บันทึกของวันนี้นำเรื่องเล่าจากเวทีครูเพื่อศิษย์ ครั้งที่ 1 มาลงต่อคะ เรื่องเล่าเรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าของคุณครูโรงเรียนบ้านห้วยไทร จ.นครศรีธรรมราช คุณครูสอนนักเรียนระดับประถมศึกษา
คุณครูใช้ เทคนิคการสอนภาษาไทย (การฟัง พูด อ่าน เขียน ด้วยนิทาน)
"การสอนภาษาไทย การฟัง พูด อ่าน เขียนด้วยนิทาน คุณครูแต่งเรื่องมาสอนเด็ก โดยใช้เด็กเป็นตัวละคร ฝึกให้นักเรียนอ่านให้เพื่อนๆฟัง แล้วนำเด็กมาแสดงตามเรื่องที่เพื่อนๆ อ่านให้ฟัง เช่นคุณครูพบว่าเด็กหญิงแตน เป็นเด็กมีความกตัญญูต่อพ่อแม่ และคุณยายซึ่งไม่ค่อยสบาย คุณครูก็ตั้งชื่อนิทานเรื่อง “แตนเด็กดี” แล้วนำมาสอนเพื่อนๆ ในห้องเรียน โดยให้เด็กนักเรียนผลัดการอ่านเรื่องที่คุณครูแต่งขึ้นมาจากเรื่องจริงในชีวิตประจำวันของเขา เด็กก็จะมีความรู้สึกภูมิใจในตัวเองที่คุณครูสนใจรับทราบ ความเป็นอยู่ในชีวิตของนักเรียนแต่ละคน นักเรียนจะเรียนด้วยความสุขและจะมาเล่าเรื่องของตนเองให้คุณครูฟังเพื่อที่ครูจะได้นำไปแต่งนิทานให้พวกเขาอ่าน และนักเรียนคนอื่นก็อ่านให้เพื่อนฟัง และได้แสดงบทบาทสมมุติไปด้วย ทำให้นักเรียนสนุกสนานไปกับการเรียนรู้ สามารถประเมินผ่านการฟัง การพูด การอ่าน การเขียน ไปได้เป็นอย่างดี ที่สำคัญนักเรียนมีความสุขสนุกกับการเรียน และรักการเรียนมากขึ้น"
สรุปเทคนิค และสิ่งที่นักเรียนได้รับ
1 สอนด้วยนิทานแต่งจากเรื่องจริงชีวิตของนักเรียน
2 นำเด็กมาแสดงบทบาทตามนิทาน
3 เด็กได้รับความภาคภูมิใจในตนเองที่คุณครูนำเรื่องของตนเองมาแต่งเป็นนิทาน
4 เด็กเรียนด้วยความสุขสนุกสนาน
5 เด็กสามารถ ฟัง พูด อ่าน เขียน ได้เป็นอย่างดี
สาเหตุสำคัญที่ทำให้ออกแบบกระบวนการเรียนรู้แบบนี้
1 เพื่อต้องการพัฒนาเด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา
2 ต้องการให้นักเรียนมีความสุข
3 เพื่อพัฒนานักเรียนตามศักยภาพ
4 นักเรียนอ่านออกเขียนได้
ผู้บันทึก จากโรงเรียนวัดท่าไทร(ดิตถานุเคราะห์) จ.สุราษฎร์ธานี
เทคนิคที่คุณครูได้ใช้ในการสอนทำให้นักเรียนได้ "ทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21" คือทักษะการคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรม นักเรียนได้เรียนรู้เรื่องจริงในชีวิตประจำวัน โดยผ่านการนำเรื่องในชีวิตประจำวันมาเป็นนิทาน ทำให้นักเรียนรู้จักการมองสิ่งรอบตัวหรือในชีวิตประจำวัน แล้วนำมาเชื่อมโยงกับวิชาที่เรียนได้
ทักษะด้านการคิดสร้างสรรค์ ถือว่าเป็นทักษะที่คนไทยขาดที่สุด สิ่งสำคัญของการคิดสร้างสรรค์ คือ"คิดนอกกรอบ" เพียงแค่คุณครูไม่ติดกรอบที่มีอยู่หรือวิธีดำเนินการแบบเดิมๆ "การแบบท่องจำ"
เราสามารถเห็นการคิดอย่างสร้างสรรค์จากเด็กในศตวรรษที่ 21 อย่างแน่นอน
คุณครูสุชาดา สุขพิทักษ์ ค่ะอ.ขจิต