44. หนาวลม....ที่คำบาก

พฤศจิกายน 2512 

ถนนดินที่เปียก บางช่วงถึงกับเฉอะแฉะเมื่อเดือนก่อน บัดนี้มีทรายเข้ามาแทนที่ ผมยืนอยู่ระเบียงอาคารเรียน มองเด็กที่เดินเป็นกลุ่มกลับบ้าน ลมจากแนวป่าพัดมากระทบผิวกายค่อนข้างเย็น

"...เพิ่งบ่ายสี่โมง..อากาศเย็นแล้วหรือ..." ผมรำพึงกับตัวเอง หนาวที่บ้านคำบากจะหนาวมากไหมหนอ เด็กๆ มีเสื้อผ้ากันหนาวเพียงพอหรือเปล่า ผมจะหาเสื้อกันหนาวและผ้าห่มจากที่ไหนให้เด็ก เพื่อประทังหนาว

ผมคิดพลางเดินพลางกลับบ้าน จนใกล้ถึงบ้านพักก็มองเห็นคนอยู่เต็มบ้าน ขณะที่เพ่งดูด้วยความสงสัย ก็ได้ยินเสียงเจ้าเถิงตะโกนมาจากด้านหลัง 

"ครูสมหมายมาเหรอ....ไหน...อยู่ที่ไหน" 

"อะไรนะ..เถิง" ผมหันขวับไป พร้อมกับถามด้วยความตื่นเต้น

"มีคนเห็นครูสมหมายมา..โน่นไง...."

เถิงชี้มือไปทางบ้านเหรียญ ผมหันกลับไปมองบ้านอีกครั้ง คราวนี้เห็นชัดเจน 

ครูสมหมายตัวใหญ่ ยืนโบกมืออยู่บนบ้านข้างบันได

เพียงสองเดือนที่มาบ้านคำบาก ครูสมหมายก็ทำคำร้องขอย้ายมาเป็นครูที่โรงเรียนบ้านคำบาก เหลือเชื่อจริงๆ