ผมมาเพียงเพื่อบอกกับท่าน (๑)

ผมไม่ปราถนาสิ่งใดจากท่าน ผมก้าวปั่นจักรยานมาพบท่านเพียงเพื่อบอกท่านว่า....

ผมมาเพียงเพื่อบอกกับท่าน...

 สวัสดีครับ ผมเดินทางมาจากจังหวัดพิษณุโลก  พาทีมมาแข่งกีฬาแห่งชาติในครั้งนี้ (ขอนแก่นเกมส์ ครั้งที่ ๔0)   ถือโอกาสปั่นจักรยานมาหาท่าน ที่มาในวันนี้ เพื่อบอกกับท่านเพียงคนเดียว เพียงคนเดียวที่นั่งรับฟังและไต่ถาม ผมปราถนาที่จะบอกกับท่านว่า มีโครงการหนึ่ง ที่ใช้ใจนำทาง ใช้ความรัก ความเพียร เก็บเล็กผสมน้อย เรียงร้อยเป็นเครือข่าย ส่งมอบใจให้ลูกรัก มอบความปราถนาดีให้กับเด็กน้อย ได้เดินทางตามสายธารแห่งความฝัน มอบความปราถนาดีให้กับแผ่นดิน 

วันพ่อปีนี้ ขอทำความดีให้กับแผ่นดิน  แผ่นดินที่เราเหยีบย่ำ  แผ่นดินที่ให้ความรัก ให้ชีวิตได้ดำรงอยู่ ด้วยความดีงาม ด้วยความรัก  

ขอส่งความปราถนาดีด้วยจิตแห่งความการุณมาสู่ใจท่าน ได้เรียงร้อยร่วมผสาน หลอมรวมเป็นน้ำหนึ่งดวงใจเดียวกัน มาพร้อมน้อมนำ ถวายความดี ขอทำความดีมอบให้กับแผ่นดิน  

ผมมาเพียงเพื่อบอกกับท่าน.....ผมออกก้าวปั่นจักรยานมาหาท่าน มิได้มีความปราถนาสิ่งอันใดจากท่านเลย ไม่ปราถนาคำชื่นชม ไม่ปราถนาทรัพย์สินเงินทอง และไม่ปราถนาที่จะทำให้ท่านเดือดร้อนทั้งทางกายวาจาใจ กระผมก้าวปั่นจักรยานมาพบท่านในวันนี้ มาเพียงเพื่อบอกกับท่านว่า  มีโครงการหนึ่งที่จังหวัดพิษณุโลก เป็นโครงการที่ใช้ใจนำทาง ใช้ความรัก ใช้ความเพียร  ที่จะเรียงร้อยเติมเต็มความฝัน ให้กับลูกรัก  เป็นโครงการบริจาคจักรยานให้กับเด็กน้อย....

แล้วผมจะเริ่มต้นทำอย่างไร...คงเป็นคำถามที่เกิดในใจของท่าน  และกับตัวกระผมเอง ว่าผมจะทำอย่างไร โดยไม่ใช้เงินหรือร้องขอสิ่งใดจากใคร โดยไม่ก่อให้เกิดความเดือดร้อน  ทั้งทางกายวาจาใจ  ผมจะทำอย่างไร คำตอบจะใช่หรือไม่  ใช่อยู๋ที่เราลงมือกระทำหรือไม่  ถ้าเราไม่ทำอะไรเลย  ใช่หรือไม่การเดินทางจะไม่มีจุดเริ่มต้น  และการเดินทางที่ใช้ใจนำทางนั้น เราต้องผสานสัมพันธ์สู่ดวงใจเดียวกัน  เห็นความรัก เห็นความปราถนาดี เห็นสัจจะแห่งชีวิตด้วยตัวเรา เห็นความงาม เห็นเพื่อนมนุษย์ เห็นความเป็นมิตร ด้วยดวงใจสัมพันธในความเป็นมิตรที่งดงาม

เมื่อทำแล้ว ลงมือกระทำแล้ว  ผมจึงตัดสินใจเดินทางมาบอกกับท่าน  ด้วยการก้าวปันจักรยาน บอกกับท่านเพียงคนเดียว ท่านที่สนใจไต่ถามสัมพันธ์กัน ท่านที่ให้ความอนุเคาระห์ ท่านที่บอกทางให้ผมก้าวปั่น ท่านที่ให้ความศรัทธาต่อกระผม ผมบอกท่านที่ให้น้ำดื่มดับกระหาย ท่านที่ให้ความเมตตาด้วยจิตแห่งความการุณ  ผมเล่าเรื่องให้ท่านฟังว่า โครงการจักรยานให้ลูกรัก ได้เดินทางมาสู่ใจท่านเป็นครั้งที่ ๓ จุดเริ่มต้นของโครงการคือความรักและความศรัทธา  

ขุนเขายังช่วยยกศรัทธาให้สูงส่ง

ผมขอนำความเหล่านี้  มาบอกกับท่าน

ขอเรียนเชิญท่านผู้มีเกียรติ ติดตามเรื่องราวที่ผมได้ให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับโครงการบริจาคจักรยานในนิตยสาร a day ซึ่งจะออกวางตลาดในช่วงเดือนมีนาคมถึงเดือนเมษายน 

(ภาพในความทรงจำ พี่หนานเกียรติมาเยี่ยมที่บ้าน คุณครูคิม  ตัวกระผมและคุณเฉลิมคู่ชีวิต ขออนุญาตินำภาพนี้ มาเป็นขวัญและพลังใจในการเดินทางสู่ความดีงาม ครับ)

[โสภณ เปียสนิท]

เอาภาพทะเลมาฝากครับ

[เนิ่ม ขมภูศรี]

สวัสดีครับอาจารย์โสภณ เปียสนิท

....

อาจารย์ได้ช่วยให้พลังใจ ความดี ไม่ต้องการทรัพย์สินเงินตรา ไม่มีเกียรติยศ ความดีคือพลังใจที่ให้แด่กัน ท่านได้ส่งมอบพลังใจให้ผม เท่ากับท่านได้ส่งถ่ายพลังแห่งความดีให้กับเพื่อนมนุษย์ ขอขอบพระคุณมากครับ

[เนิ่ม ขมภูศรี]

ขอขอบพระคุณท่าน ดร.จันทวรรณ มากครับ ที่ได้ช่วยให้กำลังใจกับกระผม นานมาแล้วที่มิได้เข้ามาบ้านหลังนี้ และไม่เคลื่อนไหวสิ่งอันใด หยุดพักเงียบหายไประยะหนึ่ง และเมื่อค้นพบว่า ถ้าเราไม่เริ่มต้นกระทำการใด ๆ ย่อมไม่มีสิ่งที่เรารักจักเกิดขึ้น เมื่อรักที่จะทำแล้ว ก็ขอเดินทางตามแนวทางแห่งความดี ความงาม ความรัก ผมเชื่อว่า '' ไม่มีพลังอำนาจศรัตราวุธ อาวุธชนิดใดในโลกหล้า จะสามารถชนะพลังแห่งความดีงามได้ '' กระผมเชื่อเช่นนี้ ครับ