๕๖. ช่วงชีวิต : หลง - ลืม
ลืม - หลง
๐ ไม้ ใหญ่ย่อมคลึงคล้าย มากมี
ยัง ช่อสดสวยดี แผกได้
ลืม รูปเปลี่ยนเพี้ยนสี ลงต่อ แต้มเฮย
ต้น ก่อพอละม้าย ไป่คล้ายเดิมหนา
๐ คน ว่าจิตคิดร้าย ฤาดี
ยัง บ่รู้ดูที ต่อหน้า
ลืม ตนก่นหมองมี ร้ายก่อ เกิดเอย
ตัว ไป่ใคร่คิดล้วน ทุกข์ช้ำกล้ำหมอง
๐ วัว ร้องย่องวิ่งย้าย วนมี
ยัง เปลี่ยนทางวิถี ย่ำบ้าง
ลืม คอกคั่นดันหนี รุกใส่
ตีน ล่อดินห่อคล้าย ก่นด้วยโมหา
๐ ลิ้น หนึ่งพึงว่าร้าย วจี
ยัง เปลี่ยนเวียนวาที กลับข้าง
ลืม ใจใส่จิตพลี หมดสัจ สิ้นแล
คำ หนึ่งเอ่ยออกอ้าง เล่ห์ลิ้นถวิลหวล
22 เมษายน 2554
"เป็นช่วงชีวิตที่เกิดกับผมที่ได้ประสบมา จึงนำมาผูกเป็นโคลงบันทึกเพื่อเตือนใจของตนเองครับ"
หมายเลขบันทึก: 436529เขียนเมื่อ 22 เมษายน 2011 23:29 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:41 น. () สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (6)
มาอ่านโคลงยามดึกครับผม
- สวัสดีค่ะ
- สอนใจได้ดีมากค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะน้องณัฐ
มาส่งความคิดถึง ไม่มิมี พี่ชายกุ้ง น้องชายหนึ่ง นะคะ
ส่งกำลังใจกับการใช้ชีวิตในเมืองกรุง อย่างมีความสุขนะคะ
ท่านอาจารย์โสภณ เปียสนิท ครับ 
- กราบขอบพระคุณท่านอาจารย์ที่แวะมาเยี่ยมเยือนและให้กำลังใจครับ
ท่านอาจารย์ลำดวนครับ 
- ขอบพระคุณท่านอาจารย์ที่แวะมาเยี่ยมเยือนและให้กำลังใจมากครับ
พี่ปูครับ 
- ขอบพระคุณพี่ปูที่แวะมาเยี่ยมเยือนน้องชายคนนี้และให้กำลังใจนะครับ
- ด้วยความระลึกถึงอยู่เสมอนะครับ
- พี่ปูคงสบายดีนะครับ ขอให้พี่ปูมีความสุขมากๆ เช่นกันครับ