'''''ฉันเกลียดความรัก.....
ในค่ำคืนความมืดมิดมาเยือน แสงสีเหลืองนวลของดวงจันทร์สาดส่องหน้าต่างทอดยาวเป็นเงาสลัวปนเสียงละอองฝนที่โปรยปรายท่ามกลางสายลมของฤดูหนาวของปลายเดือนธันวาคม
จะปีใหม่แล้วสิน่ะ.....ฉันแก่ขึ้นอีกปี...รำพึงรำพันอยู่ในใจท่ามกลางสายฝนของฤดูหนาว
ใครๆก็ชอบส่งความสุขส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ มอบของขวัญและมอบความรักคำอวยพรต่อกัน
แต่สำหรับฉัน วันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่พรากคนที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิตไปจากหัวใจถึงสองคน พ่อคือคนหนึ่งในนั้น
|
|
|
|
คนอีกคนคือคนที่ฉันรอมาเกือบครึ่งชีวิตกับพันธะสัญญาและความทรงจำมีคนหลายคนมักบอกว่ารักครั้งแรกมักอยากจะลืมฉันคงเป็นหนึ่งในนั้นที่ยึดมั่นคำสัญญาและความรัก การรอคอยของใครอีกคนที่กลับมาในช่วงปีใหม่ของทุกปีแต่กลับมีแต่ความว่างเปล่าไร้เงาของใครอีกคน เคยนึกว่ากาลเวลาจะลบเลือนแผลใจได้แต่กลับยิ่งซุกซ่อนรุมทำร้ายให้บาดแผลเป็นรอยขนาดใหญ่กว่าเดิม
ความเห็น (3)
ใช่เลยครับ
ผมก็คนหนึ่งในฐานะพ่อ ตอนนี้ผมก็มีลูกสาววัย ๕ ขวบ ผมเรียกเขาว่า "เจ้าแมวน้อย" เพราะเขาจะขี้อ้อน อาจเป็นเพราะเขาเป็นลูกคนเดียว แต่ผมบอกตรงนี้เลยครับว่า ความรักระหว่าง พ่อ กับ ลูกสาว มันเป็นความผูกพันกันที่ยิ่งใหญ่มากๆ ผมไม่รู้หรอกว่าอนาคตจะได้อยู่กับเขานานแค่ไหน หรือเขาจะติดเพื่อนจนลืมผมไป แต่ตอนนี้เวลานี้คือปัจจุบัน เป็นช่วงเวลาที่ผมจะทำได้และทำให้ได้ดีที่สุดเท่าที่พ่อคนหนึ่งจะทำให้ลูกได้ และพร้อมเสมอที่จะให้อภัยในทุกๆเรื่องที่เขาทำไม่ดีกับเรา.....ผมอ่านเรื่องคุณกระต่ายใต้เงาจันทร์แล้วซาบซึ้งมาก น้ำตาซึมเลย ผมชื่นชมนะครับในความกล้าที่จะบอกถึงความรู้สึกลึกๆของคุณแล้วนำมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน และผมก็เชื่อด้วยว่าคุณพ่อของคุณก็คงรับรู้ได้โดยที่ท่านไม่เคยถือโทษโกรธคุณ ตรงกันข้ามท่านน่าจะดีใจเสียด้วยซ้ำที่ได้รับรู้ว่า
"คำสอนพ่อยังคงก้องที่สองหูรับและรู้ในทุกอย่างที่พ่อสอนลูกคนนี้อยู่เพื่อพ่ออย่างแน่นอนทำตามสอนเหมือนพ่อหวังอย่างตั้งใจ"
ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ
สวัสดีคะคุณธนากรณ์ ใจสมานมิตร
พ่อคือทุกอย่างในชีวิตคะเป็นความผูกพันธ์ ความรัก ที่กาลเวลาไม่สารถพรากความทรงจำที่เกี่ยวกับพ่อไปได้
ตั้งแต่เด็กๆพ่อไปไหนจะพากระต่ายไปด้วยแทบทุกที่ในใกล้ขึ้นปีใหม่จะปฎิบติธรรมเพื่อแผ่ส่วนกุศลให้พ่อจนเพื่อนๆว่าปีใหม่ทำไมไม่ยอมไปกินเลี้ยงสังสรรค์เข้าวัดทุกปี คุณคงเป็นพ่อที่รักลูกสาวมากเช่นกัน
กระต่ายขอให้คุณและครอบครัว พร้อมลูกสาวตัวน้อยๆพบแต่เรื่องดีๆๆในชีวิตคะ
ขอบคุณนะคะที่แวะมา ตอนที่กระต่ายเขียนเรื่องนี้และกลั่บมาอ่านทุกครั้งจะมีน้ำตาแห่งความคิดถึงพ่อตามด้วยเสมอคะ
ยามดับลับพ่อแล้ว เลือนเลย
คิดอยู่เหมือนดังเคย พ่อข้า
คำเคยกล่าวพิเปรย เปรียบว่า
รักพ่อรักสุดหล้า เทียบฟ้าเทียมดิน