ปรัชญาชีวิต"คาลิล ยิบราน"ตอนที่16
ความปวดร้าว
แล้วหญิงคนหนึ่งพูดขึ้นว่า
ได้โปรดกล่าวถึง ความปวดร้าว
และท่านกล่าวว่า
ความปวดร้าวของเธอ
คือการแตกออกของเปลือกหุ้มความเข้าใจแจ้งของเธอเอง
เธอจักต้องรู้จักความปวดร้าว
เช่นกับที่เปลือกของเมล็ดพฤกษาจะต้องแตกออก
เพื่อให้ใจกลางของมันได้รับแสงอรุณ
และถ้าหากเธอสามารถกระทำดวงใจ
ให้ตื่นต่อความประหลาดมหัศจรรย์ในทุกวันของชีวิตได้แล้ว
เธอก็จะพบว่า ความปวดร้าวนั้น
น่าพิศวงไม่น้อยกว่าความปราโมทย์เลย
และเธอก็ยอมรับฤดูกาลของดวงใจ
ดังเช่นที่เธอได้ยอมรับฤดูกาล
อันเวียนผ่านไปบนท้องทุ่งของเธอฉะนั้น
และเธอก็เฝ้าพินิจอย่างสงบดื่มด่ำ
ตลอดเหมันตกาลของความทุกข์ระทมของเธอเอง
ความปวดร้าวของเธอนั้น
เป็นส่วนใหญ่ที่เธอได้เลือกเอาเอง
มันเป็นยาขมซึ่งแพทย์ภายในเธอ
ใช้รักษาอาตมันของเธออันเจ็บป่วยอยู่
ดังนั้น ขอจงวางใจในแพทย์นั้น
และจงดื่มโอสถของเขาด้วยความสงบอันดื่มด่ำเถิด
เพราะว่ามือของเขานั้น แม้หนักและกระด้าง
แต่ก็เคลื่อนไหวนำไปด้วยหัตถ์อันอ่อนโยนของอจินตภาวะ
และถ้วยยาที่เขานำมานั้น
แม้ว่ามันเผาไหม้ริมฝีปาก
แต่ก็ปั้นขึ้นจากดินซึ่งพระองค์ได้ทำให้เปียกชุ่ม
ด้วยน้ำพระเนตรของพระองค์เอง
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น