...ใครคิดถึงใคร... เป็นประโยคที่ถามตัวเองเมื่อเด็ก ๆ ในห้องเรียนกำลังจะต้องจากไปเรียนในขั้นเรียนที่สูงขึ้น เด็ก ๆ หลายคนยังสงสัยอยู่ว่า หนูเรียนขึ้นไปตั้งหลายชั้นทำไมคุณครูยังสอนอยู่ที่เดิมคะ...(อธิบายกันล่ะคะ)...บางครั้งถึงกับฝันเห็นเด็ก ๆ หลายวันติดกันในช่วงปิดภาคเรียน...แต่สิงหนึ่งที่ให้คำตอบได้ว่า ใครคิดถึงใคร...คือเราคิดถึงกัน..ก็ลูกศิษรุ่นแรกตอนนี้เรียนมหาวิทยาลัยรามคำแหงแล้วยังโทรศัพย์มาหาครู...คุณครูก็คิดถึงทุกคนค่ะ...เด็กที่เคยสอนตั้งแต่ ป.1ก็ยังวิ่งมาขอจับมือ..พูดคุยเสมอ.และบอกว่าคิดถึงครู..
วันหนึ่งช่วงเวลาบ่าย คุณครู น.1และครูน.2 กำลังปรึกษากันเรื่องงานที่เรียนในวันเสาร์-อาทิตย์ระดับปริญญาโท...เด็กน้อย ป.1 ที่เรียนกับครูน.1มาก่อน และเลื่อนขึ้นมาเรียนกับครูน.2 เดินผ่านมาพอดี จึงทักทายด้วยความคุ้นเคยว่า
1. คุณครูคะ เล่นเกมหรือคะ
*..ครูตอบ..เปล่าค่ะคุณครูทำงาน..
2. งานอะไรคะ(ถ้าอธิบายมากงานคงไม่ได้ทำ)...
*การบ้านคุณครูค่ะ..
3.ทำไมคุณครูมีการบ้านคะ...
*คุณครูเรียนหนังสือก็มีการบ้านซิคะ...
4.อีกไม่กี่ปีหนูก็จะจบแล้ว คุณครูยังเรียนไม่จบหรือคะ...(พอดีเสียงออดดังขึ้นให้เด็ก ๆ เขียนบันทึกรักการอ่าน..เฮ้ย...เสียงออดช่วยชีวิตครูไว้จริง ๆ เด็กน้อยจึงได้คำตอบว่า ครูเรียนไม่จบ)..สวสดีค่ะ
ไม่มีความเห็น