เรื่องเล่าเก่าเก็บ: แรงบันดาลใจของคนทำงาน

นี่เป็นบันทึกเก่าที่เจอตอนทำหนังสือเรื่องวันเเม่ไร้สัญชาติ ปี 49

 

ตอนนี้นอกจากอ่านหนังสือที่ระดมเข้ามาระลอกเเรก ยังจะมีระลอกสองเเละสามจากที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์อีกสองคน  ทั้งหมดที่กระด็อกกระแด็ก เอาเวลานอนที่เหลือมาแป่งบัน ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าเราจะทำอะไร เพื่อใคร จะถูกใจใครหรือไม่ เป็นเพราะข้อความนี้

 

ศิลา นามเทพ เมื่อ พ. 12 ก.ค. 2549 @ 02:45

 

ผมเป็นลูกชายคนเล็กของ อ. อายุครับ

อยากจะขอบคุณทุกๆท่านที่มีส่วนร่วมในการช่วยเหลือแม่ในครั้งนี้ 

หลายครั้งแล้วที่แม่พยามจะวิ่งหาหนทางที่จะได้เป็นคนไทย....?ทั้งๆที่ภาษาหลักที่เราพูดกันที่บ้านก็ภาษาไทยทุกสิ่งทุกอย่างที่แม่ผมพร่ำสอนก็ไม่ได้ต่างจากแม่คนไทยคนไหนเลยจนทุกวันนี้ผมก็เป็นคนไทยโดยสมบูรณทุกอย่าง แต่แม่ยังไม่ได้รับสิ่งที่ท่านควรจะได้ แม่มีบัตรประจำตัวผู้เสียภาษีครับแต่ไม่มีบัตรประชาชน

การจะเป็นคนไทยมันยากขนาดนี้เลยหรือครับ

 

หลายท่านอาจจะไม่ทราบว่ามันลำบากแค่ไหนกับการไม่มีบัตรประชาชนมันจะทำให้ชีวิตคุณยุ่งยากแค่ไหน ถ้าเป็นวัยรุ่นทั่วไปอาจจะคิดได้ว่าคุณไม่สามารถเที่ยวตามสถานที่บันเทิงยามค่ำคืนได้ แต่มันมีอะไรอีกหลายๆอย่างที่แย่เกินที่คุณจะคิดได้ครับ

เวลาที่แม่จะเดินทางไปไหนแม่ก็ต้องพกบัตรอาจารย์ยืนยันตัวเอง มีครั้งหนึ่งแม่เดินทางโดยรถไฟจากเชียงใหม่ไปกรุงเทพแล้วแม่ลืมบัตรไว้ที่บ้าน ผมต้องวิ่งออกจากการซ้อมดนตรีขับรถไล่ตามรถไฟไปที่จังหวัดลำปางเพื่อนำบัตรไปให้

การกระทำใดๆก็ช่างที่ผมและพี่ของผมจะต้องใช้หลักฐานรับรองจากผู้ปกครอง แม่ไม่สามารถรับรองความเป็นแม่ให้ลูกตัวเองได้น่าเศร้าไหมครับ เหตุการที่น่าน้อยใจต่างๆมีอีกเยอะครับเอาไปสร้างหนังดราม่าได้อีกหลายสิบเรื่องเลย ซึ่งไม่ได้เกิดกับแม่แค่คนเดียวแต่ยังเกิดกับป้าๆของผมอีกตอนนี้ลูกพี่ลูกน้องของผมที่ไร้สัญชาติอีกก็ยังมี

 

ผมเองก็ไม่ได้รู้เรื่องระบบขั้นตอนอะไรมากเท่าไหร่ไม่รู้ว่าจะต้องผ่านการยินยอมจากใครอีกสักเท่าไหร่ ผม พี่ หวังว่านี่จะเป็นครังสุดท้ายในการที่แม่จะดิ้นรนให้ได้เป็นคนไทยครับ

 

ศิลา

...

คำอธิบายสั้นๆ ง่ายๆ "เเม่ไม่สามารถรับรองความเป็นเเม่ให้ลูกตัวเอง" 

 

บางคน หลายคน ไม่ได้ขอสัญชาติเพื่อตนเอง ไม่ได้อยากมีบัตรเพื่อตัวเอง เพื่อให้ตัวเองรอด

 

ในความสับสน ว่างเปล่าเเละเอาเเน่เอานอนไม่ได้ของคนไม่มีบัตร คนไม่มีสัญชาติ คนเหล่านั้นก็ยังมีบทบาท หน้าที่เเละมิติอื่นในชีวิต ถึงเเม้จะต้องดิ้นรนมากกว่าคนที่มี เเต่ความไม่ย่อท้อต่อความลำบากของพวกเขา ที่จะใช้ชีวิตต่อไป ความหวังของพวกเขาที่จะใช้ชีวิตให้ดีขึ้น ไม่ใช่เพื่อตนเอง เเต่เพื่อคนรอบข้าง เพื่อคนที่ไร้สัญชาติด้วยกัน