แด่ คนที่รู้ใจ ตอนวาสนา
ที่ห้องนั่งแล่น...
"สมัยยังเรียนมัธยมปลาย กูชอบวิชาประวัติศาสตร์จีน" ผม พูด ขณะนอนบนโซฟา
"อืม..."
"อาจารย์บรรยายได้เห็นภาพมาก... โดยเฉพาะตอนเล่าเรื่องซูสีไทเฮา" ผม ว่าต่อ
"เออ... กูก็ชอบ อิอิ... แต่ชอบเฉพาะตอนถวายตัวเข้าวังนะ..." เพื่อน เสริม
"มึงว่ามั๊ย คนเราเกิดมาวาสนาต่างๆ กัน" เพื่อน เปรย
"อืม..."
"เกิดมามีวาสนา ก็ต้องดีกว่าไม่มี"
"อืม..."
"อย่างกูเนี่ยวาสนาน้อย ได้แค่นั่งหลังแข็ง..." เพื่อน พูดพลางชี้ที่เก้าอี้ไม้ตัวเล็ก
"อ้อ..."
"อย่างมึงเนี่ยวาสนาดี ได้นอนสบาย ไม่ปวดหลัง"
"มึงอยากมีมั๊ยล่ะวาสนาแบบเนี้ย..." ผม พูดพลางชี้ที่แผล
"เออ... เอาไว้ก่อนก็ได้.."
ก่อนเข้าโรงพยาบาล... ผมตัดตอต้นวาสนา แล้วแช่เพาะชำไว้ในน้ำ
จริงๆ แล้ว ตั้งใจจะเอาต้นที่ผลิใบ ไปทำของขวัญปีใหม่ให้ลูก...
แต่มันเพิ่งผลิใบได้เมื่ออาทิตย์ที่แล้วเอง...
ผมไม่รู้หรอกว่า ผมมีมั๊ยไอ้วาสนาที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด
แต่ผมว่า แบบที่สร้างเองกับมือน่ะ ผมมีแน่...
สังเกตุได้จากตอวาสนาที่ผลิใบ
และผมเชื่อว่าไม่ใช่ผมคนเดียวหรอกที่มี พวกคุณทุกคนก็มี...
ยินดีด้วยนะครับ...
มีความสุขมากมายครับ
vrt
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น