ท้อมาก..
กับการทำงานนอกสายตา ผู้ใหญ่มองไม่เห็น
เราผู้น้อยด้อยการประจบประแจง..
ทำได้อย่างเดียว คือ อดทน
ไปทำงานเช้ามาก แต่..ไม่ได้ลงเวลาตามความเป็นจริง
เพราะไปเช้าเกิน เจ้าหน้าที่ธุรการมาสาย
ห้องธุรการยังไม่เปิด สมุดลงเวลาก็อยู่ในห้อง... T_T
ไอ้เรารึก็ตั้งใจทำงาน เลยไปทำงานอื่นก่อนค่อยมาลงเวลา
พอเจ้าหน้าที่มา คนที่มาสายไล่เลี่ยกัน ก็ชิงลงเวลาก่อนเราซ๊าาาา
ผู้ใหญ่เลยมองว่าเราเป็นคนมาสายซะนี่.... (เพราะผู้ใหญ่ก็มาสาย เช็คจากสมุดลงเวลาเท่านั้น) หลักฐานมันเห็นๆ เหอๆๆ
ตอนทำงาน... เราก็ทำงานอยู่คนละตึก ทำงานแทบตาย..
บางวันข้าวเที่ยงยังไม่ได้รับประทานเลย... ท่านก็นึกว่าเราหลบงาน.. อ้าววววว ยังไง
พอตอนเลิกงาน...
ท่านก็ชิงกลับก่อน เลยไม่มีโอกาสได้ประสบพักตร์กันซักหน..
เสาร์-อาทิตย์ มีเวรหรือไม่มีเวร ถ้ามีงานค้างก็ไปทำ..
ท่านก็ไม่เคยแวะมา....
เหอๆๆ ชีวิต... โดนทั้งน้านนนน
ไม่เป็นไร.. ไม่ได้หวังจะทำงานเพื่อประจบหรือเอาใจใคร
ใครอยากมองยังไง เชิญตามสบาย...
งานคืองาน ทำทุุกอย่างเพื่อให้งานสำเร็จเป็นใช้ได้..
ขอบคุณที่มองไม่เห็น..
ขอบคุณที่ไม่ให้อยู่ในสายตา..
เพราะจะได้เอาเวลาไปทำอย่างอื่นที่เป็นประโยชน์
มากกว่าเอาเวลาไปประจบสอพลอใคร...
สวัสดีครับครูบ้านนอก
แวะมาทักทายพร้อมกับมาให้กำลังใจครับ ในการทำงานทุกอย่างและทุกที่ย่อมมีปัญหาและอุปสรรคมากมายเพื่อมาให้เราแก้ไข อาจจะมีเหนื่อยและท้อบ้างแต่ยังไงเราก็ต้องสู้เพื่อเอาชนะในปัญหาทุกอย่างครับ ขอเป็นกำลังใจให้ครับ
ขอบคุณค๊าาาา
ตามหาความคิด"ทะเลสีดำ" ย่อมไม่ธรรมดา เหมือนทะเลทั่วๆไป มีอะไรที่แปลกแยก ต้องตามติด
ทำงานตามหน้าที่สยยใจ ทำไปเถอะ
นายไม่เห็น แต่ตัวเราเห็น
นายทำตัวไม่น่านับถือ
เราจะได้นับถือตัวเอง..ได้สนิทใจครับ
ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ =)
"ขอบคุณที่มองไม่เห็น..
ขอบคุณที่ไม่ให้อยู่ในสายตา..
เพราะจะได้เอาเวลาไปทำอย่างอื่นที่เป็นประโยชน์
มากกว่าเอาเวลาไปประจบสอพลอใคร..."