....ยิงฉุบ...

ลืมกันหรือยังคะ...."เป้ายิงฉุบ"...  ที่สมัยก่อนเราคุ้นเคย...แต่ปัจจุบัน..เด็ก ๆ เขาจะมีบทร้องแปลก ๆ ก่อนที่จะออกนิ้วเป็น

-  กรรไกร
-  กระดาษ
-  ฆ้อน

ครูปอชอบนั่งดูเวลาเด็กเล่นกัน..เป็นความสุขอย่างหนึ่ง...ซึ่งมักจะได้ยินบทร้องแปลก ๆ วันนี้ก็อีกเช่นกันค่ะ...พอได้ยินจึงรีบหยิบกระดาษมาจดเพื่อนำมาให้อ่านกัน...

....ยี ยี่ ยี้ ....ยา  ย่า ย้า
....คุณแม่ซักผ้า...คุณยายสระผม
....ลูกอมโบตัน  ยาสีฟันคอลเกต
....สบู่วิเศษ  วิเศษเต็มตัว
....คุณแม่นอนหลับ  คุณยายเป็นลม
....กระต่ายสวดมนต์  รับศิลรับพร
....จระเข้รูปหล่อ  เหลือเราสองคน
....ปัก กะ เป้า ยิง ฉุบ......

โอ้...กว่าจะออกนิ้วกันได้...ท่องกันซะ...รอตั้งนาน...แต่ก็นับว่าเป็นวิวัฒนาการของบทร้อยกรอง...ที่ฟังเราก็เพลินดี.....จะร้องเล่นอย่างไร...ยุคสมัยใด...ภาษาไทยก็สวยงาม...อ่อนโยน...ทำให้มีความสุขเสมอ.....

.........ท่านคิดอย่างไรกันบ้างคะ......