ดำ เด็กข้างบ้าน 3 ชาตรี สำราญ

วันนี้ ( 10/7/54 ) ดำมาเรียนตามเวลานัดหมาย 10.30 น. เด็กน้อยส่งหนังสือเล่มเล็กที่ตนจัดทำชื่อ "ฉันเขียนหนังสือ" ดำคัดลอกจากงานที่เขียนส่งวันก่อน ผลงานที่ปรากฎในเล่มจึงมีเรื่องราวซ้ำ ๆ กันดังกล่าวมาแล้วข้างต้น

วันนี้ได้เตรียมงานใหม่ให้ดำ โดยให้ดำอ่านความเรียงที่เขียนไว้

 

ฝนแล้ง

ต้นไม้หิวน้ำ

ยืนผอมแห้ง

 

ดำอ่านแล้วยิ้ม บอกให้ดำเขียนบ้าง ขณะนั้นพอดีลมพัด ดำจึงเขียนว่า

 

ลมพัด

ใบไม้ร่วง

หล่นลงบนพื้น

 

เขียนเสร็จก็นั่งนิ่ง คิดเรื่องใหม่ไม่ได้ เรื่องใบไม้ร่วงก็ยังคงเป็นไปตามแบบเดิมคือ เล่าเรื่องตรง ๆ ซื่อ ๆ ไม่ใช้คำที่มี นัย แฝงให้คิด จึงถามว่า "อะไรใจร้ายบ้าง" ดำตอบว่า แสงแดด แล้วเขาก็เขียนว่า

 

แสงแดดใจร้าย

ใบไม้แห้ง

ฉันเหงื่อออกมาก

 

ร้อยกรองบทนี้เริ่มเห็นทางเดินของดำแล้วว่าจะทำอย่างไร ให้ดำเรียนรู้คำใหม่ ๆ และนำคำใหม่นั้นมาใช้ประโยชน์ในด้านการเขียน

การมีคำใหม่ในบัญชีคำมาก ๆ ช่วยให้เจ้าของสามารถดึงคำเหล่านั้นออกมาใช้ได้เมื่อต้องการ และคำคือเครื่องมือกระตุ้นให้คิดด้วย

ดำบอกว่าจะเขียนเรื่อง ผีเสื้อ จึงถามว่า "ผีเสื้อเป็นอย่างไร" ดำบอกว่า "กินน้ำหวาน" จึงถามว่า "ทำไมผีเสื้อจึงกินน้ำหวาน" ดำคิดได้ จึงเขียนว่า

 

ผีเสื้อหิวน้ำหวาน

บินไปหาดอกไม้

เมื่อเย็นวานนี้

 

ถึงตรงนี้จะเห็นได้ว่า "คำถามของครู ช่วยเบิกทางความคิดให้ผู้เรียนได้อย่างดี"

ดำเขียนบทต่อไปว่า

 

นกใจดี

ร้องเพลง

บนต้นไม้หน้าบ้านฉัน

 

มาถึงตรงนี้พอที่จะมองเห็นได้ว่า เครื่องมือที่จะช่วยกระตุ้นความคิดสร้างสรรค์ให้ดำได้นั้น คือ คำที่มีอารมณ์ หรือคำที่มีพลัง เช่น โมโห จูบ ใจร้าย คำเหล่านี้ถ้าหามาไว้มากๆ แล้วกระตุ้นให้ดำคิดเรื่องด้วยการนำคำที่เกี่ยวข้องให้เรื่องนั้นเป็นเรื่องราวน่าสนใจขึ้นมา จะช่วยให้ดำคิดความหรือเรื่องได้ นี่เป็นการคาดเดาเอาเองนะ จะต้องทดลองในวันต่อไป วันนี้ปล่อยให้ดำไปเล่นตามประสาเด็ก ถือว่าผลงานทั้งหมดที่เขียนได้วันนี้ พอใจมากแล้ว พอ

10/7/54 

อ่านเป็นเล่มได้ที่นี่ครับ https://docs.google.com/docume...