ผมขอโทษ

ขณะนี้เป็นเวลา  13.35  น.  ของวันที่  21  ธันวาคม  2553  อากาศวันนี้เย็นสบายดีอยากให้มีอากาศแบบนี้ทุกวัน  ไม่ร้อนไม่หนาว  มีแสงแดดเวลาสายๆ  ตกบ่ายแดดร้อนพอที่จะอาบน้ำตามลำธารได้อย่างมั่นใจ  วันนี้ผมสอนชั้นม.4  เกี่ยวกับคำ  adjective   โดยให้นักเรียนได้เขียนประโยคบรรยายภาพโดยใช้คำ  adjective  นักเรียน  40  คน  สามารถเขียนได้ถูกต้อง  อีก  6  คน  ผมต้องอธิบายอีก  2-3  ครัง  จึงสามารถเขียนได้ถูกต้อง   ชั่วโมงที่  3-4  เข้าสอนห้องม.6/2  มีนักเรียนเข้าเรียนเพียง  6  คน    ที่เหลือ  20  คน  คงไปเล่นฟุตบอลที่สนามเหมือนเคย  เมื่อไหร่จะโตสักทีหนอ         ผมคิดในใจ  ขณะนี้ก็เทอมสุดท้ายของระดับมัธยมศึกษาตอนปลายแล้ว ผมดูเขา     เหล่านั้นไม่สะทกสะท้านใจเลย   จิตวิทยาที่เรียนมาก็ใช้มาเกือบหมดแล้ว  ต้องปล่อยให้ประสบการณ์สอนเขาเอง  ผมเห็นลูกศิษย์หลายคนแล้วที่ที่เรียนจบม.6  ออกไปแล้ว    ไม่ศึกษาต่อ  ทำตัวเป็นคนไร้จุดหมาย  พอเจอผมก็ยกมือไหว้บอกว่า  ครูครับผมเสียดายเวลา  ผมขอโทษครับที่ทำให้ครูผิดหวัง  ผมคิดอยากตอบเขาไปเหมือนกันว่า  ครูก็ต้องขอโทษที่ทำให้เธอเป้นคนดีไม่ได้   ผมบอกกับลูกศิษย์ว่า  ไม่เป็นไรหรอก  เธอมีเวลาที่จะทำดี  ทำเดี๋ยวนี้ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ทำ