เหนื่อยนักก็พักก่อน

คำกลอน พักก่อน

วันเวลาผันผ่านไป

อดีตมิได้ถูกกำหนดมาให้ยึคติด

หากเเต่ถูกกำหนดมาเพื่อเป็น

บทเรียนแห่งชีวิตและอนาคต

ก็คือเรื่องของวันข้างหน้า  กาลเวลาที่ยังมาไม่ถึง

หน้าที่ของเรา

คือทำวันนี้ให้ดีที่สุด

เพื่อจะได้มีอดีตที่สวยสด

และมีอนาคตที่งดงาม

 

การเรียนรู้ที่จะดำเนินชีวิตนั้น

มีบางสิ่งที่จำเป็นต้องฝืนใจกระทำเหมือนกัน

เพราะคงไม่มีใครสามารถที่จะทำทุกอย่าง

ตามความต้องการได้ และคงมีบ้างบางครั้ง

ที่คนเราจะผิดพลาดในการเลือกทางเดินชีวิต

ด้วยความไม่เข้าใจชีวิตอย่างถ่องแท้

แต่สิ่งที่สำคัญในการก้าวเดิน

ไม่ใช่ความสำเร็จหรือพลั้งพลาด

แต่กลับเป็นจิตใจที่เข้มแข็ง

ไม่ย้อท้อต่ออุปสรรคนานาประการ

 

ปัญหาเป็นเรื่องธรรมดา

ที่ทุกคนมีโอกาสเจอะเจอได้เสมอ

ในการเดินทางของชีวิต

คนที่หนีปัญหาก็คือคนที่ขลาดเขลา

เพราะถ้าเขาจะลองหันหน้าเข้าสู้ปัญหาดูสักครั้ง

เขาก็จะพบว่า

ปัญหาทุกปํญหาถูกสร้างขึ้นมา

พร้อมกับแนวทางแก้ไข

เพียงแต่ว่า

เราจะต้องใช้สติและให้เวลาในการไตร่ตรอง

ซึ่งบางคนอาจใช้เวลามากหรือน้อย

นั่นก็ขึ้นอยู่กับวิจารณญาน

และความชำนาญในการแก้ปัญหา

 

 

 

 

สุภาษิตจีนบทหนึ่งกล่าวเอาไว้ว่า

“หนทางหมื่นลี้ เริ่มต้นที่ก้าวแรก”

ถ้าเพียงแต่จะปล่อยให้ผ่านตา

ก็คงจะไม่มีใครชื่นชมกับสุภาษิตนี้

หากจะเก็บมาตรองสักนิด

ก็จะเห็นความเป็นจริงที่ซ่อนเร้น

อย่าว่าแต่หนทางหมื่นลี้เลย

เพียงหนทางแค่สิบลี้ก็คงจะไม่มีทางไปถึงแน่นอน

ถ้าไม่มีการเริ่มต้นก้าวเดิน

เปรียบได้กับหลายต่อหลายคน

ที่มีความคาดหวัง  วาดฝันไว้มากมาย

แต่มิได้ลงมือกระทำ

ก็คงจะไม่ต่างอะไรกับหนทางหมื่นลี้ที่ไม่มีก้าวแรก

 

                         เกิดเป็นคน

            ต้องรู้จักคุณค่าของความเป็นคน

            และคุณค่าของคนนั้น

 ก็มิได้อยู่หรือวัดกันที่ชาติกำเนิดที่สูงกว่า

                         หากแต่ว่า

สิ่งที่นำมาซึ่งคุณค่าและความสำเร็จนั้น

               ขึ้นอยู่กับการเรียนรู้ชีวิต

               และเข้าใจตนเองต่างหาก

 

                         คนเราทุกคน

      ล้วนแล้วแต่มีคุณค่าในตัวของตัวเอง

ไม่ว่าจะเป็นหมอ ชาวนา หรือคนกวาดถนน

                 เพราะคุณค่าของคนเรา

                ไม่ได้อยู่ที่หน้าที่การงาน

                 หรือหน้ากากที่สวมใส่

                แต่หากอยู่ที่สำนึกในใจ

       และความตระหนักในหน้าที่ของตน

 

 

 

 

คนสองคน

อาจจะมองสิ่งของสิ่งเดียวกัน

ด้วยความรู้สึกที่แตกต่างกัน

นั่นก็ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ที่ผ่านมาในชีวิต

อย่าเอาความรู้สึกนึกคิดของ

เราไปตัดสินความรู้สึกนึกคิดของผู้อื่น

เพราะคนเราไม่เท่ากัน               

ไม่ว่าจะเป็นรูปร่าง

หรือสภาวะทางอารมณ์

 

คนทุกคนในโลกนี้

ไม่มีใครที่ดีไปหมดทุกอย่าง

และไม่มีใครที่เลวจนไม่มีช่องว่างเหลือให้ความดี

การที่ใครสักคนเลือกที่จะเป็น

คนดีหรือคนเลวนั้น

บางทีก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความต้องการของเขาเท่านั้น

หากต้องดูที่เหตุผล

และสภาวะการณ์ที่บีบบังคับด้วย

 

ทุกชีวิตที่เกิดมาและดำรงอยู่ในโลกนี้

ย่อมมีโอกาสที่จะพบเจอกับปัญหาด้วยกันทั้งสิ้น

หนักเบาก็แล้วแต่สภาพการณ์และวุฒิภาวะทางอารมณ์

คนที่ประสบความสำเร็จในชีวิต

ก็คือคนที่สามารถแก้ปัญหาต่างต่างให้ลุล่วงไปด้วยดี

และคนที่ไม่สามารถจะแก้ไขปัญหา

หรือยอมแพ้ต่อปัญหา

ก็จะถูกเรียกว่าเป็นคนที่ล้มเหลวในการดำรงชีวิต

แล้วคุณล่ะอยากถูกเรียกว่าเป็น “คนประสบความสำเร็จ”หรือ “คนล้มเหลว”

 

 

คนเราทุกวันนี้

มีชีวิตอยู่กับการแข่งขัน ทั้งกับเวลา คนรอบข้าง

หรือแม้กระทั่งตัวเอง  จนบางครั้ง

ลืมที่จะหยุดให้ชีวิตและความคิดพักผ่อน

ถ้าหากเราจะหยุดการแข่งขันลงสักชั่วขณะ

บางทีเราอาจจะได้พบว่า

แท้ที่จริงแล้ว สิ่งที่เราต้องการจะได้นั้น

มิได้มาด้วยการแข่งขันเสมอไป

 

 

ความคิดฝันของคนเรา

ถึงแม้ว่าจะเป็นสิ่งที่ดีแค่ไหน

แต่ถ้าไม่ได้รับการถ่ายทอดให้ออกมาสู่โลก

แห่งความเป็นจริงละก็

คงจะไม่มีค่าอะไร

เพราะไม่ว่าจะเป็นวันนี้หรือวันไหน

ก็จะยังคงเป็นได้แค่ความสำเร็จ

ในชีวิต

จึงไม่ใช่คนที่มีความคิดฝันที่ดี

แต่หากเป็นคนที่กล้าที่จะทำให้ความคิดฝันของตัวเอง

เป็นรูปร่างเป็นจริงขึ้นมาต่างหาก