เรื่องของคนเกี่ยวข้าว
ช่วงกลางเดือนพฤศจิกายนของทุกปีจะเป็นช่วงที่ท้องทุ่งเป็นสีเหลืองทอง ด้วยข้าวในนากำลังสุกพอให้เก็บเกี่ยวแล้ว ที่นาของผู้เขียนก็เช่นกันข้าวสุกแล้วพ่อบ้านก็เลยไปหาคนมาช่วยเกี่ยว ตอนไปบอกเขา เขาบอกว่าจะเกี่ยวเป็นวันนะคิดค่าแรงวันละ๓๐๐บาทต่อคน ก็เลยตกลงเอา๖คน พอมาถึงหลังจากให้กินข้าวแล้วก็ไปลงนา เขาก็บอกใหม่ว่าขอคิดค่าแรงเป็นมัดนะ มัดละ ๒บาท แต่มีอยู่๑คนขอให้คิดเป็นวันก็ตกลง ปรากฏว่าเขาพากันเกี่ยวข้าวได้เรียบร้อยเป็นแถวชัดเจนเพื่อจะได้นับได้ง่าย และเขาพากันเร่งเกี่ยวเสร็จภายในครึ่งวันโดยเขาเกี่ยวเสร็จตอนเที่ยง๑๐ นาที จ่ายเงินให้คนละ๓๐๐บาท หลังจากกินข้าวเที่ยงแล้วก็เลยไปเกี่ยวต่ออีกเจ้าหนึ่งซึ่งคนคิดค่าแรงแบบไม่นับมัดข้าวผู้เขียนจ่ายให้แล้ว๓๐๐บาทก็ให้ไปเกี่ยวให้จ้าวใหม่ให้ครบวัน ส่วนคนอื่นก็ไปคิดค่าแรงใหม่ ตอนจะไปก็บอกว่าจะคิดค่าแรงแบบเป็นมัด พอไปเห็นนาข้าวก็เปลี่ยนใจขอคิดเป็นครึ่งวันในอัตรา ๑๕๐ บาทเจ้าของนาก็ตกลง แล้วก็พากันเกี่ยวจนถึงเวลาคำ่ที่ตกลงกันพอเลยเวลาก็ขอเพิ่มอีกตามเวลาเขาเรียกว่าขอค่าโอ โอที แล้ววันรุ่งขึ้นก็มาเกี่ยวให้จ้าวเดิมโดยคิดค่าแรงเป็นมัดเสร็จจากจ้าวนี้ไปอีกจ้าวหนึ่งก็คิดเป็นมัดอีก ตอนมาจ่ายเงินเขาบอกกับจ้าวของนาที่จ้างต่อจากผู้เขียนว่าขาดทุนเพราตอนเขาเกี่ยวตอนบ่ายนั้นคิดค่าจ้างเหมาได้เงิน ๑๕๐ บาท แต่เขาลองนับข้าวดูแล้วเขาว่าเขาเกี่ยวได้สัก ๑๕๐มัดซึ่งถ้าคิดเป็นมัดเขาจะได้๓๐๐บาท พอมาเกี่ยวจ้าวที่สาม เขาคิดเป็นมัดแต่เกี่ยวได้ช้าจำนวนเงินที่ได้ก็ได้น้อยกว่าคิดเป็นวัน
ที่บันทึกไว้เพื่อจะให้ทราบว่าถ้าเราต้องง้อนี่เขาจะเรียกร้องอย่างไรก็ต้องยอม แต่แล้วพระเจ้าก็ไม่เข้าข้างเขาเพราะเขาเปลี่ยนเงื่อนไขไปมาเสร็จแล้วเขาก็ไม่ได้อย่างที่เขาคิดทั้งหมด
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านคะ่
ความเห็น (8)
- น่าจะเรียกว่า ผู้จ้างใจดี..
- ขอบคุณค่ะ
คุณสามสักที่มาอ่านบันทึกนี้ - ผู้จ้างใจดีหรือคะ ผู้จ้างจำยอมนะสิคะ
สวัสดีครับ
เป็นบันทึกที่น่าเรียนรู้ครับ
เพราะที่บ้านของผม
ยังไม่มีการจ้างเกี่ยวข้าว
หลายรูปแบบเหมือนที่เล่าครับ
ผมจะลองเก็บข้อมูลดูนะครับ
ว่าที่บ้านผมมีแบบนี้หรือเปล่า
ขอบคุณครับ
- ขอบคุณค่ะ
คุณทิมดาบ - เพราะคนเกี่ยวข้าวมีน้อยลง
- รุ่นหลังๆจะไม่มีคนเกี่ยวแล้ว
- เขาจึงเรียกร้องได้ค่ะ
- นี่ถ้าไม่ติดว่าท่านผู้เฒ่าจะเสียใจละก็
- จะไม่ทำนามากหรอกจะทำแต่พอกินก็พอ
- แต่ติดว่าท่านจะเสียดายถ้าที่นาว่าง
- ก็เลยต้องทำแบบจ่ายมากกว่าได้เป็นอย่างนี้ทุกปี
ปัจจุบันนี้ คนทำนาเป็นผู้จัดการ ใช้เงินจัดการ
อดีตชาวนาเป็นเจ้านา ต้องดูแลทุกขั้นตอนต้องใช้ใจในการดูแล
บางปีฝนแล้ง อัตคัดขัดสน คนปักษ์ใต้ ร้องเป็นบทโนราห์ไว้ให้ฟังว่า ..... บ่อโด บ่อดาน ย่านบ่อแดง พอนาข้าวแล้งขึ้นกินสิ้นพร้าวเหมง(ท้องที่จังหวัดสงขลา ปีไหนนาแล้ง คนขัดสน ต้องหามะพร้าวมากินยังทันแก่)
หรือแถวภาคกลาง หากปีไหนผลผลิตไม่ดี เมื่อถูกถามว่าเป็นอย่างไรบ้างทำนาปีนี้....ก็จะมีคำตอบนี้ออกมาให้ได้ยินว่า"หากหนูไม่กัด วัดไม่กวนก็พอกินได้ตลอดปี" มีนัยและความหมายในคำตอบของชาวนา
- ใช่แล้วค่ะท่านวอญ่า
- ที่นาก็ไม่มีคนดูแลแล้วเพราะ
- พากันเป็นมนุษย์เงินเดือนกันหมด
- อยากไปดูแลดีๆก็ห่วงงานที่ทำอยู่ด้วย
- เลยต้องทิ้งนาไปบ้าง น่าเสียดาย
- ครั้นจะลาออกจากการเป็นมนุษย์เงินเดือน
- รายได้จากการทำนาก็น้อยเหลือเกิน
- เพราะเราต่อรองไม่ได้ นอกจากจะมีการรวมกลุ่มกัน
- ซึ่งก็ยังเป็นไปได้ยากอยู่ค่ะ
เกื้อกูลพึ่งพิง...ต่อสายใยกันไปนะคะ
ยังมี 2 อาชีพ ถือว่าอยู่ในขั้นใช้ได้มากแล้ว
แบ่ง ๆ กันไป
ได้รักษาอาชีพบรรพบุรุษ
ได้ดูแล "มูล" ให้งอกเงย ไม่ทิ้งขว้าง
ได้ความภาคภูมิใจต่อพ่อแก่แม่เฒ่า
- ขอบคุณ
คุณหมอธิรัมภา ที่แวะมาให้ความเห็นค่ะ - ใช่แล้วค่ะคุณหมอก็คุยกันอยู่ว่า
- เราก็ช่วยให้เขาตอนนี้ไม่ได้เชียวหรือ
- จะรอให้เกิดภัยพิบัติก่อนถึงช่วยเขาหรือ
- ก็เลยว่าให้เขาเถอะถือว่าให้เขาเอาไปให้ลูกเขาไปโรงเรียน
- อันที่จริงเขาก็ทำงานได้งานมากเหมือนกันค่ะ
- และเขาก็ได้ช่วยรักษามูลของเราให้งอกเงยจริงๆด้วยล่ะ
- เอ๊ะ คุณหมอรู้จักคำว่ามูลด้วยเหรอคะ