ขโมยขึ้นบ้าน

ญาติ ๆ ของคนร้ายเสนอให้เงิน 50,000 บาท เพื่อไม่ให้เอาเรื่อง โดยบอกว่าเดี๋ยวเขาจะไปเจรจากับตำรวจเองโดยต้องให้เงินตำรวจอีกเด้งหนึ่ง แต่ที่บ้านไม่รับเงินบอกว่า ให้เป็นไปตามกฎหมาย

คิดว่าในบ้านปลอดภัยแล้ว ยังมีขโมยทุบกระจกห้องนอนมาสอยกระเป๋าสะพายไปอีก เหนื่อยที่ต้องไปขึ้นศาลอีกตั้งหลายเดือน โชคดีที่มีเพื่อนบ้านดีและพลเมืองดี ทำให้คนร้ายเข้ารถไม่ทันจึงต้องทิ้งรถไว้ในที่เกิดเหตุ ซึ่งในรถมีใบขับขี่ของคนร้าย ทำให้โดนรวบตัวในวันรุ่งขึ้น

สงสารไม่อยากเอาเรื่อง แต่กลัวเขากลับมาที่บ้านอีกเพราะรู้ลู่ทาง ยิ่งไปรับเงินเดี๋ยวกลับมาเอาคืน คงไม่คุ้มกับความปลอดภัยของคนในบ้าน งานนี้ต้องขอบคุณพลเมืองดีที่เห็นเหตุการณ์แล้วเดินไปบอกเพื่อนบ้าน สุดท้ายเลยวิ่งตามคนร้ายกันเป็นขบวน แต่ตามไม่ทันเพราะคนร้ายหนีเข้าดงปรือ ซึ่งกว้าง 8 ไร่ จึงต้องล้อมเอาไว้ แล้วเรียกตำรวจกับ อปพร. มาจัดการ แต่ก็คว้าน้ำเหลว

ตอนดึกตำรวจจึงเอารถมาลากรถคนร้ายไปไว้ที่โรงพัก เสียค่าบริการรถยกไป 800 บาท (ไม่กี่โลเอง) โดยมีพยานตามไปให้ปากคำด้วย งานนี้พยานยืนยันแบบหัวชนฝาว่า เห็นตั้งแต่ตอนงัดแงะและตอนกระโดดลงมาได้และได้พูดคุยกับคนร้ายว่า เป็นคนในบ้านเหรอ แต่คนร้ายไม่คุยด้วย และวิ่งหนีจึงวิ่งไล่ตามกัน

ช่วงที่ตำรวจตามมาตรวจที่เกิดเหตุ ก็มีคนไปเอารถต้องสงสัยขับออกไป พ่อจึงให้รางวัลนำจับคนร้าย 10,000 บาท ตอนเช้ามีตำรวจท่านหนึ่งตามไปที่บ้านและเอารถกลับมาได้ พวกเราสอบถามคนร้ายว่า ใครมาเอารถไป เขาบอกว่า เขานั่งแท็กซี่มาเอาไป ซึ่งไม่น่าเชื่อว่า เขาจะออกจากที่เกิดเหตุเร็ว เนื่องจากมี อปพร. มาปิดล้อม 20 กว่าคน (คนของน้องชาย) คาดว่า คงเป็นพวกของเขาเพราะรถเป็นของพี่ชาย

คืนนั้นไปส่งพยานที่บ้านและให้ค่าป่วยการ 600 บาท โดยพ่อบอกว่า เดี๋ยวจะให้ของสมนาคุณเพื่อตอบแทนน้ำใจพยาน (พยานไม่มีโทรศัพท์) พ่ออาจซื้อให้เป็นรางวัล พร้อมเงินสดอีกจำนวนหนึ่ง

งานนี้มูลค่าทรัพย์สินที่หายรวมมูลค่าสามหมื่นกว่าบาท เพราะเผอิญกดเงินมา เพื่อไปซื้อของที่ห้าง โทรศัพท์ 2 เครื่อง นาฬิกาข้อมือ กุญแจรถคันใหม่ 1 ดอกแบบมีชิพ ค่าเปลี่ยนหมื่นกว่าบาท (เปลี่ยน Distart) บัตรต่าง ๆ ซึ่งตำรวจคำนวณเป็นมูลค่าทุกบัตร ราคาทรัพย์สินจึงสูงเพราะผู้เขียนพกบัตรเยอะมาก

จากเหตุการณ์นี้ตอนนี้เลยไม่กล้านอนบนบ้าน รอให้พ่อทำบ้านใหม่ โดยติดตั้งเหล็กดัดเพิ่มรอบบนบ้าน เว้นหน้าบ้าน (เพราะเดี๋ยวจะเหมือนคุกไป) ตอนนนี้น้องสาวเริ่มรวบรวมเงินแล้ว คาดว่า คงหมดเงินอีกเยอะ และน้องสาวบอกว่า ต่อไปนี้ไม่ให้หลานน้ำผึ้งตามขึ้นไปนอนอีกแล้ว จนกว่าพ่อจะทำบ้านเสร็จ

เพราะโดยปกติน้ำผึ้งจะขึ้นไปนอนด้วย แต่วันนั้นน้ำผึ้งนอนหลับไปก่อน เลยไม่ได้ตามขึ้นไป หากตามขึ้นไปก็จะไปนั่งเล่นที่เตียงนอน รอป้าอาบน้ำ ไม่อยากคิดเลยว่า หากวันนั้นน้ำผึ้งนั่งอยู่ แล้วคนร้ายหน้ามืดเอาไม้หรือเหล็กแหลมพุ่งเข้ามา (เป็นเหล็กที่ผู้เขียนเอาขึ้นไปวางบนบ้านเพื่อสอยมะม่วง) และโดนน้ำผึ้งจะเกิดอะไรขึ้น น้องสาวจึงโกรธมาก

พวกเราจึงเอาเรื่อง เพราะเหตุเกิด 2 ทุ่ม แถมมีคนอยู่อีก เขายังกล้าก่อเหตุ พี่สาวและพี่ชายของคนร้ายเสนอเงิน 50,000 บาท เพื่อปิดคดี และต้องจ่ายตำรวจอีกเด้ง ผู้เขียนคิดว่า มันไม่ยุติธรรมสำหรับเขา อยากจะบอกกับเขาว่า เขาควรให้น้องชายสำนึกผิดด้วยตนเอง ไม่ใช่ตามล้างตามเช็ดให้แบบนี้

เพราะขนาดคดีนี้เขายังไม่ยอมรับเลยว่า เอาเงินและของไป บอกว่า กระเป๋าสะพายขาดจึงทิ้งทรัพย์สิน ซึ่งไม่น่าเป็นไปได้ ผู้เขียนถามว่า ทำไมก่อเหตุ เขาบอกว่าติดหนี้พนันบอล ซึ่งอีกแล้วเหรอ ไม่เคยคิดเลยว่า เงินของฉันจะต้องไปจ่ายให้กับพวกพนันบอล ก็นะ! รอให้เขารับโทษไปบ้างก่อนเพื่อให้สำนึกผิด ตอนไปศาลอาจสงสาร ให้โอกาสเขาอีกก็ได้ต้องดูเหตุการณ์และความประพฤติของเขาก่อน

วันที่สอบปากคำได้สอบถามคนร้ายว่า ทำไมเลือกบ้านพี่ น้องเขาบอกว่า บ้านดูมืดดี (บนชั้น 2 มีผู้เขียนนอนคนเดียว กว่าจะขึ้นบ้านก็ดึก เลยยังไม่มีใครเปิดไฟ) และดูมีฐานะจึงลงมือก่อเหตุ

หมายเหตุ : 1. บันทึกเหตุการณ์เพื่อกันลืม โดยเหตุเกิดวันจันทร์ที่ 4 เมษายน 2554 เวลา 20.00 น.

2. จำเลยชื่อนายสมพงษ์ สำนักโนน อายุ 33 ปี พักอาศัยอยู่ที่จังหวัดสมุทรสาคร

3. ส่วนพยานชื่อ นายบุญเลี้ยง สารภี เป็นคนศรีสะเกษ ต้องขอชื่นชมพลเมืองดีและเพื่อนบ้านที่ดี

เขียนใน GotoKnow โดย Toi Wantana
ใน กระถินริมรั้ว

คำสำคัญ (Tags): #ขโมย#จำเลย#ลักทรัพย์#สน.บางบอน#สารภี#สมพงษ์ สำนักโนน#สำนักโนน#บุญเลี้ยง สารภี#สน.บางขุนเทียน#ผู้หมวดฮุ่ย#ผู้กองภมร

หมายเลขบันทึก: 434446เขียนเมื่อ 7 เมษายน 2011 11:52 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:40 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (8)

โสภณ เปียสนิท

เขียนเมื่อ 10 เมษายน 2011 19:40 น. ()

บันทึกเรื่องจริงอันน่าตื่นเต้น

น่าจำเป็นบทเรียน

Toi Wantana

เขียนเมื่อ 11 เมษายน 2011 10:25 น. ()

ขอขอบคุณทุกท่านที่แวะมาให้กำลังใจ
ผู้เขียนขอแชร์ประสบการณ์ คือ
ในการสอบปากคำ ตำรวจที่ต้องการเป่าคดี
จะให้ญาติของคนกระทำความผิดมาขอเจรจากับผู้เสียหาย
เพื่อชดใช้ค่าเสียหาย โดยตำรวจจะบอกว่า เป็นการบรรเทาโทษให้เขา
วันนั้นผู้เขียนกับน้องสาวไม่ต้องการรับเงิน แต่จะให้เขารับโทษจากการกระทำความผิดบ้าง
ไม่ใช่ให้พี่น้องตามล้าง ตามเช็ดเพื่อเป่าคดี ผู้เขียนว่า มันไม่ยุติธรรมสำหรับพี่น้อง
แต่ก็เข้าใจว่า ญาติใคร ๆ ก็รักและห่วง
แต่อยากจะบอกเขาว่า พวกเขาควรให้น้องได้รับบทเรียนบ้าง
น้องสาวถามเขาว่า เคยกระทำความผิดไหม ทางญาติอ่ำอึ้งบอกว่า ไม่มี
แต่เมื่อวานไป สน.บางขุนเทียนเพื่อลงชื่อในคำกล่าวหา ตำรวจบอกว่า เขามีคดีลักทรัพย์อีกคดี
ผู้เขียนถามตำรวจว่า วันนั้นถ้ารับเงินเขาก็หลุดไม่มีคดี ใช่ไหม ตำรวจบอกว่า ใช่
อ้าว! มิน่าตำรวจอ่ำอึ้ง ต้องการปิดคดีนี่เอง
มีคนที่ทำงานที่ศาลเรียกกรณีแบบนี้ว่า การเป่าคดี
พ่อบอกว่า ตอนนี้ต้องการให้เขารับโทษ แต่อนาคตอาจยอมรับการชดใช้ค่าเสียหาย
เพื่อผ่อนโทษให้เขาบ้าง คือ พวกเราก็สงสารเพราะเป็นมนุษย์คนหนึ่งซึ่งอาจหลงผิดไปได้บ้าง
แต่เขาต้องรับโทษบ้าง เพื่อให้สำนึกผิด
ก็ไม่รู้ว่า พวกเราคิดผิดหรือผิดถูก กับการที่เราจะให้อภัยเขาบ้าง
ตำรวจถามเขาว่า โกรธผู้เขียนที่เอาเรื่องไหม เขาบอกว่า ไม่
น้องสาวบอกว่า แล้วใครเขาจะบอก ต่อไปนี้ คือ พวกเราต้องระวังตัวให้มากขึ้นกว่าเดิมเท่านั้น