นกคูดเอย ขูดพร้าวเฉียวๆ นั่งกินคนเดียว ไม่ถ้าน้าเณรเรามั่ง น้าเณรไปไหน น้าเณร ไปไชโยไชยา ไปได้ลูกงัวมา อีริ่งหางดอก เที่ยงๆสายๆ ผูกย้ายไว้เรินนอกเรินใน
คางคูด คางคูด ดวงตามันปูด โอ้ว่าเจ้าคางคูด เด็กเอยค่ำแล้วอย่าหนีไปเที่ยว
จำไว้ให้ดีีีเดียวไปเจอคางคูด
อธิบายเพิ่มเติมหน่อยครับ เพราะนึกภาพนกไม่ออก อิอิ
อาจารย์ โสภณ นึกภาพนกคูดไม่ออก แต่ถ้าบอกว่านกกระปูด อาจารย์ก็ร้อง...ปัดโธ่
นี้คือความงามทางภาษาครับอาจารย์
ฮา...ของคนใต้มีพอได้หล็อกแหละ..