แมลงเม่า เร่าร้อน ว่ะวอนหา
บินไล่ล่า ท้าลม ชมแสงสี
ณ ยามค่ำ คืนลวง ห้วงราตรี
ฝังฤดี ดวงแด แลหารัก
เจ้าบินไป ตามใจ ที่เจ้าฝัน
เจ้าผกผัน ตามแรงลม ปีกเจียนหัก
เจ้าโผผิน บินไป มิได้พัก
เจ้ามีรัก รักเจ้า เผาตัวเอง
เอ่ยถึงแมงเม่าแล้วนึกถึงสมัยอยู่บ้านชนบท
ฝนตกที บินกันว่อน จำได้ว่า แอบมองคางคก อึ่งอ่างกินแมงเม่า
จนอ้วนหมีพีมันเชียวครับ
จับตัวได้แล้วครับ แมงเม่า
จำได้ว่าตอนเด็กๆ หลังฝนตก แม่จะเอากะละมังน้ำวางไว้ใต้หลอดไฟ พอแมลงเม่าบินมาตอมไฟ ซักพักมันจะตกลงมาในกะละมังน้ำ แล้วแม่ก็เอาแมลงเม่าเหล่านั้นไปคั่วให้กิน ใส่เหลือเล็กน้อย(ไม่ได้เป็นคางคกนะคะ)
ไม่ทราบว่าจะมีคนเคยกินแมลงเม่าเหมือนเราหรือเปล่า ...
จำได้ว่าตอนนั้นกินจนคลื่นไส้ เพราะกินเยอะมาก
ทุกวันนี้เวลาเห็นแมลงเม่าแล้วนึกถึงแม่ และก็อยากอาเจียนด้วย