บทกวีของเด็กคนนั้น ชาตรี สำราญ
บทกวีของเด็กคนนั้น
เด็กคนนั้น
เรียนรู้เรื่องที่เขาอยากรู้
จากสิ่งแวดล้อมรอบตัวเขา
ด้วยตัวของเขาเอง
แล้วเขาก็เขียน สิ่งที่เขาอยากเขียน
เป็นบทกวีของเขา
เด็กคนนั้น
คิด เขียน
คำใดที่เขียนไม่ได้
เด็กคนนั้น ถาม
เด็กคนนั้น
เขียนเรื่องราวต่างๆ
ตามที่ตนคิด
หนังสือ
ทำให้เราเรียนรู้เรื่องต่างๆ
ผมจึงชอบหนังสือ
ผมชอบคอมพิวเตอร์
แต่ผมไม่เล่นมาก
เพราะผมไม่อยากติดเกม
กาแฟมีรสขม
แม่ของผม
ชอบดื่มกาแฟ
บ้านของผมมีมะพร้าว
หวาน อร่อย
ผมชอบกินมะพร้าว
ผมไม่ไปโรงเรียน
ผมเรียนอยู่ที่บ้าน
ผมชอบบ้านเรียน
ไอศกรีม
อร่อยแต่อันตราย
ผมจึงกินน้อย
ฝนดีต่อต้นไม้
แต่ผมไม่ชอบฝน
เพราะผมไม่ได้เล่น
หมาซุกซน
วิ่งหนีออกไป
ผมต้องไล่จับ
ผมชอบเล่นเปียโน
ผมซ้อมทุกวัน
เพราะว่าเสียงไพเราะ
ท้องฟ้าสีขาว
ตื่นนอนตอนเช้า
ฟังข่าว กินข้าว
พีท เพื่อนของผม
พ่อ ของพีทตายแล้ว
ผมสงสารพีท
วันนี้
ผมฉีดน้ำใส่กำแพง
เกิดแสงสายรุ้ง
อ่านเป็นเล่มได้ที่นี่ ครับ https://docs.google.com/docume...
ความเห็น (2)
อ่านบทความอื่นๆ ของ อ. ชาตรี ได้ที่ https://sites.google.com/site/chatreesamran/ ครับ
ผมชอบกลอนเปล่ามากครับ
ชอบจังครับ
ขอบคุณที่นำมาฝากครับ