แมลงเม่า


เจ้าบินไป ตามใจ ที่เจ้าฝัน

 

     แมลงเม่า เร่าร้อน ว่ะวอนหา

บินไล่ล่า ท้าลม ชมแสงสี

ณ ยามค่ำ คืนลวง ห้วงราตรี

ฝังฤดี ดวงแด แลหารัก

     เจ้าบินไป ตามใจ ที่เจ้าฝัน

เจ้าผกผัน ตามแรงลม ปีกเจียนหัก

เจ้าโผผิน บินไป มิได้พัก

เจ้ามีรัก รักเจ้า เผาตัวเอง

คำสำคัญ (Tags): #กลอน
หมายเลขบันทึก: 427187เขียนเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2011 15:55 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 มิถุนายน 2012 14:28 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

เอ่ยถึงแมงเม่าแล้วนึกถึงสมัยอยู่บ้านชนบท

ฝนตกที บินกันว่อน จำได้ว่า แอบมองคางคก อึ่งอ่างกินแมงเม่า

จนอ้วนหมีพีมันเชียวครับ

จับตัวได้แล้วครับ แมงเม่า


จำได้ว่าตอนเด็กๆ หลังฝนตก แม่จะเอากะละมังน้ำวางไว้ใต้หลอดไฟ พอแมลงเม่าบินมาตอมไฟ ซักพักมันจะตกลงมาในกะละมังน้ำ แล้วแม่ก็เอาแมลงเม่าเหล่านั้นไปคั่วให้กิน ใส่เหลือเล็กน้อย(ไม่ได้เป็นคางคกนะคะ)

ไม่ทราบว่าจะมีคนเคยกินแมลงเม่าเหมือนเราหรือเปล่า ...

จำได้ว่าตอนนั้นกินจนคลื่นไส้ เพราะกินเยอะมาก

ทุกวันนี้เวลาเห็นแมลงเม่าแล้วนึกถึงแม่ และก็อยากอาเจียนด้วย

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท