ชีวิตที่พอเพียง : ๑๔๙๒. กินอาหารอร่อยที่สิงคโปร์

          วันอาทิตย์เป็นวันหยุดของแม่บ้านของลูกสาวที่เป็นคนไทย มีความสามารถพิเศษคือทำอาหารอร่อย ทั้งอาหารไทยและอาหารอินเดีย   ดังนั้นวันที่ ๑๕ ม.ค. ๕๕ เราจึงต้องออกไปกินนอกบ้านทั้งตอนเที่ยงและตอนเย็น   ตอนเที่ยงไปกินที่ย่านคนจีน   เป็นร้านอาหารจีนจำพวกติ่มซำ ชื่อร้านหยำฉ่า (www.yumcha.com.sg)   คนแน่น คิวยาวมาก   แต่อาหารก็อร่อยมากสมกับที่คนแน่น   ผมไม่ทราบว่าอาหารแพงแค่ไหน เพราะลูกเขยเลี้ยง ผมไม่ได้ถามราคา    แต่เดาว่าไม่แพงมาก เพราะเห็นคนที่มากินท่าทางเป็นคนฐานะธรรมดาๆ    และร้านก็ไม่หรู  

          บริเวณที่ร้านตั้งอยู่มีร้านขายของลานตาและคนแน่นมาก   บนทางเท้าก็มีการวางของจนทางเดินแคบนิดเดียว ต้องเดินหลบกัน   แถมยังมีการเอาตัวอย่างของที่ขายมาให้ชิม   ที่โปรโมทกันมากคือเห็ดหอมกระป๋อง ที่ผมชิมไปหลายชิ้น เพราะอร่อยดี   แต่ไม่ได้ซื้อ

          ตอนเข้าคิวรอโต๊ะอาหารในร้านหยำฉ่า ลูกเขยทำหน้าที่เข้าคิว ใต้ แม็ป และผมลงไปเดินดูร้านและสินค้า    เราเดินเข้าไปในร้านเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ เพราะผมต้องการแนะนำลูกสาวให้รู้จักกล้อง Canon Supershot SX 230   เนื่องจากลูกสาวเขาอยากรู้ว่าพ่อใช้กล้องอะไร   ตัวที่ผมใช้อยู่เป็นรุ่น SX 200 ใช้มา ๓ ปีเห็นจะได้    คนขายเห็นผมใช้กล้องนี้ก็เสนอขายแบตเตอรี่ที่ใช้กับกล้องนี้   ว่าเป็น super power คือ 2800 mAh ในขณะที่อันที่ผมใช้อยู่เพียง 1120 mAh   เขาเสนอราคา ๕๙ เหรียญสิงคโปร์   ผมบอกว่าผมพอใจกับแบตเตอรี่อันที่ใช้อยู่ เพราะใช้ถ่ายรูปได้กว่า ๒๐๐ รูป (ใช้มากว่าปีแล้ว)   เขาจึงลดให้เหลือ ๔๕  แล้วลดอย่างรวดเร็วเหลือ ๔๐   ตอนผมเดินออกจากร้านเหลือ ๓๐   ตอนเดินกลับผ่านหน้าร้านเขาประชดว่า ๕ เหรียญ    เอามาเล่าไว้ว่าที่ไชน่าทาวน์สิงคโปร์ซื้อของต้องต่อ และอาจได้ของคุณภาพต่ำ

          ตกเย็นไปกินกันแถวแม่น้ำ เรียกว่า Fraser Place ชื่อร้าน Red House Seafood Restaurant ที่ลูกสาวคนโตเขาเคยมากินและติดใจความอร่อย   ซึ่งก็อร่อยสมจริง    ลูกสาวเขาสั่งปูทะเลผัดพริกไทยดำ รสเข้มข้นดีมาก   กุ้งเผาก็อร่อย   รวมทั้งข้าวผัดก็อร่อยมาก   มีคนมากินมาก แต่ไม่แน่นเท่า Jumbo Seafood และ Yumcha    จึงมีที่ให้ แม็ป ผู้ไม่เคยอยู่นิ่ง เดินไปสำรวจตรวจตราทางโน้นทางนี้   โดยคุณตาเดินตามไปทำหน้าที่ learning facilitator อยู่ห่างๆ    คอยระวังไม่ให้เกิดอันตราย   เปิดโอกาสให้หลานได้ learn by doing ตามสบาย  

          ผมบอกลูกสาวว่า แม็ป อาจมีสไตล์การเรียนรู้แบบ kinesthetic learner ขอให้สังเกตให้ดี และ facilitate ลูก   ผมบอกว่าโตขึ้นอีกหน่อยให้ลองพาไปเข้าเรียนกิจกรรมเข้าจังหวะหรือเรียนบัลเล่ต์    ลูกเขยบอกว่าเขาไม่อยากให้ลูกสาวเป็นนักเต้นรำ    ผมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน   แต่คิดว่าฝึกไว้บ้างเป็นความรู้ติดตัว ดีกว่าพวกผมที่เรื่องทำนองนี้บอดสนิท

          บริเวณ Fraser Place นี้น่าเดินเล่นมาก   มีคนมาเดิน และวิ่งออกกำลังก็มาก และที่จริงก็อยู่ใกล้ๆ กับ Clark Quay ที่เราเคยมากินอาหารทะเลที่ร้าน Jumbo Seafood ดังเล่าที่นี่ลูกเขยบอกว่าที่จริงเขาน่าจะมาหาที่อยู่บริเวณนี้ เพราะมีที่ให้ลูกมาเดินเที่ยวได้สะดวก ซึ่งผมก็เห็นจริง

          ร้านอาหารแห่งที่ ๓ ที่ลูกสาวและลูกเขยพาผมไปกินในวันนี้หลังจากกินอาหารคาวที่ร้านหยำฉ่าอิ่มแล้ว เป็นร้านขนม“น้ำแข็งหิมะ” (Snow Ice) ที่คนกินแน่น   เขามีเคล็ดลับในการทำน้ำแข็งเป็นเกล็ดละเอียดผสมรสหลากหลาย    ผมสั่งรสกาแฟ Mocca Snow Ice  ส่วนลูกสาวกับลูกเขยสั่งถ้วยเดียวชื่อ Chendal Snow Ice   พอกินพบว่าของผมอร่อยกว่ามาก   ของลูกสาวเป็นรสกระทิ ใส่ลอดช่อง ถั่วแดง และ__   ได้กลิ่นหืนนิดหน่อยของกระทิกล่อง    ถ้วยของลูกสาวทำท่าจะเหลือ ก็พอดีผมเหลือบไปเห็นขวดน้ำเชื่อมที่เขาให้มาด้วย    จึงเอาราดลงไป รสชาติอร่อยสุดๆ ขึ้นมาทันที   ร้านนี้อยู่ใกล้ร้านหยำฉ่า

วิจารณ์ พานิช
๑๖ ม.ค. ๕๕

 

บรรยากาศภายในร้านหยำฉ่า

---

 

 อาหารอร่อยทุกอย่าง

---

 

 จานนี้เป็นกุ้งห่อมะม่วง อร่อยมาก เป็นครั้งแรกที่ผมเคยกิน

---

 

 บ๊ะจ่างห่อใบบัว

---

 

 หน้าร้านขนมเกล็ดหิมะ

---

 

 ขนมเกล็ดหิมะรสยอดนิยม Chendal Snow Ice

---

 

 ขนมเกล็ดหิมะรส ม็อคค่า

---

 

 Chendal Snow Ice ที่ลืมราดน้ำเชื่อม

---

 

 บรรยากาศใน ไชน่าทาวน์

---

 

 แม็ป พ่อและแม่ ที่ Fraser Place

---

 

ภายในภัตตาคาร Red House Seafood

---

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

ท่าเดินของหลานแม็ปมุ่งมั่นมากค่ะ.