เรียนอาจารย์ ดอกเตอร์ขจิต ฝอยทอง ที่เคารพ
วันนี้หลังการจัดสัมมนาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก่อนปล่อยกลับบ้านอาจารย์พยายามถามว่ามีอะไรอีกมั๊ย พยายามหาคำตอบ ว่ายังมีอะไรอีกมั๊ย ก็อยากจะขอบคุณอาจารย์ที่อุส่าห์บินไป บินมา (แมลงปอ)เพื่อมาสอนนิสิต ขอบคุณอาจารย์มากค่ะ คิดว่าคนมีบุญเท่านั้นที่จะมีจิตใจดี สอนดี (แม้จะพูดไม่ค่อยเก่ง .....)อย่างอาจารย์
*** ความคาดหวังในการเรียนวิชาสัมมนา(BAR) หวังว่าจะได้ความรู้ ความเข้าใจ แนวคิด ทฤษฎีใหม่ๆ ในการทำกิจกรรมที่เกียวกับสาขาที่เรียนอยู่ โดยเฉพาะการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในกลุ่มที่เรียน คิดว่าน่าจะต้องไปจัดกิจกรรมที่ไหนสักแห่งหนึ่ง การนำเสนองานหัวข้อวิจัยที่สนใจคือสิ่งที่ได้มาจากการศึกษา ค้นคว้า การนำเสนองาน เป็นโอกาสที่ได้ฝึกฝนการสื่อสารกับผู้อื่น โดยเฉพาะที่ต้องออกไปนำเสนอต่อหน้าผู้ชมหลายๆคน ต้องใช้ภาษาที่สื่อสารแล้ว คนอื่นเข้าใจชัดเจน
*** ได้เรียนรู้ ได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์ดีๆจากอาจารย์ขจิตและเพื่อนร่วมการสัมมนา จริงอย่างที่คาดหวังไว้ คือได้อะไรๆ ที่ใหม่ๆ มากกว่าที่หวัง เรียนรู้แนวความคิด ลีลาการทำงาน ของแต่ละคน และได้ร่วมกันจัดการสัมมนากันจริงๆ ที่ไม่ต้องลงทุนเสียค่าใช้จ่ายค่าสถานที่ เพราะในกลุ่มตกลงกันใช้ห้องประชุมราชาวดี ของมหาวิทยาลัย อาจารย์ค่อนข้างให้อิสระในการทำกิจกรรม แล้วอาจารย์มาให้ข้อคิดทีหลังว่า อะไรควรทำเพิ่มเติม หรือไม่ควรมีในการสัมมนา การทำงานกันเป็นทีม โดยเฉพาะทีมใหญ่ของสาขาที่เรียน ๓๐ คน มานั่งปรึกษา วางแผนกันทุกอย่าง ในการสัมมนามีองค์ประกอบอะไรบ้าง ใครจะรับผิดชอบ งบประมาณเท่าไหร่ ถึงเวลาต้องติดต่อประสานงานกันหลายฝ่าย รู้ รับผิดชอบหน้าที่กันทุกคน ในระหว่างการสัมมนาต่างก็วิตกกับสิ่งที่จะออกมาว่าจะสำเร็จ แล้วผลเป็นที่น่าพึงพอใจต่ออาจารย์หรือเปล่า ตอนเช้าติดต่อผู้เข้าร่วมฟังการสัมมนา ๕๐คน รวม ๘๐ กับกลุ่มของตัวเองซึ่งเป็นผู้จัด สรุปว่า ตอนเช้ามามากกว่า ๗๐ (ยังไม่รวมทีมของตัวเองนะคะ)อาหารว่าง อาหารเที่ยงต้องเพิ่มทันที ตอนบ่ายเตรียมไว้ ๕๐ คน มาจริงๆ ๓๑ คน นี่คือสิ่งที่ไม่แน่นอนที่เกิดขึ้นในช่วงจัดกิจกรรม แต่ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดีเพราะความสามัคคีของการทำงานเป็นทีม ต่างก็รับผิดชอบต่อหน้าที่แล้วช่วยเหลือกัน
*** ความรู้ที่ได้จากการเรียนในวิชาสัมมนาครั้งนี้(AAR) คือประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สามารถนำไปใช้ได้ในการจัดกิจกรรม อาจจะเป็นการนำไปจัดการอบรม การจัดค่ายนักเรียน การจัดสัมมนา ที่คิดว่าสักวันหนึ่งตัวเองต้องมีโอกาสลงมือทำแน่ๆ ซึ่งทำให้รู้แนวทางในการนำความรู้ที่ได้ไปใช้ประโยชน์ได้จริงในอนาคต (เมื่อไหร่จะบอกอาจารย์เป็นคนแรก) ด้วยความเคารพอย่างสูง....เรณู สุชีวพลานนท์
ถูกใจจริงๆ
ไม่มีคำบรรยายใดๆ จะกินใจได้เท่านี้เลย