สุนัขของฉัน
เมื่อวันอาทิตย์ที่ 21 พฤศจิกายน 2553 เป็นวันลอยกระทง ทุก ๆ คนคงมีความสุขกันมากมาย แต่สำหรับฉันไม่มีความสุขเลย เพราะว่าในละแวกบ้านของฉันจุดประกัดกันตั้งแต่เช้าจนค่ำ มีเสียงดังสนั่นหวั่นไหว จนแก้วหูแทบระเบิดเลยก็ว่าได้ จนทำให้สุนัขจำนวน 4 ตัว ที่ฉันกำลังเลี้ยงข้าวอยู่ตกใจวิ่งหนีไปทั้งหมด โดยข้าวมื้อนั้น ไม่มีสุนัขตัวใดได้กินข้าวเลย จนวันรุ่งขึ้น 22 พฤศจิกายน 2553 เวลา 07.00 น. สุนัขกลับมาเพียง 3 ตัว เท่านัน ส่วน อีก 1 ตัว ไม่ได้กลับมามีชื่อว่า น็อตแน็ต ฉันได้เดินตามหาบริเวณใกล้เคียง ถามเพื่อนบ้านก็ไม่มีใครพบเห็นเลย ฉันได้ฝากเพื่อนบ้านให้ช่วยดูโดยบอกลักษณะ สี เพศ ของน็อตแนต ถ้าใครพบเห็นช่วยบอกด้วย ฉันคิดถึงและรักน็อตแน็ตมาก ขอให้น็อตแน็ตกลับมาเร็ว ๆ แม่รักและห่วงใยน็อตแน็ตมาก ขอให้น็อตแน็ตได้รับรู้ด้วย ฉันโกรธทุก ๆ คนที่มีความคึกคะนอง เพราะประเพณ๊ลอยกระทงของไทย ไม่ใช่จุดประทัดแบบคึกคะนอง ใช้ขวดแก้ว กระป๋อง และอื่น ๆ อาจเกิดอันตรายต่อผู้อื่น เสียงดังรบกวนเพื่อนบ้าน เพราะทุกคนไม่รู้จักหน้าที่ของตนเองนั่นเอง
ทุกวันกลับจากทำงาน ฉันยังตามหาสุนัข (น็อตแน็ต) ของฉันที่หายไป และหวังว่าเขาจะกลับมาหาฉัน ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ ขอให้เขาปลอดภัย ๆ ๆ ๆ
ความเห็น (1)
เป็นธรรมดาของสุนัขจริงๆ ค่ะ แต่ที่บ้านนงค์แทนที่มันจะวิ่งหนีมันกลับหอนแข่งกับเสียงประทัดซะอีก ก็แปลกดีค่ะ