สาบานกับหลวงพ่อกัน

เรื่องเล่าหลวงพ่อกันผู้มีวาจาศักดิ์สิทธิ์ โดย..นายเขียน คุ้มปรีดี

    เรื่องเล่ามีอยู่ว่า.....

     ชายผู้หนึ่งมีอาชีพทางทำการประมง ทอดแห ตกเบ็ด ลอยข่าย หากุ้ง หาปลา ขายก็มีเงินเก็บไว้พอสมควร ข้าวซื้อ กับข้าวไม่ต้องซื้อ ก็พอมีเงินเหลือเก็บ พอจะมีเงินเป็นกอบเป็นกำ

     วันหนึ่งมีหญิงวัยกลางคน เพื่อนบ้านใกล้เคียงกันรู้จักมักคุ้นกันดี นำทองหนักประมาณสองบาทมาจำนำไว้กับชายผู้เป็นชาวประมงดังกล่าว ทองคำหรือสร้อยคอทองคำหนักสองบาท จำนำไว้ 800 บาท ทั้งสองฝ่ายก็ตกลงกันด้วยดีดอกเบี้ยว่ากันตามที่ตกลงกัน ตกลงจำนำกันไว้กี่เดือนไม่ทราบแน่โดยไม่มีหนังสือสัญญา

    เมื่อครบกำหนดไถ่ถอนคืน หญิงเจ้าของทองก็นำเงินพร้อมดอกเบี้ยไปขอไถ่ถอนสร้อยคอทองคำหนักสองบาทคืน จะอย่างไรไม่ทราบได้

ชายผู้รับจำนำอยากจะได้สร้อยไว้เป็นของตน จึงพูดจาบ่ายเบี่ยงว่า " สร้อยคอเส้นนั้นแกได้ไถ่ถอนคืนไปแล้วนี่ ที่ข้าไม่มีแล้ว"

หญิงเจ้าของทองก็บอกว่า "ยังไม่ได้ไถ่ถอนไป" ตกลงกันไม่ได้ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร หลักฐานก็ไม่มี พยานก็ไม่มี ก็เลยพูดว่า "แกว่าฉันไถ่ถอนสร้อยของฉันคืนไปแล้ว แต่ว่าฉันยังไม่ได้ไถ่ถอนคืน เราทั้งสองคนไปสาบานต่อหน้าหลวงพ่อกันก็แล้วกัน ฉันไม่ติดใจอะไรแก"     จากนั้นทั้งสองก็ไปหาหลวงพ่อกันพร้อมญาติๆก็ตามไปด้วย

    เมื่อทั้งคู่เดินทางไปวัดเขาแก้ว และได้เล่าเรื่องให้หลวงพ่อกันฟัง หลวงพ่อก็ถามว่าเต็มใจที่จะสาบานแน่นอนน่ะ หลวงพ่อจึงให้จุดเทียน ป บูชาพระรัตนตรัย และรับศีล 5 จากหลวงพ่อแล้วก็กล่าวคำสาบาน

หญิงเจ้าของทอง "ถ้าข้าพเจ้าได้ไถ่ถอนสร้อยคอทองคำคืนมาแล้ว ก็ขอให้มีอันเป็นไป หรือง่อยเปลี้ยเสียขาไปตามที่ควรจะเป็น ถ้าข้าพเจ้ายังมิได้ไถ่ถอนมาก็ขอให้มีความเจริญรุ่งเรือง ตามอัตราภาพ"

ชายผู้รับจำนำ " ผู้จำนำได้ไถ่ถอนสร้อยคอทองคำไปแล้ว ถ้าไม่เป็นความจริงก็ขอให้ข้าพเจ้ามีอันเป็นไปให้กาฬผุดขึ้นตามหน้าอก ปากและใบหน้าและที่อื่นๆทั่วทั้งร่างกายของข้าพเจ้า"

    หลังจากสาบานแล้ว หลวงพ่อก็สวดยะถาสัพพีให้ทั้งสองรับฟัง และให้กรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวร เพื่อความศักดิ์สิทธิ์ต่อคำสาบาน และเพื่อความมั่นใจของทั้งสอง

   หลายเดือนต่อมา ชายผู้รับจำนำก็เกิดอาการคันบริเวณหน้าอก เป็นจุดเล็กๆ ขยายออกเป็นวงกว้างลุกลามไปใบหน้า ปาก ไปพบแพทย์ที่รพ.คริสเตียน จ.ชัยนาท ได้ยาทาและยาฉีด อาการก็ไม่ดีขึ้นมีแต่จะทรุดลง  วันหนึ่งแกนึกถึงคำสาบานได้ เพราะที่จริงแกโกงเขา แกได้กลับไปหาหลวงพ่อ และสารภาพว่า "หลวงพ่อครับ ผมขอคืนคำสาบานที่ให้ไว้กับหลวงพ่อเรื่องสร้อยคอทองคำได้ไหมครับ ? ความจริงผมไม่ได้คืนให้เขาหรอก "

หลวงพ่อตอบว่า "คำสาบาน เมื่อสาบานแล้ว ไม่สามารถคืนคำได้ สาบานก็เป็นไปตามสาบาน " 

    เมื่อไม่สมหวังแกก็ลาหลวงพ่อกลับบ้าน ก็เป็นโรคผิวหนังจนถึงแก่กรรมไปเมื่อหลายปีก่อน