ภารกิจในแดนกักกัน
สัมผัสได้ถึงกระแสความร้อนที่ส่งผ่านหลังมือที่แตะหน้าผาก ระยะนี้ภารกิจหลายเรื่อง แทรกผ่านเข้ามาให้คิด วิเคราะห์ วางแผน ดำเนินการ อย่างเร่งด่วน ราวกับจะทดสอบความแกร่งของพลังกาย-พลังใจ ที่นับวันจะถดถอยไปตามกาลเวลาและอายุขัยที่ล่วงเลย ภารงานแต่ละอย่าง กว่าจะดำเนินการแล้วเสร็จต้องใช้เวลายาวนานพอสมควร บางงานคิดว่ามันเสร็จสิ้นไปแล้วกลับมีปัญหาให้ตามแก้ไข บางงานอาจติดพันต่อเนื่องไปตลอดอายุขัยของการทำงาน ยามประสบปัญหาและอุปสรรค อาจเกิดความรู้สึกท้อแท้-เบื่อหน่าย แต่ประสบการณ์อันทรงคุณค่าที่ได้รับก่อให้เกิดพลังใจฮึกเหิม ลุยงานต่ออย่างไม่ลดละ เฉกเช่น ประสบการณ์ของการไปเยือนดินแดนแห่งการจองจำอิสรภาพ ที่เรียกว่า " คุก " ในวันนี้
ครั้งแรกรู้สึกอึดอัดและกังวลที่ต้องตัดเฉือนเวลาที่มีค่ายิ่งไปดำเนินกิจกรรมนี้ เนื่องจากภารงานเร่งด่วนที่จี้เป็นไฟลน กดดันให้เครียดกับข้อจำกัดของเวลาที่มีเหลืออยู่น้อยนิดแต่งานต้องเสร็จตามกำหนดการ
นัดหมายอาจารย์ชาวญี่ปุ่น ในเวลา ๑๐ โมงเช้าตามกำหนดการที่ผู้จะมารับนัดผ่านผู้บริหาร การรอคอยเป็นเวลานาน เพิ่มความรู้สึกไม่สบอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง ชาวญี่ปุ่นให้ความสำคัญกับเวลานัดหมายแม้แต่หน่วยวินาที ทั้งผู้เขียนและอาจารย์ชาวญี่ปุ่นต่างอยู่ไม่เป็นสุขด้วยความเสียดายเวลาที่เสียไปโดยได้ประโยชน์ไม่เต็มที่ แม้จะสามารถฆ่าเวลากับการส่งข้อมูลบางอย่างผ่านจดหมายอิเล็คทรอนิกส์ก็ตาม โทรฯถามเลขาฯผู้บริหารเมื่อเวลาผ่านเลยไปกว่า ๔๐ นาทีเพื่อตอกย้ำความแน่นอนว่า นัดหมายวันนี้ใช่หรือไม่
ตื่นเต้นเล็กน้อยที่ต้องก้าวสู่บริเวณกักกันผู้ต้องหา/นักโทษ ผ่านขั้นตอนตรวจสอบ ๓ ด่าน
ด่านแรก เขียนคำร้องขอพบผู้ต้องหา
ด่านที่สอง กรอกข้อมูลประกอบการเซ็นชื่อพร้อมรับบัตรอนุญาต และตรวจสอบเครื่องมือ/อุปกรณ์ (ไม่อนุญาตให้นำสิ่งใดเข้าไป ยกเว้นปากกาและกระดาษ)
ด่านที่สาม เขียนชื่อและเซ็นชื่อ บอกบทบาทของตน และลงเวลาเข้า-ออก
มองเห็นแปลงดอกดาวเรือง ซึ่งผลิดอกบานรับแสงตะวันอย่างสดชื่นอยู่ ๒ ข้างทาง สภาพแวดล้อมดูสะอาดสะอ้าน ไม่ได้แออัดหรือมองดูน่ากลัวอย่างที่คิด
*** คุณทนายความส่งเสียงเรียกเตือนให้เดินตามไปติดๆ ***
เดินไปนั่งเก้าอี้ที่จัดวางไว้หน้ากระจกใสที่กั้นแบ่งส่วนบนของผนังกั้นเขตแดน เจาะรูกลมๆเล็กๆ ให้เสียงสนทนาลอดผ่าน ชายหนุ่มชาวอาทิตย์อุทัยวัยประมาณ ๕๐ ปี สีผมเริ่มเปลี่ยนเป็นสีดอกเลา ยืนคอยอยู่อีกด้านหนึ่งเรียบร้อยแล้ว
คุณทนายความ ได้รับการติดต่อผ่านสถานฑูตญี่ปุ่นให้มาพบปะและพูดคุยกับผู้ต้องหาในคดีฉ้อฉล เพื่อหาทางแก้ไข และขอความร่วมมือไปทางโรงเรียนให้มาเป็นล่ามภาษาญี่ปุ่น ผู้เขียนขอให้อาจารย์ชาวญี่ปุ่นมาช่วยอีกหนึ่งคน เพื่อป้องกันความผิดพลาดที่อาจเกิดจากการสื่อสาร
" ผู้ต้องหาเสียงเบามาก ใช้คำศัพท์สมัยก่อนที่ยากมาก" อาจารย์ชาวญี่ปุ่นกล่าวให้ฟัง นั่นซินะ ขนาดผู้ใช้ภาษาเดียวกันยังกล่าวเช่นนี้ นับภาษาอะไรกับผู้เขียน
ผู้เขียนปฏิบัติหน้าที่เป็นผู้แปลความเป็นภาษาไทยถ่ายทอดให้คุณทนายความรับทราบอีกต่อหนึ่ง
หลังจากการสนทนา มองเห็นประกายความหวังฉายออกมาทางแววตาของผู้ต้องหา อย่างเห็นได้ชัด
เขายืนยันว่า ไม่ได้ทำผิดดังข้อกล่าวหา จึงอยากได้อิสระโดยเร็ว โดยขอร้องให้คุณทนายความไปศึกษาข้อมูลและเรื่องราว และรับว่าความให้ เพื่อหาทางช่วยเหลือต่อไป
นึกถึงคดีความต่างๆ ที่เคยรับรู้ผ่านสื่อหลายแขนง คดีหนึ่งๆ กว่าจะพิสูจน์ข้อเท็จจริงและปิดคดีได้ ใช้เวลาเนิ่นนานเป็นสิบปี ผู้ต้องหาบางคนอาจจบชีวิตในคุก บางคนกว่าจะได้รับอิสรภาพ อนาคตดับวูบเพราะถูกสังคมพิพากษาไปเรียบร้อยแล้ว หรืออาจถูกปิดโอกาส-หมดเวลาที่จะสร้างอนาคต หากเขากระทำผิดจริงนับว่าสาสมกับการรับกรรม แต่หากเขาเป็นผู้บริสุทธิ์ จะทวงคืนโอกาสได้อย่างไร
ณ นาทีนี้ไม่รู้สึกเสียดายเวลาที่ไปปฏิบัติภารกิจในแดนกักกัน เกิดความรู้สึกดีใจที่มีส่วนช่วยเหลือสังคมมาทดแทน
ขอขอบคุณผู้เข้ามาเยี่ยมชมทุกท่านนะคะ
ความเห็น (4)
ภาพล่างนี้คน(เยี่ยม)คุกทั้งนั้นใช่ไหมครับ อิอิ ล้อเล่นครับ
อาจารย์โสภณคะ
*** การไปศึกษาและมองชีวิตอีกหลายแง่มุม ช่วยให้เราได้สติ-เตือนใจ มากขึ้นนะคะ ขอบคุณอารมณ์ขันยามค่ำคืนนี้ค่ะ อิอิอิ! ***
ขอขอบคุณนะคะ
สวัสดีค่ะ
เป็นการปฏิบัติภารกิจอีกรูปแบบหนึ่งของครูนะคะ
สบู่มะขามขัดผิวใยบวบ
ของฝากจากเมืองอุตสาหกรรมเชิงนิเวศน์ค่ะ
คุณ KRUDALA คะ
*** งานของครูจับฉ่ายจริงๆ ค่ะ แต่ก็สนุกกับประสบการณ์แปลกใหม่ ซึ่่งบางครั้งเกิดประโยชน์ต่อสังคมและส่วนรวม ขอบคุณ คุณ KRUDALA นะคะ ***
ขอขอบคุณนะคะ