ดอกสร้อย...ล้อรอยธรรม


 ภาพ http://www.tibetinfor.com.cn/tibetzt/xzsm_e/zjsm/pic/zjsm_009.jpg

            ตญฺจ กมฺมํ กตํ สาธุ       ยํ กตฺวา  นานุตปฺปติ

            ยสฺส  ปตีโต   สุมโน     วิปากํ  ปฏิเสวติ

        "...บุคคลทำกรรมใดแล้ว ย่อมไม่ตามเดือดร้อน ถึงความอิ่มใจ มีใจดี

เสวยผลของกรรมใดอยู่ กรรมที่บุคคลทำแล้วนั่นแล เป็นการดี (กรรมดี)..." 

 

       กรรมเอ๋ยกรรมดี                 ความเปรมปรีดิ์ก่อให้ในภายหลัง
หากทำดีดีตอบคนชอบยัง           เพิ่มพลังแก่ผู้ทำชุ่มฉ่ำใจ
อย่ากังวลผลกรรมที่นำส่ง           ว่าพุ่งตรงตอบพลันหาฉันไหม
เมื่อทำดีดีมาหาทันใด                 ความอิ่มเอิบนั่นไซร้ให้มาเอย
     26 มกราคม 2554 21:39
 
 

                        น  หิ  เวเรน  เวรานิ   สมฺมนฺตีธ  กุทาจนํ

                       อเวเรน  จ  สมฺมนฺติ    เอส ธมฺโม สนนฺตโน

              "...ในกาลไหนๆ มา เวรทั้งหลายในโลกนี้ ย่อมไม่ระงับได้ด้วยเวรเลย

ก็แต่ว่า ย่อมระงับด้วยความไม่มีเวร ธรรมนี้เป็นของเก่า..."(หมายความว่า

เรื่องแบบนี้มีมาเช่นนี้นานแล้ว

 

                    เวเอ๋ยเวรี                        อาฆาตแค้นไม่มีที่สิ้นสุด
      ย่อมมีแต่กลั่นแกล้งยื้อแย้งยุด        พระสัมพุทธสอนซึ้งอย่าพึงทำ
      หยุดจองเวรด้วยอภัยใจสงบ           ย่อมพาพบศานติสุขทุกเช้าค่ำ
      เลิกระแวงเสแสร้งทิ้งจริงใจนำ         อยากสุขล้ำเลิกเกี่ยวข้องจองเวรเอย
                29 มกราคม 2554 22:24
 
 

                  จรญฺเจ   นาธิคจฺเฉยฺย   เสยฺยํ  สทิสมตฺตโน

                   เอกจรํ  ทฬฺหํ  กยิรา นตฺถิ  พาเล  สหายตา

            "...ถ้าบุคคลเมื่อเที่ยวไปไม่พึงประสบ(พบ)ซึ่งสหายผู้ประเสริฐกว่าก็ดี ผู้เสมอ
แก่ตนก็ดี  (ก็)พึงทำความเป็นคนเดียวเที่ยวไปให้มั่น เพราะคุณสมบัติเครื่องเป็น
สหายไม่มีในคนพาล..."
 
               เดินเอ๋ยเดินทาง                 หากอ้างว้างคนดีที่คบหา
ไม่พบปราชญ์เชี่ยวชาญการตำรา       ไม่พบพาน้ำใจหรือไมตรี
จงเดินทางคนเดียวอย่างเดี่ยวโดด      เพราะไร้โทษไร้ภัยให้ป่นปี้
พระพุทธองค์ทรงสอนป้อนคำชี้          จงหลีกลี้เพื่อนร่วมทางสร้างทุกข์เอย
                                                      30 มกราคม 2554 17:26
 
 

                         เตสํ มจฺจุปเรตานํ        คจฺฉตํ  ปรโลกโต

                         น ปิตา ตายเต  ปุตฺตํ   ญาตี วา ปน ญาตเก

   เมื่อสัตว์เหล่านั้นถูกความตายครอบงำแล้ว ต้องไปปรโลก บิดาจะป้องกันบุตรไว้

ไม่ได้ หรือพวกญาติจะป้องกันพวกญาติไว้ก็ไม่ได้

 

       ความเอ๋ยความตาย                 ย่อมพลัดพรายหายลับด้วยดับขันธ์
แม้นมือพ่อแม่ลูกที่ผูกพัน                มิอาจกั้นหาญห้ามยามถึงกาล
 ปรโลกคือที่หมายปลายชีวิต           ทุกดวงจิตมิอาจขอหรือต่อต้าน
ธรรมชาติธรรมดามาเนิ่นนาน          ทุกสังขารมิอาจห้ามความตายเอย.

                                            03 เมษายน 2554 21:34

 

 

                 น หิ โส อุปกฺกโม อตฺถิ  เยน ชาตา น มิยฺยเร

                    ชรมฺปิ ปตฺวา มรณํ        เอวํ ธมฺมา หิ ปาณิโณ
    ด้วยว่า สัตว์ทั้งหลายผู้เกิดแล้ว จะไม่ตายด้วยความพยายามอันใด ความพยายาม
อันนั้นไม่มีเลย แม้จะอยู่ได้ถึงชราก็ต้องตาย เพราะสัตว์ทั้งหลายมีอย่างนี้เป็นธรรมดา
 
        ธรรมเอ๋ยธรรมดา                 พระสัมมากล่าวไว้ให้ได้เห็น
เกิดกับตายเคียงคู่อยู่เช้าเย็น         แม้บำเพ็ญบุญล้นฤๅพ้นตาย
บ้างโชคดีมีอายุอยู่แก่เฒ่า            บ้างยังเยาว์เร็วด่วนชวนล้มหาย
ทุกชีวิตมีธรรมดามาเคียงกาย       เงินมากมายมิอาจยื้อซื้อชีพเอย.

                                         04 เมษายน 2554 21:22

 

 

                             อปฺปํ วต ชีวิตํ อิทํ     โอรํ วสฺสสตาปิ มิยฺยติ

                             สเจปิ อติจฺจ ชีวติ      อถ โข โส ชราสาปิ มิยฺยติ.

           ชีวิตนี้น้อยนัก จะตายภายในร้อยปีเป็นแท้  แม้ถ้าว่า บุคคลจะเป็นอยู่ได้เกินกว่านั้น ถึงอย่างนั้น เขาก็จะตายแม้เพราะชราโดยแท้

 

 

            ชีเอ๋ยชีวิต                       

แค่น้อยนิดเวลาหานานไม่

อาจด่วนพรากจากจรแต่อ่อนวัย       

อาจอยู่ไปเกินร้อยคอยเวลา

อายุสั้นอายุยาวสาวหรือแก่            

สิ่งจริงแท้ต่างต้องตายวายสังขาร์

ถึงจะอยู่นานเนิ่นเกินชรา               

มรณาย่อมตามปลิดชีวิตเอย.

                   05 เมษายน 2554 19:49
  
Ico48

 

                       

                        ยถา ทณฺเฑน โคปาโล    คาโว ปาเชติ โคจรํ

                        เอวํ ชรา จ มจฺจุ จ          อายุง ปาเชนฺติ ปาณินํ.

       นายโคบาลย่อมต้อนวัวทั้งหลายไปสู่ที่หากินด้วยอาชญา ฉันใด, ความแก่

และความตาย, ย่อมขับต้อนอายุของสัตว์ทั้งหลายไปฉันนั้น.

 

                  ไล่เอ๋ยไล่ต้อน               

    ยากจะจรพานพบหรือหลบหนี

   ฝูงวัวควายโคบาลสอนคอยต้อนตี   

   ไปถิ่นที่มีหญ้าเพื่อหากิน 

   อายุคนฤๅมีได้ลี้หลบ                    

   ล้วนแก่ตายตามพบประกบสิ้น

   เหมือนโทษทัณฑ์ติดตัวชั่วชีวิน        

   ถูกไล่ต้อนดับดิ้นสิ้นใจเอย. 

  

                         ยถา วาริวหา ปูรา   ปริปูเรนฺติ สาครํ

                         เอวเมว อิโต ทินฺนํ   เปตานํ อุปกปฺปติ.

                ห้วงน้ำที่เต็ม(แม่น้ำ) ย่อมยังทะเลให้เต็มฉันใด,ทานที่ท่านอุทิศให้แล้วแต่โลกนี้,ย่อมสำเร็จประโยชน์แก่ผู้ล่วงลับไปฉันนั้น

 

             แม่เอ๋ยแม่น้ำ                  

 เมื่อเต็มลำคันคลองย่อมล่องไหล

สู่มหาสมุทรสุดกว้างไกล               

แบ่งปันไปไม่แห้งแล้งแหล่งธาร

เหมือนมนุษย์ทำทานการกุศล        

ย่อมส่งผลอิ่มเอิบหาศาล

ส่งผลบุญอุ่นเอื้อเจือจาน               

เหล่าบริวารล่วงลับได้รับเอย

  

  

                          อตฺตาหิ หิ อตฺตโน นาโถ     โก หิ นาโถ ปโร สิยา

                          ปฏิกจฺเจว ตํ กยิรา              ยํ ชญฺญา หิตมตฺตโน.

             ตนแลเป็นที่พึ่งของตน,ผู้อื่นใครเล่าจะเป็นที่พึ่งได้, เมื่อรู้สิ่งใดจะเป็นประโยชน์แก่ตน,บุคคลควรขวนขวายรีบทำสิ่งนั้นทันที

                พึ่งเอ๋ยพึ่งพา                     

พึ่งตนเองดีกว่าไหว้วานเขา

จะเป็นเรื่องน้อยนิดหรือหนักเบา      

พึ่งตัวเราย่อมสมหวังดังตั้งใจ

เรื่องไม่รู้เร่งเรียนเพียรศึกษา           

แล้วนำมาฝึกปรือหรือแก้ไข

เพียงไม่นานการคล่องอย่างว่องไว   

จึงบอกไว้พึ่งตนเกิดผลเอย

 

Ico48

                           มตฺตาสุขปริจฺจาคา   ปสฺเส เจวิปุลํ สุขํ

                          จเช มตฺตาสุขํ ธีโร    สมฺปสฺสํ วิปุลํ สุขํ.

                ถ้าผู้มีปัญญามาเห็นสุขอันไพบูลย์ เพราะสละสุขพอประมาณ ก็ควรสละสุขพอประมาณเสีย จะได้พบสุขอันไพบูลย์.

 

              ความหมาย สละสุขเล็กๆน้อย เพื่อที่จะได้พบสุขอันยิ่งใหญ่มั่งคง, สละสุขเล็กๆน้อยๆของตนเพื่อความสุขของส่วนรวม.สละสุขเล็กๆน้อยๆที่เกิดจากการทำตามอำนาจกิเลส เพื่อแสวงหาสุขอันเกิดจากความสงบ ซึ่งเป็นความสุขที่ประเสริฐ (ไพบูลย์)

 

          เสียเอ๋ยเสียสละ                 

เป็นจาคะเพิ่มสุขทุกวิถี

ปราชญ์ย่อมแบ่งสรรปันสุขทุกนาที    

เพื่อสุขมีทั่วหน้าประชากร

เมื่อผู้น้อยมีสุขทุกถิ่นฐาน                

ปราชญ์ย่อมเบิกบานกว่าเก่าก่อน

เสียสละมวลกิเลสอันเร่าร้อน            

สุขสงบทบย้อนผู้ป้อนเอย

 
 
Ico48
 
 

  

                   อปฺปมาเทน สมฺปาเทถ

                   จงยังความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเถิด

มาเยี่ยมคุณครู หลังสงกรานต์ คุณครูคงจะสบายดีนะ  เมื่อสงกรานต์คงจะมีลูกศิษย์มารดน้ำขอขมา ขอพร อวยพรนะครับ..ขอให้คุณครูมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง..

 

      ประเอ๋ยประมาท                     

เพราะเผลอพลาดเพียงครั้งพังเสียหาย

ทั้งชีวิตทรัพย์สินแทบสิ้นกาย           

อิสระภาพที่ยึดหมายก็มืดมน

ก่อนจะ"ขับ,ข่ม,ฆ่า"ตรึกตราบ้าง     

ใช้สตินำทางทุกแห่งหน

ความประมาทนำพาฆ่าผู้คน           

เตรียมตัวตนรอบคอบชอบนักเอย

 

                          ภาพจากhttp://www.enfababy.com/2009/community/momdiary/7797/20090710_RLDSK8.jpg

หมายเลขบันทึก: 423057เขียนเมื่อ 28 มกราคม 2011 22:39 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:40 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (78)

สวัสดีค่ะคุณครูภาทิพ

  • การทำความดี แม้ไม่มีใครเห็นอย่างน้อยๆตัวเราก็เห็นเองนะคะ คนดีเท่านั้นที่คิดดี และทำดี เพราะฉะนั้นจงภูมิใจที่ได้ทำค่ะ

              ธรรมเอ๋ยธรรมะ              ช่วยชำระจิตใจให้คลายหมอง

ให้รู้คิด พูด ทำ  ตามครรลอง        เป็นแสงส่อง เส้นทางสว่างไกล

ใจมีธรรม ค้ำจุน ย่อมอุ่นอิ่ม          แข็งก็นิ่ม หนาวก็อุ่น ขุ่นก็ใส

เป็นที่ยึด ไม่ให้คว่ำ คะมำไป         ผู้ทำใจ ให้มีธรรม ล้ำเลิศเอย

                   จรญฺเจ   นาธิคจฺเฉยฺย   เสยฺยํ  สทิสมตฺตโน

                   เอกจรํ  ทฬฺหํ  กยิรา นตฺถิ  พาเล  สหายตา

            "...ถ้าบุคคลเมื่อเที่ยวไปไม่พึงประสบ(พบ)ซึ่งสหายผู้ประเสริฐกว่าก็ดี ผู้เสมอแก่ตนก็ดี  (ก็)พึงทำความเป็นคนเดียวเที่ยวไปให้มั่น เพราะคุณสมบัติเครื่องเป็นสหายไม่มีในคนพาล..."

            น่าจะหมายความว่า ถ้าคนเราเที่ยวไปไม่ได้พบกับคนที่ดี หรือดีกว่าตนเอง หรือดีเท่าตนเอง ถ้าไม่มีใครดีจริงๆ ก็พึงอยู่คนเดียว  เพราะว่าถ้าไปคบกับคนที่ไม่ดีไม่มีความรักไม่มีน้ำใจ ก็มีแต่จะก่อทุกข์ให้มากมาก เพราะน้ำใจระหว่างมิตรสหายย่อมหาได้ยากในใจของคนพาล.  (มิตร แปลว่า เพื่อนที่มีความรักต่อกัน)

          พุทธพจน์กับคำโคลงปิดเร็วไปนะคุณครู ยังคิดถึงความไพเราะของโคลงสี่สุภาพอยู่เลย น่าจะเปิดทิ้งไว้

สวัสดีค่ะ คุณยาย

                 คุณเอ๋ยคุณยาย              หน้าละม้ายวัยรุ่นกรุ่นวัยสาว

เรียกคุณยายได้อย่างไรนัยน์ตาพราว     วัยรุ่นเห็นเหน็บหนาวด้วยอ่อนวัย

หรือโยคะทำให้ได้ดูหนุ่ม                   ยังกระชุ่มกระชวยดูสวยใส

เป็นคุณยายเริงร่าหน้านวลใย              ยิ้มละไมอบอุ่นคุณยายเอย

 

  ขอบคุณที่แวะมาค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณสันติสุข  ชอบมากค่ะ "ใจมีธรรม ค้ำจุน ย่อมอุ่นอิ่ม          แข็งก็นิ่ม หนาวก็อุ่น ขุ่นก็ใส"

            สันเอ๋ยสันติสุข               ตรงข้ามทุกข์วุ่นว้าพาสับสน

บ้านเมืองใดมีสิ่งนี้ดีเหลือล้น         ประชาชนสุขเกษมและเปรมปรีดิ์

สันติสุขจากเมืองไทยไปนานแล้ว   ไร้วี่แววกลับมาอีกครานี่

เฝ้าหวั่นหวาดผวาทุกนาที             อยากจะมีสันติสุขทุกวันเอย                   

นมัสการพระคุณเจ้า

  • บันทึกที่มีหลายหน้า  จะยากต่อการค้นหาข้อมูลค่ะ
  • แต่งแบบเดิมทุกวันก็เบื่อค่ะ

                  จรญฺเจ   นาธิคจฺเฉยฺย   เสยฺยํ  สทิสมตฺตโน

                   เอกจรํ  ทฬฺหํ  กยิรา นตฺถิ  พาเล  สหายตา

            "...ถ้าบุคคลเมื่อเที่ยวไปไม่พึงประสบ(พบ)ซึ่งสหายผู้ประเสริฐกว่าก็ดี ผู้เสมอแก่ตนก็ดี  (ก็)พึงทำความเป็นคนเดียวเที่ยวไปให้มั่น เพราะคุณสมบัติเครื่องเป็นสหายไม่มีในคนพาล..."

 

               เดินเอ๋ยเดินทาง             หากอ้างว้างคนดีที่คบหา

ไม่พบปราชญ์เชี่ยวชาญการตำรา       ไม่พบพาน้ำใจหรือไมตรี

จงเดินทางคนเดียวอย่างเดี่ยวโดด     เพราะไร้โทษไร้ภัยให้ป่นปี้

พระพุทธองค์ทรงสอนป้อนคำชี้         จงหลีกลี้เพื่อนร่วมทางสร้างทุกข์เอย

               

      คุณครู บันทึกของอาตมาไม่สามารถแก้ไข เพิ่มเติมได้เลย บันทึกใหม่ก็ไม่สามารถเพิ่มได้ ไม่รู้เป็นเพราะอะไร  ได้ฝากข้อความถามคนที่ชื่อมะปรางเปรี้ยว แต่ยังไม่ได้คำตอบ

นมัสการพระคุณเจ้า

  1. คลิกที่นี่ http://gotoknow.org/blog/users/pramahavinai101/view
  2. คลิกเลือกว่าจะแก้ไขบันทึกในบล็อกไหน
  3. คลิกที่สารบัญของบล็อกนั้น
  4. คลิกเรื่องที่จะแก้ไขเช่นเรื่องจันทร์ http://gotoknow.org/blog/winaisalaepoom/423204
  5. คลิกที่ปุ่มแก้ไข
  6. (อย่าลืมสังเกตว่าเข้าระบบหรือยัง)
  7. คลิ

     ทำตามทุกอย่างยังเหมือนเดิมครับ ปัญหานี้ก็เห็นมีหลายท่านนะครับ เพราะดูจากบันทึกของผู้ดูแลระบบ มีคนแสดงข้อคิดเห็นเอาไว้ แต่ก็ช่างเถอะ ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ได้เมื่อไรก็บันทึกเมื่อนั้น

ตอนนี้ระบบน่าจะมีปัญหาเพราะครูภาทิพ จะลงเรื่องหลวงตามหาบัวละสังขาร

โพสท์๕ ครั้งล้มเหลวตลอดค่ะ

   เรื่องหลวงตานี้ก็คิดอยู่ว่าจะแนะนำให้คุณครูทำ แต่ไม่กล้า ดี แล้วที่คุณครูพูดถึง ขอขอบคุณล่วงหน้าครับ เพราะอาตมาเองก็รู้สึกเคารพผูกพันกันท่านเช่นกัน ท่านเองก็เป็นพระเถระที่ทำประโยชน์กับประเทศชาติและพระศาสนามาก

   เอาเรื่องจันทร์ไปเพิ่มไม่ได้ก็เลยเอาลงในช่องแสดงความเห็นครับ คุณครูก็แวะไปสั่งสอนสาวจันทร์ด้วย เธอเป็นคนดีมาก (เรื่องนี้แต่งขึ้น โดยอาจารย์ที่สอนท่านให้แต่งวรรณกรรมรูปละเรื่อง เป็นนิยายเรื่องแรกที่แต่งครับ)

เมื่อกี้พิมพ์พุทธพจน์ลงไปแล้ว พอบันทึกกลับมี พ ตัวเดียว

                      

                            โย จ วสฺสสตํ   ชีเว    ทุสฺสีโล   อสมาหิโต

                            เอกาหํ  ชีวิตํ  เสยฺโย   สีลวนฺตสฺส  ฌายิโน

          "...ผู้ใด มีใจไม่มั่นคง พึงเป็นอยู่ร้อยปี ส่วนคนที่มีศีล เพ่งพินิจ มีชีวิตอยู่วันเดียว ยังประเสริฐกว่า..."

คุณครูช่วยแนะนำบันทึกของพระสงฆ์ที่คุณครูรู้จักให้ด้วย จะได้เข้าไปศึกษาวิธีการเขียนและวิธีการเผยแพร่ธรรมของท่าน  และจะได้ศึกษาธรรมะจากท่านด้วย

ไม่เห็นคุณครูแต่งดอกสร้อย ล้อรอยธรรมหลายวัน คุณครูสบายดีอยู่นะครับ หรือว่าจะมีภาระมาก ตอนนี้ก็ใกล้สอบ ขอให้คุณครูมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง...วันนี้เอากลอนมาให้คุณครูตรวจ แนะนำแก้ไข ชี้แนะครับ.

                     

 เมื่อมาอยู่รวมกันนั้นมากมาย                   ต่างกระจัดกระจายหลากหลายพันธุ์

  เหตุไฉนจะงดงามตามระเบียบ                   เรียงร้อยเรียบเป็นมาลัยให้สีสัน

   อาศัยด้ายมาร้อยคอยเกี่ยวพัน                  แม้คละกันก็มีค่าน่าชื่นชม

  พระวินัยท่านเทียบเปรียบเส้นด้าย              หรือก็คล้ายแจกันอันเหมาะสม

  หากพระดีมีวินัยใฝ่อบรม                           ชนนิยมบูชาศรัทธาจริง. 

                                     เส้นด้าย (ดั่งด้าย)       เสาร์ ที่ ๕ ก.พ.๕๔  

 

         เรื่องหญิงสาวชื่อจันทร์วันละนิด     แทรกข้อคิดคติธรรมนำวิถี

     เป็นเรื่องราวบิดรสอนบุตรี                    ของบุพการีที่ยากจน

     สั่งสอนลูกปลูกฝังแต่ยังเด็ก                 วันละเล็กละน้อยพลอยส่งผล

    ทั้งคำพูดทั้งแบบอย่างทางครองตน        ไม่สับสนในหนทางก้าวย่างไป

    เรื่องของจันทร์หยุดชะงักต้องพักก่อน    ทุกบทตอนต้องกลั่นกรองให้ผ่องใส

   ยามว่างเรียนเพียรสานต่อให้พอใจ         มีอะไรแนะนำจันทร์ฉันขอบคุณ.

                                                              ๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔

 

              สักวาฉลองนั้นท่านกล่าวไว้        เป็นกำไรเพิ่มพูนบุญกุศล

            ใครผ่านมาผ่านไปได้ยินยล          เชิญผู้คนโมทนาสาธุการ

            ประเพณีที่ดีมีมาก่อน                  ได้สะท้อนดวงจิตคิดสืบสาน

            ให้คงอยู่คู่คนไทยไปอีกนาน         เป็นตำนานนับเนื่องเรื่องบุญเอย 

                                                                                     ๔ ก.พ.๕๔  

  ดอกไม้สวยเหมือนนารีที่ยังสาว 

   ที่พร่างพราวเสน่หาพาให้หลง

  แต่รูปร่างที่สวยใสไม่มั่นคง       

  น้อมใจปลงอนิงจังใช่ยั่งยืน

  หากหญิงใดประพฤติดีมีธรรมะ   

  ใจลดละความชั่วพาตัวฝืน

  อบายมุขทุกอย่างนางกล้ำกลืน   

  คงชื่นมื่นหมดทุกข์สุขสมใจ  

                                ก.พ.๕๔ 

ขาดไป..

      เปรียบดอกไม้เหมือนพระสงฆ์องค์วิสุทธิ์   หน่อพระพุทธสละเพศวิเศษหมาย

  เมื่อมาอยู่รวมกันนั้นมากมาย                   ต่างกระจัดกระจายหลากหลายพันธุ์

  เหตุไฉนจะงดงามตามระเบียบ                   เรียงร้อยเรียบเป็นมาลัยให้สีสัน

   อาศัยด้ายมาร้อยคอยเกี่ยวพัน                  แม้คละกันก็มีค่าน่าชื่นชม

  พระวินัยท่านเทียบเปรียบเส้นด้าย              หรือก็คล้ายแจกันอันเหมาะสม

  หากพระดีมีวินัยใฝ่อบรม                           ชนนิยมบูชาศรัทธาจริง. 

นมัสการพระคุณเจ้า

  • มีปัญหาด้านสุขภาพ
  • และภาระงานเร่งด่วน
  • จำลาบันทึกไปสักระยะค่ะ

 

ด้วย  ความระลึกถึงพี่ครูยิ่ง

มี     หลายสิ่งอยากกล่าวต่อพี่ยา

น้ำใจ  มอบแด่น้องเปี่ยมจากอุรา

เสมอ  มาสิ่งที่ให้ด้วยแบ่งปัน......

 

นมัสการพระคุณเจ้า

  • มีปัญหาสุขภาพค่ะ
  • มีภาระงานเร่งด่วน  การทำคะแนน การทำข้อสอบคัดเลือก การจัดทำค่าย อะไรๆ อีกมากมายค่ะ   กุมภา-มีนา เป็นช่วงยุ่งของโรงเรียนมัธยมขนาดใหญ่ โดยเฉพาะโรงเรียนยอดนิยมค่ะ
  • สมองจะไม่เปิดกับการเขียนบันทึกเลยค่ะ
  • ได้แต่แวะมาเปิด e-mail และตอบจดหมายตอบบันทึกเท่านั้นค่ะ

 

 

เรื่องยาวครับคุณครู ขอขอบคุณที่ไปอ่านให้

ช่วยขัดช่วยเกลาทีพี่จ๋า

 

" สานสายใย R2R " ให้เครือข่ายเข้มแข็ง

 

สาน  ใจสาน ข่าย สู้           ขอขาน   บอกนา

สาย  เชื่อมโยงยังงาน        ทั่วหน้า

ใย  ติดต่อขอวาน              ยามยาก  ยืนยัน   ( หยืนหยัด  ยืนยง )      

 R2R ช่วยกันกล้า             ย่อมกู้     ใจจม.......

 

สาน   ใจหมายมุ่งสร้าง          สรรค์งาน

สาย   ต่างสายประสาน          จิตเอื้อ

ใย     โยงกระบวนการ            ปฏิบัติ    

R2R   ประยุกต์ศาสตร์เกื้อ       เด่นด้วยวิจัย

ผลงานครู มากมาย หลากหลายอย่าง         เป็นแนวทาง ของครู ผู้อยู่หลัง

ฝากผลงาน ผ่านเว็บงาม ยามเมื่อยัง           เพิ่มพลัง ให้ชีวา น่าชื่นชม

ชีวิตครู เป็นตัวอย่าง ทางสร้างสรรค์            ครูแบ่งปัน  แนวทาง อย่างเหมาะสม

เฝ้าสอนสั่ง ทั้งแนะนำ พร่ำอบรม                 ขอชื่นชม ครูคนนี้ ที่ศรัทธา

ท่านบอกว่า ทำเพื่อตอบ มอบคืนถิ่น            แม้ชีวิน เลือนลับ ใช่ดับหนา

ฝากประสบการณ์ งานประพันธ์ อันตรึงตรา  แทนชีวา ให้งอกงาม ยามพรากไกล

ด้วยความดี ที่ครูทำ นำให้สุข                    อย่ามีทุกข์ หม่นหมอง ไม่ผ่องใส

ขอให้ครู แข็งแรง แข่งตามวัย             ความเจ็บไข้ ความขัดข้อง อย่างพ้องพาล

 

                                                         

                                                                 ด้วยระลึกถึงครู

                                                              "...พระมหาวินัย..."

                                                              ๒๓  มีนาคม  ๒๕๕๓

   

 

ใจเอ๋ยใจคน 

ดีชั่วปนคนเราต้องเข้าถึง

ธรรมะลดละกิเลสเภทภัยจึง

รู้เท่าดึงใจกลับดับสิ่งปรุง

แม้ยากเย็นเห็นประโยชน์หมดโทษทุกข์

ธรรมะนำศานติสุขหมดทุกข์ยุ่ง

หมั่นเจริญสติเราเข้าพยุง

เมื่อจิตฟุ้งปรุงไปให้กระเทือน

..

กุลมาตา

๒๓ มีนา ๒๕๕๔

..

มาชื่นชมบทกวีธรรมะที่งามคำงามคิดของคุณภาทิพค่ะ

 

 

นมัสการพระคุณเจ้า 

     เดี๋ยวนี้บทกลอนของพระคุณเจ้าฯ  พริ้งเพรามากค่ะ  ขออนุโมทนา

 

 

 

สวัสดีค่ะ  คุณกุลมาตา  ขอบคุณที่แวะมาฝากถ้อยที่ร้อยเรียง

  • ภาคใต้น้ำท่วม คุณครูสบายดีมั้ย ท่วมตั้ง ๗ จังหวัด ธรรมชาติทุกวันนี้ไม่เหมือนเดิม ที่ภาคอิสานกลับหนาวเย็นมีลม มีฝน บางแห่งก็แล้ง
  • ขอให้มีสุขภาพแข็งแรง     

ฉันท์ที่ว่านั้นแต่งโดยคิดถึงครูรุ่นพี่คนนึงที่รู้จักกันดี เป็นผู้หญิง ได้ข่าวว่าจะแต่งงาน ตอนนี้ก็แต่งเรียบร้อยแล้ว ก็เลยเขียนเล่นๆเป็นการฝึกทักษะ โดยที่ไม่ได้ให้เจ้าตัวเขา แต่ถ้าเข้ามาเยี่ยมชมก็คงจะเห็น

                         เตสํ มจฺจุปเรตานํ        คจฺฉตํ  ปรโลกโต

                         น ปิตา ตายเต  ปุตฺตํ   ญาตี วา ปน ญาตเก

   เมื่อสัตว์เหล่านั้นถูกความตายครอบงำแล้ว ต้องไปปรโลก บิดาจะป้องกันบุตรไว้ไม่ได้ หรือพวกญาติจะป้องกันพวกญาติไว้ก็ไม่ได้

        ความเอ๋ยความตาย              ย่อมพลัดพรายหายลับด้วยดับขันธ์

แม้นมือพ่อแม่ลูกที่ผูกพัน              มิอาจกั้นหาญห้ามยามถึงกาล

 ปรโลกคือที่หมายปลายชีวิต         ทุกดวงจิตมิอาจขอหรือต่อต้าน

ธรรมชาติธรรมดามาเนิ่นนาน          ทุกสังขารมิอาจห้ามความตายเอย.

 

ขอขอบพระคุณคุณครู เมื่อวานได้ฝากพุทธพจน์เกี่ยวกับมรณานุสติ ที่อ้างจากสัลลสูตร ปรากฏอยู่ในคัมภีร์ขุททกนิกาย สุตตนิบาต พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕ เป็นพระสูตรที่ให้ผู้ศึกษาพิจารณาความจริงของชีวิต จะทำให้ปลงตก และบรรเทาความเศร้าโศกจากการพลัดพรากจากคนที่ตนรัก,  ไว้ให้คุณครู  งานร้อยกรองของคุณครู นำมาไว้เพื่อเป็นต้นแบบ เป็นแนวทางในการฝึกแต่ง เป็นประโยชน์อย่างมาก  เรื่องครุ-ลหุ  สิถิล-ธนิต โฆสะ-อโฆสะ ผู้เรียนบาลีมีความชัดเจนอยู่ งานศพโยมแม่ผ่านไปด้วยความเรียบร้อย ญาติโยมให้ความช่วยเหลือด้วยดี จนรู้สึกว่าเป็นหนี้ท่านเหล่านั้น ขออนุโมทนาขอบคุณท่านเหล่านั้นไว้ในที่นี้ด้วย

                    น หิ โส อุปกฺกโม อตฺถิ  เยน ชาตา น มิยฺยเร

                    ชรมฺปิ ปตฺวา มรณํ        เอวํ ธมฺมา หิ ปาณิโณ

    ด้วยว่า สัตว์ทั้งหลายผู้เกิดแล้ว จะไม่ตายด้วยความพยายามอันใด ความพยายามอันนั้นไม่มีเลย แม้จะอยู่ได้ถึงชราก็ต้องตาย เพราะสัตว์ทั้งหลายมีอย่างนี้เป็นธรรมดา

                    น หิ โส อุปกฺกโม อตฺถิ  เยน ชาตา น มิยฺยเร

                    ชรมฺปิ ปตฺวา มรณํ        เอวํ ธมฺมา หิ ปาณิโณ

    ด้วยว่า สัตว์ทั้งหลายผู้เกิดแล้ว จะไม่ตายด้วยความพยายามอันใด ความพยายามอันนั้นไม่มีเลย แม้จะอยู่ได้ถึงชราก็ต้องตาย เพราะสัตว์ทั้งหลายมีอย่างนี้เป็นธรรมดา

 

        ธรรมเอ๋ยธรรมดา               พระสัมมากล่าวไว้ให้ได้เห็น

เกิดกับตายได้ดูอยู่เช้าเย็น           แม้บำเพ็ญบุญล้นฤๅพ้นตาย

บ้างโชคดีมีอายุอยู่แก่เฒ่า           บ้างยังเยาว์เร็วด่วนชวนล้มหาย

ทุกชีวิตมีธรรมดามาเคียงกาย       เงินมากมายมิอาจยื้อซื้อชีพเอย.             

 

เหมือนกับว่า  กลอนในบันทึกมันหายไป  เพราะรู้สึกว่าลงไปมากกว่านี้

ไม่ทราบว่าระบบรึเปล่า...

กลอนอะไรครับ ที่หายไป บางทีระบบก็มีส่วน

กลับไปตรวจแล้วไม่ผิดค่ะ  (แก่แล้วหลง)  ที่แต่งไว้มากน่ะ โคลง    กลอนดอกสร้อยเริ่มได้ไม่นานแล้วครูภาทิพหยุดไปค่ะ

 

 

ขอแก้ไขค่ะ

                    น หิ โส อุปกฺกโม อตฺถิ  เยน ชาตา น มิยฺยเร

                    ชรมฺปิ ปตฺวา มรณํ        เอวํ ธมฺมา หิ ปาณิโณ

    ด้วยว่า สัตว์ทั้งหลายผู้เกิดแล้ว จะไม่ตายด้วยความพยายามอันใด ความพยายามอันนั้นไม่มีเลย แม้จะอยู่ได้ถึงชราก็ต้องตาย เพราะสัตว์ทั้งหลายมีอย่างนี้เป็นธรรมดา

 

        ธรรมเอ๋ยธรรมดา                  พระสัมมากล่าวไว้ให้ได้เห็น

เกิดกับตายเคียงคู่อยู่เช้าเย็น           แม้บำเพ็ญบุญล้นฤๅพ้นตาย

บ้างโชคดีมีอายุอยู่แก่เฒ่า              บ้างยังเยาว์เร็วด่วนชวนล้มหาย

ทุกชีวิตมีธรรมดามาเคียงกาย          เงินมากมายมิอาจยื้อซื้อชีพเอย. 

 

      

                             อปฺปํ วต ชีวิตํ อิทํ     โอรํ วสฺสสตาปิ มิยฺยติ

                             สเจปิ อติจฺจ ชีวติ      อถ โข โส ชราสาปิ มิยฺยติ.

           ชีวิตนี้น้อยนัก จะตายภายในร้อยปีเป็นแท้  แม้ถ้าว่า บุคคลจะเป็นอยู่ได้เกินกว่านั้น ถึงอย่างนั้น เขาก็จะตายแม้เพราะชราโดยแท้

ยากจังเลยค่ะ

 

                             อปฺปํ วต ชีวิตํ อิทํ     โอรํ วสฺสสตาปิ มิยฺยติ

                             สเจปิ อติจฺจ ชีวติ      อถ โข โส ชราสาปิ มิยฺยติ.

           ชีวิตนี้น้อยนัก จะตายภายในร้อยปีเป็นแท้  แม้ถ้าว่า บุคคลจะเป็นอยู่ได้เกินกว่านั้น ถึงอย่างนั้น เขาก็จะตายแม้เพราะชราโดยแท้

 

 

            ชีเอ๋ยชีวิต                      แค่น้อยนิดเวลาหานานไม่

อาจด่วนพรากจากจรแต่อ่อนวัย       อาจอยู่ไปเกินร้อยคอยเวลา

อายุสั้นอายุยาวสาวหรือแก่             สิ่งจริงแท้ต่างต้องตายวายสังขาร์

ถึงจะอยู่นานเนิ่นเกินชรา                มรณาย่อมตามปลิดชีวิตเอย.

       เวเอ๋ยเวลา                    ของชีวาช่างเล็กน้อยพลอยใจหาย

แม้อยู่ไปไม่ชราพลันมาตาย      ความมลายตามติดเข้าปลิดปลง

แม้อายุยืนนานล่วงกาลแก่        ไม่เที่ยงแท้เรื่องสังขาร์อย่าลืมหลง

ควรรีบเร่งทำดีมิพะวง              ยามปลิดปลงไม่เดียวดายสหายเอย        

 

 

สรุปว่า พุทธภาษิตบทนี้เป็นเรื่องเวลาที่มีน้อยหรอกหรือ

งั้นครูภาทิพก็ตีความผิดสิ เพราะครูภาทิพตีว่า ชีวิตมีน้อยนิด....

สองเท้ายังรู้พลาด ...

                เวเอ๋ยเวลา                  เขามอบมานิดหน่อยช่างน้อยเหลือ

     เมื่อยามอยู่เร็วเข้าเฝ้าจุนเจือ       เร่งโอบเอื้ออารีมีต่อกัน

     อายุยาวอายุสั้นต่างพลันจาก      ทำความดีไว้มากย่อมสุขสันต์

     รู้คุณค่าเวลาว่าอนันต์                 เมื่อหมดวันเวลาผาสุกเอย

เป็นแบบสักวาก็มีเสน่ห์ไปอีกแบบ น่าอ่านดีครับ

คุณครูไม่ได้ตีความผิดหรอก ก็เมื่อคุณครูว่าชีวิตมีน้อยแล้ว เมื่อแต่งใหม่จะไปว่าตามมันก็เหมือนกับลอกคุณครู ก็เลยว่าไปตามที่เห็น กลอนคุณครูตรงประเด็นกว่า ขออนุโมทนาครับ

สวัสดีค่ะ ท่าน ผศ.โสภณ

  •      ความสนุกของบันทึกนี้เหมือนกับการเล่นเกม
  • เราจะสรุปความและเสนอแนวคิดอย่างไรให้ตรงประเด็น ภายใน กลอน ๒ บท
  • และจะทำอย่างไรที่จะนำคำที่เราเล่นดอกสร้อย  มาเล่นในตอนจบ (ซึ่งมิใช่ข้อกำหนด)แต่ครูภาทิพนำมาเล่นให้สนุกเอง 
  • ขอบคุณที่แวะมาค่ะ

 

          ชีเอ๋ยชีวิต                        แค่น้อยนิดเวลาหานานไม่

อาจด่วนพรากจากจรแต่อ่อนวัย       อาจอยู่ไปเกินร้อยคอยเวลา

อายุสั้นอายุยาวสาวหรือแก่             สิ่งจริงแท้ต่างต้องตายวายสังขาร์

ถึงจะอยู่นานเนิ่นเกินชรา                มรณาย่อมตามปลิดชีวิตเอย.

สวัสดีค่ะ ครูคิมขอบคุณสำหรับดอกไม้ที่มอบให้ค่ะ

: Ico24 คิม นพวรรณ

      เกิด  มาเป็นมนุษย์แล้ว     ทำดี ไว้นา

 แก่  เฒ่ามิเปล่าศรี                สุขซร้อง

 เจ็บ ป่วยเนื่องด้วยชี-             วิตพ่าย พยาธินอ

 ตาย แต่กายเกียรติก้อง          โลกซร้องสรรเสริญฯ

 

                                         พระพรหมวชิรญาณ

                                       วัดยานนาวา กรุงเทพฯ

ฝีมือพัฒนาได้เร็วมากค่ะ  ขออนุโมทนาค่ะ 

โคลงข้างบนนี้เป็นของหลวงพ่อพระพรหมวชิรญาน วัดยานนาวา ครับ

                        ยถา ทณฺเฑน โคปาโล    คาโว ปาเชติ โคจรํ

                        เอวํ ชรา จ มจฺจุ จ          อายุง ปาเชนฺติ ปาณินํ.

              นายโคบาลย่อมต้อนวัวทั้งหลายไปสู่ที่หากินด้วยอาชญา ฉันใด, ความแก่

และความตาย, ย่อมขับต้อนอายุของสัตว์ทั้งหลายไปฉันนั้น.

               

         วัวเอ๋ยวัวควาย                      อันพวกนายโคบาลต้านสู่ถิ่น

ใช้อาชญาขับต้อนไปให้หากิน           มีชีวินเช่นนี้ทุกวี่วัน

แต่พวกเราเหล่ามนุษย์สุดประเสริฐ     ถือกำเนิดมาในโลกสุดโศกศัลย์

ถูกความแก่แลตายใช้โทษทัณฑ์       เข้าห้ำหั่นประหารผลาญชีพเอย.  

รออ่านดอกสร้อย พระพุทธพจน์วันนี้อยู่ ว่าคุณครูจะตีความแบบไหน

ขอโทษค่ะ  ครูภาทิพไม่ได้ดูชื่อผู้แต่งด้านล่าง อ่านแต่ข้อความเห็นว่าไพเราะดีมาก

ดอกสร้อยของพระคุณเจ้าน่าจะตรงปะรเด็นที่สุด

 

         เฮ้อ....มันจะยากอะไรขนาดนี้? 

ครูภาทิพ จะจับเอาตัว "อาชญา" เป็นตัวตั้ง

                        ยถา ทณฺเฑน โคปาโล    คาโว ปาเชติ โคจรํ

                        เอวํ ชรา จ มจฺจุ จ          อายุง ปาเชนฺติ ปาณินํ.

              นายโคบาลย่อมต้อนวัวทั้งหลายไปสู่ที่หากินด้วยอาชญา ฉันใด, ความแก่

และความตาย, ย่อมขับต้อนอายุของสัตว์ทั้งหลายไปฉันนั้น.

                  ไล่เอ๋ยไล่ต้อน             ยากจะจรไม่พบหรือหลบหนี

   ฝูงวัวควายโคบาลสอนคอยต้อนตี    ไปถิ่นที่มีหญ้าเพื่อหากิน 

   อายุคนมีไหมได้หลบซ่อน              ล้วนแก่ตายตามต้อนเป็นนิจสิน

   เหมือนโทษทัณฑ์ติดตัวชั่วชีวิน        ถูกไล่ต้อนดับดิ้นสิ้นใจเอย.                           

แก้ไขค่ะ

                        ยถา ทณฺเฑน โคปาโล    คาโว ปาเชติ โคจรํ

                        เอวํ ชรา จ มจฺจุ จ          อายุง ปาเชนฺติ ปาณินํ.

              นายโคบาลย่อมต้อนวัวทั้งหลายไปสู่ที่หากินด้วยอาชญา ฉันใด, ความแก่

และความตาย, ย่อมขับต้อนอายุของสัตว์ทั้งหลายไปฉันนั้น.

 

                  ไล่เอ๋ยไล่ต้อน             ยากจะจรพานพบหรือหลบหนี

   ฝูงวัวควายโคบาลสอนคอยต้อนตี    ไปถิ่นที่มีหญ้าเพื่อหากิน 

   อายุคนฤๅมีได้ลี้หลบ                    ล้วนแก่ตายตามพบประกบสิ้น

   เหมือนโทษทัณฑ์ติดตัวชั่วชีวิน        ถูกไล่ต้อนดับดิ้นสิ้นใจเอย.   

                         ยถา วาริวหา ปูรา   ปริปูเรนฺติ สาครํ

                         เอวเมว อิโต ทินฺนํ   เปตานํ อุปกปฺปติ.

                ห้วงน้ำที่เต็ม(แม่น้ำ) ย่อมยังทะเลให้เต็มฉันใด,ทานที่ท่านอุทิศให้แล้วแต่โลกนี้,ย่อมสำเร็จประโยชน์แก่ผู้ล่วงลับไปฉันนั้น.

         สักวาห้วงน้ำตามบึงหนอง     จะเต็มต้องเพราะหยาดฝนที่ล้นไหล

แม้นมหาสมุทรสุดกว้างไกล            ยังอาศัยฝนปรอยปรอยพลอยไหลริน

เปรียบเหมือนคนที่ทำทานการกุศล   ย่อมหวังผลส่งไปใจถวิล

ถึงญาติมิตรสนิทเชื้อเกื้อชีวิน           ผู้ล่วงลับลาถิ่นพึงยินเอย.

             

     

                          ยถา วาริวหา ปูรา   ปริปูเรนฺติ สาครํ

                         เอวเมว อิโต ทินฺนํ   เปตานํ อุปกปฺปติ.

                ห้วงน้ำที่เต็ม(แม่น้ำ) ย่อมยังทะเลให้เต็มฉันใด,ทานที่ท่านอุทิศให้แล้วแต่โลกนี้,ย่อมสำเร็จประโยชน์แก่ผู้ล่วงลับไปฉันนั้น

 

             แม่เอ๋ยแม่น้ำ                   เมื่อเต็มลำคันคลองย่อมล่องไหล

สู่มหาสมุทรสุดกว้างไกล                แบ่งปันไปไม่แห้งแล้งแหล่งธาร

เหมือนมนุษย์ทำทานการกุศล         ย่อมส่งผลอิ่มเอิบหาศาล

ส่งผลบุญอุ่นเอื้อเจือจาน                เหล่าบริวารล่วงลับได้รับเอย

              

                          อตฺตาหิ หิ อตฺตโน นาโถ     โก หิ นาโถ ปโร สิยา

                          ปฏิกจฺเจว ตํ กยิรา              ยํ ชญฺญา หิตมตฺตโน.

                      ตนแลเป็นที่พึ่งของตน,ผู้อื่นใครเล่าจะเป็นที่พึ่งได้, เมื่อรู้สิ่งใดจะเป็นประโยชน์แก่ตน,บุคคลควรขวนขวายรีบทำสิ่งนั้นทันที,

        ตนเอ๋ยตนเอง              มิหวั่นเกรงอุปสรรคอันหนักหนา

จะต่อสู้ด้วยลำแข้งแห่งกายา    มิพึ่งพาผู้ใดให้ได้อาย

จะตั้งหน้าตั้งตาหาประโยชน์    หลีกเว้นโทษสิ่งไม่ดีที่หลากหลาย

จะรีบเร่งทำดีมิเสื่อมคลาย       แม้ตัวตายชื่อยังอยู่คู่โลกเอย.

                                      

 ..บทนี้คงไม่ตรงประเด็น รออ่านของคุณครูดีกว่า

                          อตฺตาหิ หิ อตฺตโน นาโถ     โก หิ นาโถ ปโร สิยา

                          ปฏิกจฺเจว ตํ กยิรา              ยํ ชญฺญา หิตมตฺตโน.

                      ตนแลเป็นที่พึ่งของตน,ผู้อื่นใครเล่าจะเป็นที่พึ่งได้, เมื่อรู้สิ่งใดจะเป็นประโยชน์แก่ตน,บุคคลควรขวนขวายรีบทำสิ่งนั้นทันที

                พึ่งเอ๋ยพึ่งพา                      พึ่งตนเองดีกว่าไหว้วานเขา

       จะเป็นเรื่องน้อยนิดหรือหนักเบา       พึ่งตัวเราย่อมสมหวังดังตั้งใจ

       เรื่องไม่รู้เร่งเรียนเพียรศึกษา            แล้วนำมาฝึกปรือหรือแก้ไข

       เพียงไม่นานการคล่องอย่างว่องไว    จึงบอกไว้พึ่งตนเกิดผลเอย

 

 

นี่เป็นลายมือของหลวงพ่อพุทธทาส

ใช่ค่ะ เป็นลายที่มีเอกลักษณ์  และเป็นที่รู้จัก

 

                          มตฺตาสุขปริจฺจาคา   ปสฺเส เจวิปุลํ สุขํ

                          จเช มตฺตาสุขํ ธีโร    สมฺปสฺสํ วิปุลํ สุขํ.

                ถ้าผู้มีปัญญามาเห็นสุขอันไพบูลย์ เพราะสละสุขพอประมาณ ก็ควรสละสุขพอประมาณเสีย จะได้พบสุขอันไพบูลย์.

              ความหมาย สละสุขเล็กๆน้อย เพื่อที่จะได้พบสุขอันยิ่งใหญ่มั่งคง, สละสุขเล็กๆน้อยๆของตนเพื่อความสุขของส่วนรวม.สละสุขเล็กๆน้อยๆที่เกิดจากการทำตามอำนาจกิเลส เพื่อแสวงหาสุขอันเกิดจากความสงบ ซึ่งเป็นความสุขที่ประเสริฐ (ไพบูลย์),

                           มตฺตาสุขปริจฺจาคา   ปสฺเส เจวิปุลํ สุขํ

                          จเช มตฺตาสุขํ ธีโร    สมฺปสฺสํ วิปุลํ สุขํ.

                ถ้าผู้มีปัญญามาเห็นสุขอันไพบูลย์ เพราะสละสุขพอประมาณ ก็ควรสละสุขพอประมาณเสีย จะได้พบสุขอันไพบูลย์.

 

              ความหมาย สละสุขเล็กๆน้อย เพื่อที่จะได้พบสุขอันยิ่งใหญ่มั่งคง, สละสุขเล็กๆน้อยๆของตนเพื่อความสุขของส่วนรวม.สละสุขเล็กๆน้อยๆที่เกิดจากการทำตามอำนาจกิเลส เพื่อแสวงหาสุขอันเกิดจากความสงบ ซึ่งเป็นความสุขที่ประเสริฐ (ไพบูลย์)

          เสียเอ๋ยเสียสละ                  เป็นจาคะเพิ่มสุขทุกวิถี

ปราชญ์ย่อมแบ่งสรรปันสุขทุกนาที     เพื่อสุขมีทั่วหน้าประชากร

เมื่อผู้น้อยมีสุขทุกถิ่นฐาน                 ปราชญ์ย่อมเบิกบานกว่าเก่าก่อน

เสียสละมวลกิเลสอันเร่าร้อน             สุขสงบทบย้อนผู้ป้อนเอย

    เสียเอ๋ยเสียสละ                  อันทางพระท่านว่าพาสุขสันต์

เมื่อเรามีเราเอื้อเพื่อแบ่งปัน        สุขมหันต์แก่ผู่รับซับไมตรี

ถึงไม่มีสิ่งไรให้จ่ายแจก            เพียงยิ้มแรกส่งไปในวิถี

เพียงผู้รับได้เห็นเป็นเปรมปรีดิ์    เพียงเท่านี้ก็ซาบซึ้งถึงใจเอย.

 

ไม่ตรงประเด็นครับ.. ดอกสร้อยคุณครูเพราะกว่า

   

ถ้าจะแต่งกลอนดอกสร้อยเกี่ยวกับบ้านผักกาดหญ้าจะแต่งว่าอย่างไรครับ ถ้าคุณครูว่างขอให้คุณครูแต่งเป็นตัวอย่างก่อน แล้วจะดูเป็นแนวทางครับ(จะลอก)  ประวัติบ้านผักกาดหญ้า

นมัสการพระคุณเจ้า

  •      ครูภาทิพแวะไปอ่านมาแล้ว 
  • พระคุณนำเนื้อหา หลายเรื่องไปปนไว้ในบันทึกนี้
  • ควรจะเป็นประวัติบ้านผักกาดหญ้าล้วนๆ นะคะ
  • ไม่น่าจะกลอนอื่น ๆ ที่ไม่เกี่ยวข้อไปแจมไว้
  • มันเหมือนกับว่าหนังสือชื่ออย่างหนึ่ง เนื้อในเป็นอีกอย่างหนึ่งค่ะ

 

  • กลอนดอกสร้อยไม่เหมาะกับการนำมาเขียนเล่าประวัติ
  • กลอนดอกสร้อยเหมาะสมสำหรับการตีกระทู้ความ กระทู้คำ ขยายความหมายของคำ
  • หากพระคุณเจ้าจะเขียน ก็เขียนเป็นกลอนธรรมดา เป็นตอน ๆ ไป
  • เช่น ประวัติการตั้งบ้านแปลงเมือง
  • บุคคลสำคัญ  พระผู้ใหญ่ที่เป็นที่ศรัทธาตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน
  • สถานที่ท่องเที่ยว หรือสถานที่สำคัญ
  • ของดีในท้องถิ่น
  • การเดินทาง
  • อาจจะใช้คำประพันธ์กาพย์ต่าง ๆ ก็ดีค่ะ กาพย์ยานี ๑๑ กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ กาพย์ฉบัง ๑๖

 

เนื่องในโอกาสสงกรานต์ วันปีใหม่ไทย ขออวยพรให้คุณครูและครอบครัวมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ปรารถนาสิ่งใดที่ประกอบไปด้วยธรรม ขอความปรารถนานั้น จงพลันสำเร็จทุกประการ

นมัสการพระคุณเจ้า

  • ขอบพระคุณค่ะ
  • วันนี้ครูภาทิพไปวัดโพธิเกษตร  (หยาดกวี)ซึ่งมีงานสรงน้ำพระพุทธรูป  รดน้ำผู้สูงอายุ และงานสมโภชฉลองสมณศักดิ์ พระครูเกษมทัศนคุณ  ที่ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์และเลื่อนเป็น พระครูสัญญาบัตร เจ้าคณะอำเภอชั้นพิเศษ ในพระราชทินนามเดิม   ในงานนี้มีแจกหนังสือคำกลอนของพระครู หรือ  (หยาดกวี) ด้วยค่ะ
  • ทำให้ระลึกถึงพระคุณเจ้าที่ครูภาทิพได้เคยแนะนำให้เข้าไปอ่าน

                                                     

คุณครูได้มาเยอะมั้ย ถ้าได้มาหลายเล่มอยากจะขอสักเล่ม ถ้าจะกรุรุณาก็ขอขอบคุณมากๆครับ ถ้ามีน้อยก็ไม่เป็นไรครับ เอาบุญมาฝากบุญ เป็นไฉน และ สงกรานต์-การบวช

ได้มา คนละ ๑ เล่มค่ะ ไม่กล้าขอเพิ่ม แต่กลอนที่นำมาลง เป็นกลอนที่ลงไว้ที่หยาดกวีนั่นล่ะค่ะ

ขอบคุณดอกไม้กำลังใจ จาก ศน.ลำดวนมาก ค่ะ

, Ico24 ลำดวน,  .    

                             อปฺปมาเทน สมฺปาเทถ

                   จงยังความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเถิด

มาเยี่ยมคุณครู หลังสงกรานต์ คุณครูคงจะสบายดีนะ  เมื่อสงกรานต์คงจะมีลูกศิษย์มารดน้ำขอขมา ขอพร อวยพรนะครับ..ขอให้คุณครูมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง..

 

นมัสการพระคุณเจ้า

  • ขอบพระคุณค่ะ
  • ลูกศิษย์ที่ทำงานแล้วนัดเลี้ยงรุ่นและเชิญครูภาทิพไปร่วมแต่วันสงกรานต์เป็นวันครอบครัวที่ครูภาทิพมอบให้ แม่  วันที่ ๑๓-๑๔ จึงมีหน้าที่พาแม่ไปร่วมพิธีรดน้ำของวัดและชุมชนต่าง ๆ ทำมาเช่นนี้นานแล้วค่ะ
  • ตอนบ่ายของวันที่ ๑๔ ของทุกปี  ลูกหลานและเหลนของแม่จะมารดน้ำแม่  หากครูภาทิพไม่ติดภารกิจจำเป็นก็จะอยู่อำนวยความสะดวก  เป็นนานทุน เป็นตากล้อง
  • วันนี้ครูภาทิพ เพิ่งเข้าที่พัก ที่ กทม.  เพื่อมาประชุมปฏิบัติการ เรื่องการสร้างวัฒนธรรมการวิจัยในโรงเรียนค่ะ

ขอบคุณคุณครูที่ไปเยี่ยมและให้กำลังด้วยบทกลอน ช่วงนี้ฝึกเขียนกาพย์ยานี หวังไว้ว่าเมื่อเชี่ยวชาญจะเขียนกาพย์ยานีประวัติหมู่บ้าน แต่ตอนนี้มาส่งกาพย์ให้คุณครูตรวจครับ มันถูกต้องมั้ย คุณครูก็แนะนำได้ตามสะดวก.จักเป็นพระคุณยิ่ง

 

บ่เด่นเช่นจันทร์ฉาย            แต่คงคล้ายแสงหิ่งห้อย

แวดล้อมบุหลันลอย            เพียงเล็กน้อยชั่วครู่ยาม

หากจันทร์อยู่โดดเดี่ยว        จันทร์แรมเสี้ยวบ่งดงาม

ดาราช่วยหาบหาม              แวดล้อมตามศศิธร   

คราใดที่จันทร์ดับ               จะลาลับทิฆัมพร

มวลหมู่ดารากร                   มินิ่งนอนสาดแสงไป

..ที่จริงกาพย์นี้เขียนโต้กับคุณโยมจันทน์รักษ์

 

  • ขออนุโมทนาค่ะ งดงามทั้ง เสียง ภาษา คำ ความ และคมคิดค่ะ
  • ครูภาทิพไม่เคยไปอ่านงานของจันทน์รักษ์  แต่เคยอ่านกาพย์ยานีของครูอิงจันทน์

       ก็ไพเราะยิ่งเช่นกันค่ะ

  • กาพย์ยานี ๑๑ หากแต่งให้มีเสียงครุลหุบ้าง กึ่ง ๆ อินทรวิเชียรฉันท์จะให้ทำเสียงไพเราะยิ่งขึ้น   ซึ่งพระคุณเจ้าถนัดในเรื่องเสียง ครุลหุ อยู่แล้วสบายมาก
  • คงจะได้อ่านกาพย์ยานี ๑๑ เรื่องราวของท้องถิ่นเร็ว ๆ นี้
  • เสนอแนะ  หากเรื่องยาว  เพื่อไม่ให้ผู้อ่านเบื่อ  อาจสลับกับกาพย์ชนิดบ้าง นำเสนอเป็นตอน ๆ ไป

                                            

        ประเอ๋ยประมาท                  เพราะเผลอพลาดเพียงครั้งพังเสียหาย

ทั้งชีวิตทรัพย์สินแทบสิ้นกาย         อิสระภาพที่ยึดหมายก็มืดมน

ก่อนจะ"ขับ,ข่ม,ฆ่า"ตรึกตราบ้าง      ใช้สตินำทางทุกแห่งหน

ความประมาทนำพาฆ่าผู้คน            เตรียมตัวตนรอบคอบชอบนักเอย

 

                          ภาพจากhttp://www.enfababy.com/2009/community/momdiary/7797/20090710_RLDSK8.jpg

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท