สติเป็นตัวชี้วัดผลงานของจิต

สติเป็นตัวชี้วัดผลงานของจิต

     จิตที่ขาดสติย่อมทำให้สิ่งเศร้าหมอง (กิเลส) เข้ามามีอำนาจเหนือใจ อาทิ

- จิตที่ขาดสติย่อมรับสิ่งกระทบที่ขัดใจเข้าปรุงเป็นอารมณ์โกรธ

- จิตที่ขาดสติย่อมรับสิ่งกระทบที่เป็นความกำหนัดยินดีเข้าปรุงเป็นอารมณ์อยากได้

- จิตที่ขาดสติย่อมรับสิ่งกระทบที่เป็นโลกธรรมเข้าปรุงเป็นอารมณ์หลง ตรงกันข้าม จิตที่มีสติกำกับย่อมไม่เศร้าหมองด้วยอารมณ์ขุ่นมัว เช่น จิตที่มีสติระลึกได้ว่าความโกรธมีพลังขับดันจิตวิญญาณให้โคจรไปเกิดในร่างของสัตว์นรก จึงไม่รับเอาความกำหนัดยินดีเข้าปรุงเป็นอารมณ์เศร้าหมอง

- จิตที่มีสติระลึกได้ว่าความอยากได้มีพลังขับดันจิตวิญญาณให้โคจรไปเกิดในร่างของสัตว์เปรต จึงไม่รับเอาความกำหนัดยินดีเข้าปรุงเป็นอารมณ์เศร้าหมอง

-จิตที่มีสติระลึกได้ว่าความหลงมีพลังขับดันจิตวิญญาณให้โคจรไปเกิดในร่างของสัตว์เดรัจฉาน จึงไม่รับเอาโลกธรรมเข้าปรุงเป็นอารมณ์เศร้าหมอง