จากคำกล่าวในอดีตที่บรมครูสอนกันมาว่า
แบบอย่างที่ดีมีค่ายิ่งกว่า คำสอน
ครู คือ แม่พิมพ์ของชาติ
และยังมีปราชญ์อีกหลายท่านได้กล่าวในทำนองเดียวกัน
ทำให้ครูในยุคก่อนต้องออกศึกษาอย่างเชี่ยวชาญ
มีนิทาน วรรณคดีหลายเรื่อง สนับสนุนแนวคิดนี้ ตัวละครเด่นๆต้องออกศึกษาเดินทางไปต่างเมืองหาฤาษี ผู้วิเศษกว่าจะได้วิชาติดตัวมา
แต่อะไรที่ทำให้คำว่า "ครู" มีความหมายและความสำคัญ เปลี่ยนไป
ใครไม่เจอกับตัวเองก็คงไม่รู้
"เดี๋ยวนี้นักเรียนต้องการแค่ ครูหรือคนที่ให้กำลังใจ เท่านั้น ครูไม่จำเป็นต้องเก่งหรือมีความรู้อย่างใด หรือครูที่ให้โอกาสผู้เรียน"
ประโยคนี้ใจข้าพเจ้าส่วนหนึ่งเห็นด้วยอย่างยิ่งถ้าหาครูไม่ได้
แต่ แต่ แต่ พวกครูหา เรดติ้ง ครูดีเด่น ครูแสนดี ครูล้านดี ว่ากันไป
แล้วอนาคตของชาติจะเป็นอย่างไร
ศึกษากันด้วยกำลังใจ ไม่มีกำลังใจไม่เรียน
ศึกษากันด้วยครูที่ให้โอกาส ไม่ให้โอกาสไม่เรียน
ศึกษากับครูที่พูดไพเราะ ไม่ไพเราะไม่เรียน
ศึกษากับครูที่แต่งตัวสวยหล่อ ไม่สวยหล่อไม่เรียน
จะ อะ ไร กัน นัก
สมัยก่อน
เมืองไทยเมืองยิ้ม
เมืองไทยน่าอยู่คนไทยอัธยาศัยดี
เมืองไทยไม่ไร้น้ำใจ
แขกมาถึงเรือนชาน ต้องต้อนรับ
คนหลงทาง ถามทาง ก็แนะนำ
ตามหลังผู้ใหญ่หมาไม่กัด
เชื่อโบราณ ไม่บานบุรี
กำลังใจของผม ว.60 ตัวน้อย
ยานพาหนะ ว.4 คู่ใจ
ว.60ทีมFast และตำรวจนักปั่นย่านเทียนทะเล บางขุนเทียน กทม.
ว.4 งานหลัก 01นวลรัช
ทีมFast Fire พร้อม ว.4 เขต ว.00 ว.0เหตุ ดพ
ว.15 หน้างาน ว.6เรียกขาน ธน.50-23
ขออาสาทำด้วยใจ มิใช่หน้าที่(หลัก)
เห็นดีด้วยมากๆ
แหล่มเลยครับ ครูดีในดวงใจ
นักเรียนคือผ้าขาว เราจะพิมพ์สิ่งใดลงไปอยู่ที่ตัวเรา
คำสอนถึงจะมีจำนวนมากแต่ก็เป็นเพียงนามธรรม ส่วนแบบอย่างถึงจะปรากฏให้เห็นเพียงครั้งเดียวแต่ก็เป็นรูปธรรม ดังนั้นจึงเห็นด้วย
กับคำว่า "แบบอย่างที่ดี..มีค่ากว่าคำสอน"
คำสอนถึงจะมีจำนวนมากแต่ก็เป็นเพียงนามธรรม ส่วนแบบอย่างถึงจะปรากฏให้เห็นเพียงครั้งเดียวแต่ก็เป็นรูปธรรม ดังนั้นจึงเห็นด้วย
กับคำว่า "แบบอย่างที่ดี..มีค่ากว่าคำสอน"
ถูกใจมากๆครับ ที่สนับสนุน มีอะไรดีๆ บอกกล่าวแนะนำได้ครับ