เมื่อวันพุธที่ ๑๑ มกราคม ๒๕๕๕ ได้มีโอกาสพาพ่อกับแม่ไปเที่ยวงานอัศจรรย์ดอกไม้บาน ครั้งที่ ๓ ณ อุทยานเฉลิมพระเกียรติฯ หลังศาลากลางจังหวัดเชียงใหม่ ถนนสายไปสนามกีฬา ๗๐๐ ปี เชียงใหม่
ถึงอุทยานเฉลิมพระเกียรติฯ จะไม่กว้างนัก แต่เป้าหมายหลัก ๆ คือ การเดินถ่ายรูปดอกไม้เมืองหนาวที่มีการจัดสวนอย่างสวยงาม รวมถึงท้องฟ้าก็เป็นใจด้วยในวันนี้ เห็นพ่อกับแม่มีความสุข ผมก็มีความสุขด้วย ถือกล้องคนละตัว ถ่ายกันสนุกสนาน
ถึงแม้ผมจะต้อง ใช้เวลาคอยดูแลพ่อกับแม่ แต่ผมก็ยังมีเวลาที่จะเดินผ่านมุมต่าง ๆ ของสวนดอกไม้ที่นี่ และได้บันทึกมันไว้ด้วยกล้องหลวงตัวเก่า ๆ ตัวนี้
ท่านพุทธทาส เคยกล่าวว่า "ชีวิตเรามีมุมมองอยู่มากมาย เหมือนกับการใช้ชีวิตที่ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมองอะไร มองตรงไหน และมองอย่างไร"
ภาพที่ ๑ ... นิวกีนีแดง ต้องแสงส่องสว่าง
ภาพที่ ๒ ... เส้นทางดอกไม้ หัวใจอยู่ตรงนั้น
ภาพที่ ๓ - ๔ ... น่ารักมากมาย ดงดอกไม้ก็งาม ;)...
ภาพที่ ๕ ... ทิวลิปแดงบนเรือไม้ ดูไฉไลกว่าที่เคย
ภาพที่ ๖ ... มองแต่เปลือกนอก ก็ไม่เห็นความงามที่อยู่ภายใน
ภาพที่ ๗ - ๘ ... ไม่ว่าจะเส้นทางไหน ก็สวยงามได้ หากเราเลือกมอง
ภาพที่ ๙ - ๑๐ ... ไม่ว่าจะชูช่อ หรือจะบาน ก็จะอยู่ในใจเรานานเท่าที่เราต้องการจำ
ภาพที่ ๑๑ ... ตัวเธอยังอ่อนวัย แต่หัวใจของเธอยังอ่อนโยน
ภาพที่ ๑๒ ... ฉันไม่รู้หรอกว่า เธอชื่อดอกอะไร แต่เธอมีความหมายมากสำหรับฉัน
ภาพที่ ๑๓ ... ดอกไม้ยังหลากสี คนย่อมมีความแตกต่าง
ภาพที่ ๑๔ ... กว่าที่เราจะรู้จักใครสักคน เราไม่สามารถตัดสินเขาได้จากสิ่งที่เราเห็นด้วยตา แต่ต้องในประสาทสัมผัสอื่น ๆ รับรู้ด้วย (ลิลลี่หอมมาก ทิวลิปไม่หอม)
ภาพที่ ๑๕ ... บางดอกเริ่มบาน บางดอกชูช่อ บางดอกเฝ้ารอ บางดอกคือเธอ
ภาพที่ ๑๖ ... "รองเท้ากับดอกไม้" เหมือน "ระยะทางกับกาลเวลา"
ภาพที่ ๑๗ ... กล้วยไม้บานช้าฉันใด ความรักและหัวใจก็ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไป ฉันนั้น
ภาพที่ ๑๘ ... ถึงเราจะแตกต่าง แต่เราก็เดินร่วมทางกันได้ มิใช่หรือ !
ภาพที่ ๑๙ ... หากเธอเป็นดอกไม้ เมื่อสายลมพัดเธอก็จักปลิดปลิวริ้วลอยได้ แต่ฉันเป็นเพียงก้อนหินที่รองรับแสงเงาของเธอไว้เท่านั้น เธอปลิว แต่ยังฉันยังอยู่ที่เดิมเสมอ
ภาพที่ ๒๐ ... เมฆบนฟ้ายังมีเส้นทางเป็นของตัวเอง เราเป็นคนควรจะมีเส้นทางเป็นของตัวเองไหม
ภาพที่ ๒๑ ... ในชีวิตของคนเรามีปัญหารออยู่มากมาย ต้องค่อย ๆ แก้ไขไปทีละปัญหา ดั่งเมฆที่เลื่อนไหลอย่างไ่ม่มีที่สิ้นสุดและแล้วแต่ฤดูกาลอีกต่างหาก
ภาพที่ ๒๒ ... "แม่" คือคนที่รักและห่วงใยผมที่สุด ... "ผมรักแม่มากที่สุดในโลก"
ภาพที่ ๒๓ ... ท้องฟ้ากว้างใหญ่ แต่หัวใจของเรากว้างกว่า
ภาพที่ ๒๔ ... "พ่อ" คือ วีรบุรุษในใจลูกเสมอ ... "ผมรักพ่อที่สุดในโลก"
........................................................................................................................................................................
ภาพ ๑ ภาพที่เราเห็น เราอาจจะต่างมุมมองกัน แต่หากหัวใจเราตรงกัน มองมุมไหน หัวใจเราก็จะน้อมรับความคิดเห็นของกันและกันเสมอ
เพียงแค่เธอเปิดใจรับฟังในสิ่งที่เราคิด ในสิ่งที่เราทำ โลกจักไม่สวยงามเท่าที่ตาเรามองเห็นได้อย่างไร
๑๕ มกราคม ๒๕๕๕ วันเกิดใครสักคน ... ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะครับ ;)...
ขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมเยือนบันทึก "แสง-เงา ดอกไม้งาม ฟ้าคราม คิดถึงเธอ (คนไกล)" นี้
บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...
........................................................................................................................................................................
งามแท้ๆ
ขอบคุณค่ะ:)
แสงเงา อดีตเรา สะท้อนตาม
ดอกไม้งาม มีความหมาย ในใจฉัน
ฟ้าคราม ยังห่วงหา อาทรกัน
คิดถึงเธอ เพ้อรำพัน วันเดียวดาย
..
ร่วมส่งความสุขสันต์วันพิเศษ the classic โตยนะ อ. เสือ
งามอีหลี กระดี้กระด้อ งามอย่างแรง งามแต้ๆ หลายๆ เจ้า
ปล. เห็นภาพคู่รักวัยดึกของใครๆ ก็มักจับภาพ พ่อหลวง :)
อาจารย์ Wasawat Deemarn,
ถ่ายภาพได้งดงาม
คารมก็คมคาย
เจริญตาเจริญใจ
ขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณมากครับพี่ หนูรี ;)...
เพียงแค่เข้ามาเยี่ยมเยียน กำลังใจก็เต็มล้นทันที ;)...
พ่อแม่สร้างตัวตน
รักผลิผลดอกสวยต่อโลก
หอมฟุ้งความดีงาม
...
แสง-เงา พาเหงา เหมือนกัน
ดอกไม้งาม เธอฉัน หวั่นไหว
ฟ้าคราม ตามเธอ เรื่อยไป
คิดถึงเธอ เมื่อไร ใจเต็ม
...
ขอบคุณมากครับ คุณ Poo ;)...
อันนี้ไม่ใช่ The Classic ครับ แต่เป็น The Present
ป.ล. ที่บ้านผมจงรักภักดีต่อในหลวงทุกคนครับ
อาจารย์ ...ปริม ทัดบุปผา... ครับ ;)...
กล้องหลวงเก่า ๆ ขอบยางเย้อยานออกมาแล้ว
แต่ยังคงมองเห็นมุมที่แตกต่างอยู่บ้าง
ทำให้อาจารย์ได้ชื่นชมความงามนั้น ๆ ครับ
ขอบคุณมากครับ ;)...
คุณหมอ ทพญ.ธิรัมภา เขียน "ไฮกุ" ผมจะเขียนอะไร?
...
ความห่วงใยของพ่อแม่
คือรักแท้ที่สุดในโลก
ความเศร้าโศกจึงหายไป.
...
น่าจะพอเป็น "อุนนุน" ได้นะครับ
ขอบคุณมากครับ คุณหมอ ทพญ.ธิรัมภา ;)...
...แสง เงา ดอกไม้งามฟ้าคราม (ฝากความคิดถึง เธอ ผู้ จากไกลใน นิรันดร์)....ในทุ่งดอกไม้..นี้..ไม่มีเธอ..ในมุมมอง...(ยายธี)
ไกลไปหน่อย จึงไ่ม่มีเธอ ;)...
ขอบคุณครับ คุณ ยายธี ;)...
ขอบคุณมากครับ อาจารย์นพลักษณ์ ๙ Sila Phu-Chaya ;)...
สักวัน..อาจารย์จะได้พบพานอย่างแน่นอนครับ
อ่า....มีภาพสาวๆ มาแซมตลอดนะคะ ^^
เออคือว่า ... บังเอิญน้อง ๆ เค้าติดกล้องมาด้วยครับ น้อง มะปรางเปรี้ยว ;)...
ขอบคุณมากครับ