ภูเก็ต ย่ำเย็น 21 ม.ค. 2555 18.18 น.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เป็นอยู่ตามสภาพ หนาวร้อน

 

ตื่นกินนอน อัธยาศัย

 

ฟังเพลงบ้างบางความเป็นไป

 

ฟังทั้งมิรู้อะไร ก็ยังฟัง

 

 

 

หนวกหูเสียงมอเตอร์ไซค์เด็กแว๊น

 

หนวกหูเสียงรถโรงบาลแล่น ตามหลัง

 

อ้อ ! โรงพยาบาลวชิระอยู่ตีนเขารัง

 

เมืองภูเก็ตวุ่นวายจัง เย็นนี้

 

 

 

ท่ามกลางความสับสนมลภาวะ

 

คลุมครอบทุกขณะ พื้นที่

 

ขยำทิ้งเศษกระดาษ บทกวี

 

เขียนได้แต่ไม่ดี ไม่ถูกใจ

 

 

 

ฝนพึ่งจะหยุดเม็ดหยาด

 

ฟ้าพึ่งจะหมาดฝนไหล

 

รำคาญอารมณ์พรมไกว

 

สิ้นละมุนละไม เยียวยา

 

 

 

ครื้ม ครื้ม ทึมเทาทะมึนเมฆ

 

ท่ามสายลมปัจเจกแสวงหา

 

โลกในอ้อมกอดผู้บอดตา

 

พร่ำเพ้อผีบ้า ไม่รู้ทิศ

 

 

 

มิใช่สภาวะ อัศจรรย์

 

หรือนรกสวรรค์ ใดลิขิต

 

โลกบรรเลง บทเพลงเพื่อชีวิต

 

กล่อมเชื้อหน่อความคิด กว่างอกงาม

 

 

 

เป็นอยู่ตามสภาพ หนาวร้อน

 

เรื่องกินเรื่องนอน ไม่ต้องถาม

 

ชีวิตดังนิยาย นิยาม

 

เข้าใจไม่เข้าใจความ ก็ชีวิต

 

……………………….

 

โดยคำ ลานเทวา

 

 

 

เขียนอุทิศแด่บรรดาเด็กแว๊น นักบิด

 

และรถโรงพยาบาลวชิระภูเก็ต

 

 

[Boo]

ติดตามอ่านบทกวี ไพเราะมากมาย ชอบๆ ขอบคุณค่ะ

เพิ่งทราบวันนี้เองว่าคุณลานคำ อยู่เกาะไข่มุกด้วย

เพิ่งกลับมาถึงเกาะ พรุ่งนี้ทำงานอีกแล้ว ฝันดีค่ะ :)