of rhythm,
Couplets out of rhyme,
In syncopated time
Lost in the dangling conversation
And the superficial sighs,
Are the borders of our lives.

Yes, we speak of things that matter,
With words that must be said,
"Can analysis be worthwhile?"
"Is the theater really dead?"
And how the room is softly faded
And I only kiss your shadow,
I cannot feel your hand,
You're a stranger now unto me
Lost in the dangling conversation.
And the superficial sighs,
In the borders of our lives.

 

 

[kwancha]

"ว่างๆ อาจแปลเอามาร้องแบบสำเนียงไทยสักวัน" รอเชียร์ให้มีวันว่างนั้น . .น่าจะสนุกและชวนฟังสไตล์...คนถางทางนะค่ะ :-))