" วาระสุดท้ายของเพื่อน "

8 มค.2555

ช่วงหลายเดือนที่ผ่านมาได้ใช้ชีวิตให้มีประโยชน์กับเพื่อนมนุษย์มากมาย...เลยไม่รู้

ว่าเวลามันผ่านไปช้าหรือเร็ว....

การเดินทางกลับประจวบฯครี้งนี้รู้สึกใจหดหู่...ทำหน้าที่ดูแลผู้ป่วยญาติในผู้ป่วย

วาระสุดท้าย....กลับจะต้องไปเยี่ยมเพื่อนครูที่ทำงานด้วยกันถึง 8ปีเต็ม....

อาจารย์ธนุตรา  สามารถเอ๋ยนามได้เพราะคำพูดถึงครูนุตรามีแต่ความดี....

ครูมีแต่ให้เป็นที่รักของลูกศิษย์ พระ  ชาวบ้านตำบลห้วยทรายต่างมีความเห็นที่ตรงกัน

......คนดีทำมั้ยต้องเจอสิ่งที่เลวร้าย....ครูนุตราเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย...

ตอนนี้ลามไปปอดและสมอง...การไปเยี่ยมครูซ่อมคนไม่สามารถนำเทคนิควิธีการใด

ที่ไปอบรมเรียนรู้มา....ไม่สามารถนำมาใช้ได้เลยจริงๆ....ได้แต่จับมือน้องเขาไว้

พูดไม่ออกไม่สามารถให้กำลังใจน้องได้เพราะตัวเองรู้สึกแย่....รู้สึกเสียดายเวลาที่

ผ่านมา...อยากทำให้น้องมีความสุขก่อนถึงวันนี้....

..ถึงตอนนี้อยากบอกทุกคนว่าไม่ว่าใครพ่อแม่พี่น้องครู....เพื่อนร่วงาน...เพื่อนร่วม

โลกคิดทำสิ่งดีดีให้กันอย่ารอช้าอยู่...ทำเสียก่อนไม่มีโอกาสให้ทำ.....

.....ภาพอาจารย์นุตราหน้าชั้นเรียน...เป็นภาพที่งดงาม...ในใจพี่คนนี้เสมอ...

....ต่างกรรมต่างวาระ...ถึงกำหนดเราต้องละสังขารไป...ทุกสิ่งไม่เทียง...ไม่จีรัง

.....ศาสตย์แห่งวาระสุดท้ายของชีวิต..เป็นศาสตย์ที่ลึกซึ้งจริงๆไม่ว่าจะเป็น

นามธรรม...หรือรูปธรรม...ทั้งในแง่กฏหมาย....บททดสอบนี้ครูซ่อมคนสอบไม่ผ่าน

เมื่อเจอcase ใกล้ตัว.....

......สุดท้ายได้แต่หวังไว้....คนที่อาจารย์นุตราอยากจากไปในวาระสุดท้าย....

...จวบ...นายคงทำสิ่งสุดท้ายนี้ให้ดีที่สุดสำหรับผู้หญิงคนนี้....

[มนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย)]

ทุกอย่างไม่เที่ยงแท้

มีเกิดขึ้น  ตั้งอยู่  และ..ดับไปเสมอค่ะครู

[ครูซ่อมคน]

11 มกราคม 2555 20.00น.

ขอบคุณน้องมนัญญามากที่มาให้กำลังใจ....มีโอกาสขอเทคนิควีธีการใช้กับcase แบบนี้ หรือมีหนังสือดีแนะนำแลกเปลี่ยน

เรียนรู้ก็จะเป็นประโยชน์ในการปรับงานเพื่อประโยชน์สูงสุดกับเพื่อนมนุษย์ของเรา....พี่ขอบคุณไว้ ณ โอกาสนี้ด้วย...ขอบคุณค่ะ

[อนินทิตา]

mama    555+555+     หวัดดีก๊าบ