บทเรียนเกี่ยวกับเรื่อง มิติทางด้านจิตใจจะวัดอย่างไร

                                                           “  อาจารย์บอกว่า HA ใช้  KPI ต้องปฏิบัติ แล้วจึงจะวัดได้ว่า  ทำได้หรือไม่ได้ ”

                                             “ ถ้าทำได้...ได้ระดับใดและ   ได้หรือไม่ได้เพราะอะไร ”

      “ มิติทางด้านจิตใจเราต้องมาเรียนรู้ด้วยตัวเองว่าทำอย่างไรให้เราเห็นความจริงที่เกิดขึ้น..กว่าจะรู้ต้องปฏิบัติ ”   

                                                                                                              โดย อรพรรณ  มันตะรักษ์                     

 

              ความรู้สึกนึกคิดเกิดจากการสร้างสมประสบการณ์การเรียนรู้ของเราเอง และการอบรมสั่งสอน เราไม่ค่อยมีเวลามาทำความเข้าใจตนเองในงานที่เราทำอยู่ทุกวัน  แต่คนอื่นจะเป็นเงาสะท้อนที่ดีให้กับเรา    บางครั้งที่เรารับฟังเรื่องราวต่างๆขอให้เราฟังว่ามันดีอย่างไร  ทุกวันนี้เราฟังแต่ข่าวร้ายจากชีวิตในงาน  เรารู้สึกว่าเขา ( ผู้ป่วย )เป็นงานของเราเป็นอาชีพของเราเท่านั้นหรือทำไมไม่คิดว่าเขาคือประสบการณ์ของเราเป็นสิ่งที่เขามาเพื่อให้เราเรียนรู้  

               เรารับรู้การมาของเขาในแง่ไหน เรารับรู้อย่างไรเมื่อผู้ป่วยคนหนึ่งเดินเข้ามาปฏิกิริยาของคนอื่นที่มองเราเป็นเช่นไร  หากเราจะทำอะไรสักอย่างขอเพียงให้ใส่ใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ฟังเขาให้มากขึ้นรับรู้ว่าฉันอยู่ตรงนี้โปรดฟังฉันและรวมถึงสิ่งที่ฉันไม่ได้พูด  มันยากตรงไหนที่จะรับฟังสิ่งที่คนอื่นๆพูด  เราสื่อสารในชีวิตจริงกับเขาอย่างไร.เราเคย  Make Sent ที่จะรับรู้เรื่องราวเล่านั้นหรือไม่

                 การที่เราทุกข์กับการทำงานคุณภาพ เพราะเราคิดว่าเรายังไม่งาม  เรายังไม่ได้ป้ายผ่านเรายึดแต่มาตรฐาน  เอกสาร CPG   ถ้าเราดูแลมาตรฐานให้มากขึ้นแล้วจะทำให้ทุกอย่างดีคงไม่ใช่   ที่สำคัญน่าจะอยู่ที่ว่าผู้ป่วยเหล่านั้นได้อะไรจากสิ่งที่เราทำ

               ถอยกลับไปตอนที่เราเริ่มต้นเป็นแพทย์ พยาบาลใหม่ๆความรู้สึกอะไรที่หายไปบ้าง  ความสามารถในการสะท้อนและรับรู้อะไรบางอย่างหายไปหรือไม่   วันนี้เมื่อเราเห็นเขาเพียงเรารับรู้ว่าเราเป็นผู้ดูแลรักษาคนไข้เหล่านั้นให้หลุดพ้นจากการเป็นทุกข์หรือเจ็บป่วยนั้นได้  หากไม่มีปัญญา เราย่อมไม่เห็นมันอย่างชัดเจน       

 

 “เราดูแลใครสักคนมองเพียงเขาเป็นผู้ป่วยที่มีทุกข์ที่เราจะได้มีโอกาสใช้ความรู้ที่ได้เรียนมาให้การช่วยเหลือและ  

  เขาเป็นครูให้เราได้เรียนรู้เขาให้ความเคารพนับถือเราในวิชาชีพของเรา...ทุกครั้งที่เราให้เราก็เป็นผู้ได้รับเช่นกัน ”

 

ปัญญาภาวนา     ทำให้จิตประภัสสรและทำให้เราเห็นถึงคุณค่าในตนเองและสิ่งที่ตนเองทำอยู่