วันลา

 

จากดวงใจดวงหนึ่ง..ซึ่งอ่อนล้า

สบดวงตาคู่หนึ่ง..ซึ่งอ่อนไหว

ในความเรียบ..เงียบงำ..ไร้คำใด

เห็นน้ำใจ..ชุ่มฉ่ำ..ในน้ำตา

 

หยาดน้ำตาอาวรณ์แสนอ่อนหวาน

แทนคำขานล้านคำอันล้ำค่า

บอกความดีเมื่อวานที่ผ่านมา

และบอกว่า...วันวารจารในใจ

 

ในคืนวันผันผ่านด้วยงานหนัก

สร้างความรัก..ความอาทร..ความอ่อนไหว

ถึงวันจากโจมจู่...จึงรู้ใจ

ความอาลัยพรั่งพรู..จึงรู้ตัว

 

ชีวิตผ่านร้อนหนาวคณานับ

รู้รุกรับในวิถีทั้งดีชั่ว

หัวใจแข็งแกร่งฉกาจมิหวาดกลัว

มาอ่อนรัวแพ้ใจในวันลา

 

ฝากดอกไม้..ไว้วาง..ข้างข้างหมอน

ฝากอาทร..ไว้วาง..วันข้างหน้า

วันที่ไร้ใครรับซับน้ำตา

โปรดกลับมา..ที่ฉัน...นั้นยังคอย

                                                                   กิ่งไผ่...ใบหลิว

[โสภณ เปียสนิท]

• จะรอคอยคนที่หนีไปหรือ?
• คนไม่ซื่อหนีไปควรไร้ค่า
• คนที่ลืมเคยย้ำคำสัญญา
• เสียน้ำตามากมายไยรอคอย เอย

[กิ่งไผ่]

..สวัสดีค่ะ..อาจารย์

• ขอบคุณนะคะที่ยังแวะเวียนมาเสมอๆ
• และยังทักทายกันด้วยคำกลอนคมๆ...บาดอารมณ์ดีจัง

[มนัสดา]

เขาไม่รักช่างปะไรใยต้องง้อ

มัวแต่รอเสียเวลาควรค่าหรือ

วิชาลืมเรียนไม่ยากหากฝึกปรือ

ปล่อยไปเถอะอย่าดึงดื้อยื้อไว้เลย

 

[กิ่งไผ่]

..สวัสดีค่ะ...

• กิ่งไผ่ฯดีใจนะคะที่คุณมนัสดาติดตามอ่านและแวะมาเยี่ยมเสมอๆ
• ขอบคุณมากค่ะ