การเดินทาง

เวลาที่เดินผ่านชีวิตแต่ละนาที 
กับลมหายใจที่ยังอยู่... 
อยู่เพราะต้องอยู่... หรืออยู่เพราะอยากอยู่...
เวลาก็ไม่เคยสนใจที่จะถาม หรือเป็นคำตอบให้ใคร...

เพราะเวลาไม่มีชีวิต...
เวลาเป็นแค่เครื่องกำหนด
ระยะการหายใจของคน...
และเป็นแค่เครื่องบอกว่าแท้จริง... ชีวิตนั้นว่างเปล่า
ไม่มีอะไร ไม่มีแม้ใครที่จะเป็นของใครถาวร...
ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
เหมือนเวลาที่เดินไปเรื่อยๆ ไม่มีจุดจบ...

อย่าไปยึดมั่นกับใครคนใดคนหนึ่ง
แม้จะรู้ว่าคนคนนั้น เป็นของเรามานาน...
เพราะแท้จริง ไม่มีใครเป็นของเรา...
ทุกคนต่างมีชีวิตเป็นของตัวเอง...
หนึ่งชีวิตหนึ่งคน ไม่สามารถรวมสองคนเป็นหนึ่งชีวิตได้

วิญญาณคนละดวง และหัวใจก็คนละดวง...
แม้ครั้งหนึ่งสองหัวใจจะรวมเป็นหนึ่ง
แต่ไม่ได้หมายถึง หลอมละลายเข้าเป็นหนึ่งหัวใจได้  
     
ในทางปฏิบัติ...
เมื่อถึงเวลาปล่อย... ก็ต้องปล่อย
บางคนเหมือนกับการปล่อยเวลา ให้เดินผ่านชีวิตไป...
เวลาไม่อาจหยุดรอให้ร้องไห้เสร็จ แล้วเดินต่อ
 
นอกจากจะหยุดร้องไห้...
แล้วปล่อยให้เวลาเดินผ่านไปเงียบๆ