ถึงกล้อง และหอมลูกรัก
"ที่นี่ รับเซิงหมู"
พ่อเย้ากล้องให้ประกาศในหน้า status ของ FB
หารายได้เพิ่ม เพื่อแบ่งเบาภาระพ่อแม่ นั่นคือ แนวคิด
มีเพื่อนบางคน บอกให้กล้องรีบผสมพันธุ์หมูในฟาร์ม เพื่อที่จะได้เข้ามาขโมยลูกหมู
"เขาจ้างตัวเองก็ได้ ผสมพันธุ์หมูเถอะนะกล้อง" หัวขโมยออดอ้อน
"เอาเลยลูก หากมันได้เงิน ดีกว่า เลี้ยงหมูหำต่ง เล่นไปวัน ๆ มันไม่มีรายได้ มีแต่จ่ายค่าไฟทุกวัน" ทะแนะประจำบ้าน
ก่อนลงรถเมื่อเช้านี้ ไปสายวันที่ 4 ของสัปดา์ห์ "วันนี้เอาเงินไปไหมลูก ?"
“ไม่ กล้องจะไปรับจ้างเอากับเพื่อน” เสียงประกาศเด็ดเดี่ยว ก่อนวิ่งอุ๊ยุ๊ อุ๊ยุ๊เข้ารั้วโรงเรียน
รับตังค์จากพ่อ แม่ ได้วันละ 5 บาท รับจ้างเพื่อน ๆ ไปซื้อน้ำ พิมพ์งาน อ่านหนังสือการ์ตูน ได้วันละ 20
อันนี้กล้องมีทางเลือกที่ดีกว่า
คำถามพ่อเลยไม่มีน้ำหนัก พอ ๆ กับจำนวนเงินที่จะให้
พฤติกรรมแบบนี้แหล่ะที่พ่อชอบกว่าการเรียนให้ได้อันดับที่ 1
ทำมาหาเงินโดยสุจริต ตั้งแต่เด็ก โตมาพ่อ แม่ก็ไม่ห่วง เรื่องทำมาหาเงิน
ความมั่นคงในชีวิต ต้องมีบ้านอยู่ ต้องมีงานทำ งานอะไรก็ได้แต่ต้องมีงานทำทุกวัน(มาร์ติน วิลเลอร์)
มีสุขภาพที่ดี
สิ่งนี้เรียกว่า ความประสบผลสำเร็จในชีวิต นะลูก
ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ พ่อพอใจในตัวกล้อง และหอมพอสมควร อย่างน้อยก็มีเงินออมมากกว่าพ่อทั้งสองคน
แต่ที่อยากให้กล้องทำได้มากที่สุดคือ
รับจ้างลดน้ำหนักตัวเอง ป้าน้อยให้กิโลกรัมละ 200 ร้อยบาท
กล้องยังทำไม่สำเร็จซักที
ไม่มีความเห็น