วิชาเหมือนสินค้า

 

ข้อคิดเตือนใจสำหรับครูและนักเรียนนนักศึกษาในสภาพสังคมที่เปลี่ยนไป

"วิชาเหมือนสินค้า             อันมีค่าอยู่เมืองไกล
ต้องยากลำบากไป            จึงจะได้สินค้ามา
จงตั้งเอากายเจ้า              เป็นสำเภาอันโสภา
ความเพียรเป็นโยธา        แขนซ้ายขวาเป็นเสาใบ
นิ้วเป็นสายระยาง             สองเท้าต่างสมอใหญ่
ปากเป็นนายงานไป          อัชฌาสัยเป็นเสบียง
สติเป็นหางเสือ                  ถือท้ายเรือไว้ให้เที่ยง
ถือไว้อย่าให้เอียง              ตัดแล่นเลี่ยงข้ามคงคา
ปัญญาเป็นกล้องแก้ว         ส่องดูแถวแนวหินผา
เจ้าจงเอาหูตา                    เป็นล้าต้าฟังดูลม
ขี้เกียจคือปลาร้าย              จะทำลายให้เรือจม
เอาใจเป็นปืนคม               ยิงระดมให้จมไป
จึงจะได้สินค้ามา                 คือวิชาอันพิสมัย
จงหมั่นมั่นใจหมาย            อย่าได้คร้านการวิชา"

จาก ดรุณศึกษา เล่ม ๓