ดิฉันเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยหาดใหญ่ และได้เข้ามาอยู่ในชมรมอาสาพัฒนาชนบทและมีบทบาทในชมรม คือ เป็นคณะกรรมการชมรม ตอนแรกที่มาสมัครชมรมนี้ก็ไม่ได้คิดอะไรมากแค่สมัครเพื่อให้มีชมรมอยู่ แต่พอเข้ามาอยู่ในชมรมก็เริ่มสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่รุ่นพี่มีให้ เริ่มได้รู้ว่าการเป็นจิตอาสาทำให้เรามีความสุขมากขนาดไหน การได้ไปทำสิ่งต่างๆ ที่ทำด้วยใจอาสาจิงๆ โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนมันมีคุณค่าทางจิตใจมาก ตอนแรกก็เคยถามกับตัวเองว่าเราจะไปลำบากทำไม เหนื่อยก็เหนื่อย ค่าตอบแทนสักบาทก็ไม่มี แถมร้อนก็ร้อน แร้วฉันจะทำไปเพื่ออะไร และเพื่อใครกัน แต่เมื่อดิฉันได้ไปค่ายกับชมรมอาสา ค่ายแรกก็ทำให้รู้ว่าการที่เราจะทำอะไรสักอย่างเพื่อใครนั้นโดยที่เราไม่หวังสิ่งตอบแทน มันมีคุณค่ามากแค่ไหน และเป็นประสบการณ์ที่หาจากห้องเรียนไม่ได้เลย และสามารถทำให้คนที่เราไม่รู้จักยิ้มได้อย่างมีความสุขเช่นกัน และเมื่อเรามีความสุขกับสิ่งที่เราทำ เราก็จงทำต่อไป เพื่อให้รู้ว่าชีวิตนี้มันมีอะไรให้ค้นหาและให้ทำอีกเยอะ
อยากสนุกแบบเธอจัง คงมันน่าดู