เมื่อสองวันก่อนแม่ถอยรถคันใหม่เอี่ยมมาจอดที่ลานหน้าบ้าน ทำเอาหนูตื่นเต้นที่จะได้มีโอกาสซ้อนท้ายแม่ไปโรงเรียน ก็หนูอยากรู้ว่าเราจะรู้สึกยังไงน้า...เมื่อได้นั่งจักรยานไปโรงเรียน ในชีวิตประมาณ 7 ปีที่เกิดมายังไม่เคยสักครั้งเดียว
วันนี้ล่ะแม่ตื่นแต่เช้ามืด อาบน้ำแต่งตัวเตรียมพร้อมไปทำงานกับรถจักรยานรุ่นล่าสุด แม่บอกว่าแม่ต้องใช้แบบมีเกียร์ เพราะแม่ไม่ค่อยจะมีแรงปั่นสักเท่าไร ก็แม่เริ่มอายุมากแล้วนี่คะ หนูไม่ค่อยเข้าใจหรอกค่ะว่าจักรยานมีเกียร์เป็นยังไง รู้แต่ว่าแม่ก็ดูเหนื่อยไม่น้อยเลย ต้องหยุดพักกลางทางถึงสองครั้ง ระหว่างทางจากบ้านไปโรงเรียนก็ไกลพอควรนะ รถบนถนนก็เยอะ ได้กลิ่นควันจากรถด้วย...
ถึงยังไงหนูก็เอาใจช่วยแม่ด้วยการซ้อนท้ายและกอดเอวแม่ไว้แน่นๆ เพราะแม่บอกว่าป้องกันไว้กลัวหนูจะพลัดตก
ในที่สุดก็มาถึงโรงเรียนจนได้กับ "การเดินทางเป็นเพื่อนแม่" ทันเวลาเคารพธงชาติพอดี...เฮ้อ ลุ้นน่าดู
ตกเย็นเลิกเรียน...แม่กลายเป็นคนนั่งซ้อนท้ายพี่สาวคนโตไปซะได้ ส่วนหนูขึ้นรถยนต์กลับบ้านกับพ่อ...แม่อ้างว่าจะฝึกให้พี่สาวปั่นจักรยานบนถนนโดยเรียนรู้กฎจราจรก่อนจะปั่นไปโรงเรียนอีกคน
สนุกจังกับวันเดินทาง
๓๐ พฤษ,๒๕๕๔
น่ารักจังเลยค่ะคุณแม่
...ความรู้สึกของลูกผ่านตัวหนังสือของแม่
...ความรู้สึกของแม่กับลูกเป็นหนึ่งเดียว
ชอบความเป็นแม่ที่เป็นหนึ่งเดียวกับลูกค่ะ..อบอุ่นจัง