ปัจจุบันของฉัน
สายฝนจากฟากฟ้า ลมพัดพาเสียงร้องส่ง
นอนนึกอย่างพะวง จะรุนแรงหรืออย่างไร
ปิดเครื่องทำความเย็น ให้มองเห็นต้นไม้ไหว
ผ่านช่องหน้าต่างไป ฝนสาดมาโปรยละออง
ตอนเช้าอากาศชื้น มากดาษดื่นเศษสิ่งของ
เศษดินไหลเป็นกอง ประมาณว่าเลอะเทอะจัง
สติเตือนสัมผัส นิ่งสงัดดั่งมนต์ขลัง
ยิ้มกับสิ่งพัดพัง ธรรมชาติจิตรกร
หายใจออกและเข้า นุ่มบางเบาจากคำสอน
พระองค์พุทธพร พินิจชมศิลป์โสภา
น้อมใจเก็บและกวาด ทำสะอาดเศษดินหญ้า
ล้างน้ำนำภาวนา พระคุณของสายฝนพรำ
คงอยู่ด้วยกูลเกื้อ โลกจุนเจือด้วยพระธรรม
สิ่งนี้มิใช่จำ ปฏิบัติให้เห็นจริง
สะสางทุกอย่างเสร็จ พบสำเร็จในงานสิ่ง
สงบพักจิตพิง ทวนคำสอนของพ่อแม่
"ลูกจ๋าอย่าเกียจคร้าน อันการงานเป็นของแน่
สมบัติมิผันแปร เกิดเป็นคนต้องหมั่นทำ
แม้ว่ามือของลูก เปื้อนเปรอะถูกเลอะน้ำครำ
ส่วนใจไม่เลอะดำ ล้างออกง่ายสะอาดงาม"
ความเห็น (19)
<blockquote>
<h4><span style="color: #0000ff;">แม้ว่ามือของลูก เปื้อนเปรอะถูกเลอะน้ำครำ</span></h4>
<h4><span style="color: #0000ff;">ส่วนใจไม่เลอะดำ ล้างออกง่ายสะอาดงาม"</span></h4>
</blockquote>
<h4><span style="color: #000000;"><strong>เก่งแล้วค่ะ จริง ๆ นะ ไม่ได้แกลังชม ผลงานไม่ดีจริง อิงจันทร์ไม่ชมให้เหลิง </strong><strong>ผล</strong>งานพัฒนารวดเร็วมากค่ะ ช่วงนี้เข้าบล็อกน้อยหน่อย ปัญหาสัญญาณเน็ตหน่ะค่ะ ผลุบ ๆ โผล่ ๆ ภายใต้อากาศที่ร้อนอบอ้าว สมาธิไม่ดี จิตไม่แกร่ง ก็หงุดหงิดได้เหมือนกัน แต่สำหรับครูอิง "ยังได้...อยู่" เพราะมีงานอื่นที่พิศมัยอีกมากมาย ตอนนี้เพลิดเพลินกับการปลูกต้นไม้ค่ะ </span></h4>
มั๊ยหล่ะ... พูดยังมิขาดคำ
มิใช่อำ เห็นหรือไม่
ไม่รู้เป็นอะไร
เจ้าของบล็อกลบออกที
"แม้ว่ามือของลูก เปื้อนเปรอะถูกเลอะน้ำครำ
ส่วนใจไม่เลอะดำ ล้างออกง่ายสะอาดงาม"
เก่งแล้วค่ะ จริง ๆ นะ ไม่ได้แกลังชม ผลงานไม่ดีจริง อิงจันทร์ไม่ชมให้เหลิง งานพัฒนารวดเร็วมากค่ะ ช่วงนี้เข้าบล็อกน้อยหน่อย ปัญหาสัญญาณเน็ตหน่ะค่ะ ผลุบ ๆ โผล่ ๆ
ภายใต้อากาศที่ร้อนอบอ้าว สมาธิไม่ดี จิตไม่แกร่ง ก็หงุดหงิดได้เหมือนกัน แต่สำหรับครูอิง "ยังได้...อยู่" เพราะมีงานอื่นที่พิศมัยอีกมากมาย ตอนนี้เพลิดเพลินกับการปลูกต้นไม้ค่ะ
มาเยี่ยม มาร่วมเขียน และฝึกฝน
ครืนครืนฟ้าร่ำร้อง ส่งเสียงก้องนภาลัย
หยาดฝนหลั่งรินไหล อบอวลไอความเบิกบาน
น้ำมิตรที่เมตตา อุปมาฝนฉ่ำหวาน
เลิศรสกว่าน้ำตาล ซึบซับผ่านลงกลางใจ
ฝนซาฟ้าก็สาง แสงสว่างยังอำไพ
เปรียบได้ดั่งจิตใจ คราสุกใสไม่ขุ่นมัว.
นมัสการพระคุณเจ้าพระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ทิวาพัฒน์
น้ำคำลำนำเลิศ ลุบังเกิดเสียงอักษร
พจน์ถ้อยร้อยเรียงกลอน หวานเสียจริงนิ่งดลใจ
สวัสดีค่ะคุณอิงจันทร์ บ้านกลอนไฉไล
ขออภัยจักมิลบ เพียงว่าพบข้อปัญหา
ป่วนใจเมื่อเข้ามา เปิดลิงค์ยากลำบากแท้
ขอบใจนะที่รัก ข้อประจักษ์คำสอนแม่
อมตะมิเปลี่ยนแปร ถ่ายทอดคำอันนิรันดร์
สวัสดีค่ะคุณอิงจันทร์ บ้านกลอนไฉไล
ขออภัยจักมิลบ เพียงว่าพบข้อปัญหา
ป่วนใจเมื่อเข้ามา เปิดลิงค์ยากลำบากแท้
ขอบใจนะที่รัก ข้อประจักษ์คำสอนแม่
อมตะมิเปลี่ยนแปร ถ่ายทอดคำอันนิรันดร์
อ่านกลอนให้ข้อคิด ช่วยสะกิดเกิดคำถาม
เรื่องราวล้วนงดงาม ในถ้อยความตามบรรยาย
แต่ติงตรงบทหนึ่ง ยังงงซึ่งในความหมาย
"นอนนึกอย่างพวง"คล้าย กวีหมายนอน"พะวง"
อ่านกลอนที่เล่าขาน ล้วนเบิกบานดังประสงค์
การงานสำเร็จลง มิคร้านคงเสร็จสิ้นพลัน
เป็นกลอนที่สั่งสอน ด้วยสุนทรสวยงามนั้น
ขอบคุณที่แบ่งปัน ล้วนเลือกสรรสิ่งโสภา
เพียงพบพานเพื่อนพ้อง พวกกานท์
เราร่วมเรียงระราน รวบไว้
หวังวาดว่าวันวาน เวียนแวะ มานา
สรรสุขสืบสร้างไซร้ สิ่งนี้งดงาม..
๒๓ เม.ย.๕๔
Friends! Awesome is this poem
Wear it high, before you roam
Look around, before you leave
Read it again for relief ;-)
สวัสดีค่ะคุณจุติมา
ขอบคุณที่ท้วงติง เขียนผิดจริงได้แก้ไข
ใส่ตัวสีแดงไว้ เป็นเครื่องหมายอย่างเด่นชัด
นมัสการพระคุณเจ้าพระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ทิวาพัฒน์
มหาพระคุณเจ้า เรียงร้อยเค้าคำโคลงสี่
ความหมายเพื่อนไมตรี รวบรวมไว้ในหมู่เรา
สวัสดีค่ะคุณ SR
ขออภัยที่ไม่รู้ ด้อยอดสูภาษาหรั่ง
ยากแก่การเข้าใจจัง ความรู้ฉันแค่มอหก....เกือบตกชั้น
แม้มิมิหมู่มิตรที่คิดคบ เพียงพานพบพูดพลางแล้งจางหาย
กล้ำกลืนกล่าวกับกลอนมิร้อนกาย คมคิดคายใคร่ครวญอบอวลใจ
เพียงพบพานเพื่อนพ้องพี่น้องเอ๋ย ครวญคิดเคยใคร่คบประสบไหม
หวังวาดไว้แวะเวียนเพียรทักทาย แม้มากมายไม่มีมาเหนื่อยล้าจริง..
ว่าไปตามกลอนเฉยๆ ทดลองแต่งดู
นมัสการพระคุณเจ้าพระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ทิวาพัฒน์
เพื่อนดีแม้นมีน้อย เพื่อนเฝ้าคอยไม่ห่างหาย
แนะนำมิเว้นวาย ไม่หมั่นไส้หันหลังลา
แรกมามอบดอกไม้ ดูดูไปไม่เข้าท่า
จันทน์รักษ์ไม่เข้าตา ไม่ถูกใจไม่เข้าที
มิตรมีจิตกล่าวถ้อย ทางจริง
ดีชั่วชมติติง ตามต้อง
บ่แกล้งยกยอประวิง วากย์ทับ ถมแฮ
ผิดชอบคอยปกป้อง ปลุกให้เห็นทาง
นมัสการเจ้าค่ะพระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ทิวาพัฒน์
เพื่อนมิตรแม้นมีน้อย เพียงหนึ่ง
เพื่อนผู้คอยคนึง หมายให้
เพื่อนจริงต่อใจจึง มั่นคง เสมอกาล
เพื่อนมิผ่านสามวัน ดูดี สี่จาง...........ฮ่า ๆ ๆ ๆ ท้าทายให้เขียนจัง
หรือจันทร์จะอับแสง ไม่แสดงฝากฝีมือ
แรกแรกค่อยฝึกปรือ แต่งทุกมื้อหรือยากเกิน
โคลงสี่นี้คราวแรก ก็ไม่แปลกต้องขัดเขิน
แก้ไขให้เพลิดเพลิน ก็จำเริญเสนาะกรรณ
ครูหนึ่งซึ่งเก่งกาจ ครูสามารถเรื่องโคลงฉันท์
ครูหนึ่งซึ่งแบ่งปัน ครูคนนั้น "ครูภาทิพ"
บทนี้คงต้องลบแล้ว เพราะคุณโยมก็ลองเขียนแล้ว แต่ถ้าสนใจโคลงผู้ที่ชัดเจน และคำโคลงเพราะ และแต่งได้รวดเร็ว ก็เห็นมีคุณครูภาทิพ ลองศึกษาดู โคลงสี่สุภาพ กำหนด เอก ๗ โท ๔ คำเป็น คำตาย ปัจจุบันไม่นิยมเอกโทษ โทโทษ ในวรรคและระหว่างวรรค นิยมสัมผัสอักษรมากกว่าสระ ตรงที่กำหนดให้สัมผัสสระก็มีอยู่ เอก โท นี้กำหนดตำแหน่งด้วย นอกนั้นก็คือสร้อยๆ ก็คือคำที่ทำบทให้เต็ม และให้ไพเราะยิ่งขึ้นอีก เหมือนพวกนิบาต ในบาลี ขออนุโมทนานะ
มิได้มาเยี่ยมเยือนหลายวัน เพราะติดภารกิจครับ ;)...
