It Gets Better : ไม่ได้ขอให้มารัก
It Gets Better : ไม่ได้ขอให้มารัก
ผู้กำกับ : ธัญญ์วาริน สุขขะสิษฐ์
แนว : drama
เรื่องย่อ
เป็นเรื่องราวของความรักสามมุม ถ่ายถอดผ่าน “กระเทย” สามชีวิต เป็นเรื่องสั้นสามเรื่อง ที่ร้อยเรียงออกมาเป็นไม่ได้ขอให้มารัก หรือ It Gets Better
การเดินทางตามหารักแท้ของ สายธาร (เพ็ญพักตร์ ศิริกุล) กะเทยแปลงเพศรุ่นใหญ่ ที่ละทิ้งชีวิตจากเมืองหลวงไปใช้ชีวิตอยู่บนดอยที่เชียงใหม่แล้วตกหลุมรักไฟ (ปั้นจั่น ปรมะ) ช่างซ่อมมอเตอร์ไซค์รูปหล่อ ทั้งสองตกหลุมรักกันได้ไม่ยาก สายธารรู้สึกว่าไฟเป็นชายที่รักเธอจริงทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเธอเป็น กระเทย
ต้นไม้ (ซาหริ่ม ภาณุพงศ์) ชายหนุ่มที่ได้รับมรดกเป็นบาร์โชว์คณะคาบาเร่ต์กะเทยจากพ่อที่พัทยา เขาต้องการปิดบาร์แล้วขายมันทิ้งเพื่อเอาเงิน เขามีทัศนคิตที่เป็นลบกับกระเทย แต่ความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับ ต้นหลิว (เบลล์ นันทิตา) กะเทยทอมบอยที่เป็นคนขับรถของบาร์ ทำให้เกิดความสับสนในใจขึ้นมา ว่าความรู้สึกนั้นเป็นความรักหรือไม่
เรื่องราวของดิน (พาวิช ทรัพย์รุ่งโรจน์) เด็กมัธยมที่พ่อจับได้ว่าเป็นกะเทย จึงถูกจับไปบวช โดยหวังว่าจะช่วยให้เขากลับมาเป็นผู้ชายได้ ดินก็ได้พบกับหลวงพี่แสง (กฤษตญาพนธ์ ธนะนารา) ความรู้สึกที่มีให้นั้นดูออกจะเกินเลย รวมถึงพฤติกรรมต่าง ๆ ที่เขามีให้นั้น ทำให้หลวงพี่แสงอึดอัด ดินจึงต้องพยายามสะกดความรู้สึกของตัวเองไว้
บทวิจารณ์ภาพยนตร์ It Gets Better : ไม่ได้ขอให้มารัก
นับว่าเป็นหนังที่เรียกได้อย่างเต็มปากว่า “หนัง” อย่างแท้จริงที่ผมไม่ได้เห็นมานานแล้วในวงการหนังไทย ผู้กำกับ ธัญญ์วาริน สุขขะสิษฐ์ มีความชาญฉลาดในการเล่าเรื่อง ลำดับภาพ ตัดสลับสามเรื่องโดยที่ไม่ขัดอารมณ์ รู้จักว่าจะเปิดส่วนไหนของหนังให้ผู้ชมได้รับรู้ และปิดส่วนไหนให้ผู้ชมได้คิด ไม่อธิบายหรือสรุปเรื่องทั้งหมด แต่คนดูจะสรุปเรื่องทุกอย่างได้เองเมื่อดูจบ เรื่องมีจุดดึงอารมณ์ เมื่อถึงจุดสูงสุดก็สรุปเรื่องได้อย่างสวยงาม นับว่าเป็นบทหนังที่ยอดเยี่ยมเรื่องหนึ่งในใจผมทีเดียว
หนังเปิดฉากด้วยหมัดเด็ด เข้าประเด็นทันทีทันใด โดยการให้ สายธาร กระเทยรุ่นใหญ่ที่นำแสดงโดย เพ็ญพักตร์ ศิริกุล ยืนสูบบุหรี่ท่ามกลางห้องทุ่งนาที่ล้มมรอบด้วยหุบเขา เธอแต่งกายด้วยชุดกระโปรงออกแนวย้อนยุคยืนอยู่ข้างรถเปิดประทุนสีแดง เธอก็ค่อย ๆ นั่งลงแล้ว “ปัสาสวะ” มันเป็นการอธิบายว่า การนั่งปัสสาวะคือสัญลักษณ์ของการเป็นผุ้หญิง มันแสดงว่า กระเทยในเรื่องนี้มีจิตใจเป็นผู้หญิง มีความรู้สึกว่าเป็นผู้หญิงเต็มตัว และหนังเรื่องนี้คือเรื่องราวของผู้หญิง
นั่งดูไปได้สัก ๑๐ – ๒๐ นาที คุณจะเริ่มประติดประต่อเรื่องราวของเรื่องสั้นทั้งสามเรื่องในหนังว่า น่าจะมีความสัมพันธ์กันนั้นสัมพันธ์กันอย่างไร ซึ่งการเด่าเรื่องนี้ผมเชื่อว่า เป็นความประสงค์และเป็นการวางหลุมพรางของ ผู้กำกับ ธัญญ์วาริน สุขขะสิษฐ์ เมื่อคุณดูต่อไป คุณก็จะเดาไปถึงตอนจบแล้วสรุปว่า คนนี้เกี่ยวข้องกับคนนั้น คนนั้นเกี่ยงข้องกับคนนี้ แต่พอจบเรื่องผู้กำกับก็ตลบหลังจนคนแทบหงายหลัง ทำเอานักเดาต้องประทับใจกับชันเชิงของผู้กำกับ แต่จะรู้สึกประทับใจและจะไม่ขัดใจใด ๆ ทั้งสิ้น
เรื่องนี้ต้องยกให้กับ เพ็ญพักตร์ ศิริกุล ถือว่าเป็นงานคุณภาพชิ้นเอกชิ้นหนึ่งชองเธอ เธอเล่าเรื่องด้วยสีหน้าและริ้วรอยบนใบหน้าได้อย่างดีเยี่ยม บางตอนของหนังไม่มีบทสนธนา เพียงแต่มองอากับกิริยาของเธอ คุฯก็เข้าถึงสารที่หนังและเพ็ญพักตร์ ศิริกุลจะสื่อถึงคุณได้
บางฉากของเรื่องมีการสื่อสารถึงการเรียกร้องความเห็นของกระเทย แต่ก็ไม่มากนักจนเสียอารมณ์
นี่ไม่ใช้หนังเกย์ที่ทำให้เกย์ดู อย่างเรื่อง หุบเขาเร้นรัก Brokeback Mountain หรือ เพื่อกูรักมึงวะ นี่คือหนังรัก หนังรักที่จะทำให้คุณไม่รู้สึกเลยว่า เป็นความรักของชายกับชาย
เรื่องนี้ขอชมโปสเตอร์ปิดหนัง โดยเฉพาะตัวที่ผมยกมานี้ ออกแนว Vintage ทำได้สวยมากจนต้องยกนิ้วให้ และสมควรจะได้รางวัล
ไม่อยากเล่าและวิจารณ์มาก เอาเป็นว่า ผมให้คะแนนหนังไทยเรื่องนี้เต็มสิบ แล้วคุณจะไม่ผิดหวัง
วาทิน ศานติ์ สันติ
ดูเมื่อ ๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
บัตรราคา ๘๐ บาท โรง เมเจอร์ซียีเพล็กซ์ ปางกะปิ
ความเห็น (2)
มาเมนท์อีกรอบ เมื่อกี๊ ระบบแฮงค์ ส่งไป หายวับ ปกติไม่ค่อยดูหนังไทย เพราะเคยดูแล้วผิดหวังค่ะ เลยห่างๆ ไปบ้าง .. พอมาอ่านวิจารณ์ เรื่องนี้ไว้จะรอชมค่ะ ชอบใบปิด สวยมากค่ะ .. ส่วน เรื่อง หุบเขาฯ เคยเปิดชม แต่ไม่ค่อยนิยมนัก แนวนี้ นำบันทึกหนังโปรด มาฝาก .. ยินดี และขอบคุณค่ะ http://www.gotoknow.org/blogs/posts/478466
สวัสดีพี่สันติ....เม้งแวะเข้ามาเขียนเพิ่มอีก 2 บทความน่ะ พอดีว่าง