หากไม่เกิดประโยชน์...เราพึงจะยินดีไปด้วยไหม?
ประโยชน์ในที่นี่ คงไม่ต้องมาสรรหาคำอธิบายว่าเป็นเช่นไร เพราะหากว่าได้ขึ้นชื่อว่า "ประโยชน์"นั้นย่อมจะสื่อไปในทางบวก ทางดี ทางสร้างสรรค์ หรือหากจะกล่าวในมิติแห่งความละเอียดนั่นก็คือ...การโน้มไปในทางธรรม ไม่ใช่ทางกิเลส
หากว่า...
มีบุคคลที่สภาวะแห่งจิตของเขายังวิ่งวนไปในทาง โลภ - โกรธ - หลง...อันแสดงออกมาทางกายและวาจาแล้ว เราพึงจะไปยินดีด้วยอยู่เหรอ? นี่น่ะเป็นความเข้าใจผิดของผู้คน ==> การกระทำและคำพูดที่ยังโน้มไปในทางโลภ โกรธ หลง หากว่าเรายิ่งไปชื่นชมยินดี นั่นน่ะยิ่งทำให้ระดับของโลภ โกรธ หลงมีเพิ่มมากขึ้น
ข้าพเจ้ามักได้ถูกต่อว่าเสมอว่า "ชื่นชม" ไม่เป็น นั่นน่ะเพราะข้าพเจ้าไม่รู้สึกชื่นชมคนที่กระทำหรือพูดตามกิเลส อันสื่อแสดงออกมาจากแรงผลักของความโลภ ความโกรธ หรือความหลง...โดยเฉพาะความลุ่มหลงนี่ หากว่ายิ่งไปชื่นชม เขาหรือเธอก็ยิ่งจะเตลิดไปกันใหญ่ในหนทางแห่งความหลงนั้น
ข้าพเจ้าจึงไม่นิยมชื่นชมคนที่ดำเนินตนเองไปตามกิเลส
หากแต่ว่าเขาหรือเธอ...ปรารถนาออกจากเส้นทางแห่งหมอกมัวนั้น ข้าพเจ้าก็พร้อมที่จะให้กำลังใจและชื่นชม...เขาหรือเธอเหล่านั้นอย่างเต็มเปี่ยม
๙ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๓
๙.๕๒ น.
กราบเรียน อาจารย์ ครับ
ผมมีความสุขครับ พยายามเข้า G2K ถ้าว่าง ครับ
เริ่มมีความผูกพัน ก่อนนอนคิดว่าจะเขียนอะไร ตื่นนอนก็เริ่มเขียน ถ้ามีโอกาสก็ลงในบล็อก
พยายามเขียนให้มีสาระ (ส่วนใหญ่ไม่มีสาระ ปล่อยไปตามอารมณ์) เพื่อมีคนผ่านมาอ่าน จะได้ประโยชน์จากผมบ้าง
ผูกพันที่ 2 คือ พยายามอ่านงาน "อาจารย์" ที่เป็นแรงบันดาลใจ และ "เพื่อนในแพลนเน็ต" และ "คนมาโพสต์"
แต่การตอบคนที่มาโพสต์ เป็นสิ่งที่ผมทำได้ไม่ดี ต้องกราบขออภัยทุกท่านด้วย
*****
อ่านบันทึกอาจารย์ ในแต่ละช่วงเวลา มีทั้งรอยยิ้ม ความเหงา ความเศร้า แต่ที่แน่ ๆ คือ ปัญญา ให้ทบทวนกับชีวิต
กราบขอบพระคุณ อาจารย์มาก ๆ ที่ได้อ่านของฟรี และดี ที่สุดในโลก
*****
วันนี้ ออกไปเก็บข้อมูลงานให้เพื่อน ที่เรียน ป.เอก "เรื่อง อยู่ดีมีสุขด้านสุขภาพของเกษตรกร"
พรุ่งนี้ วันอาทิตย์ มีนัดกับ "เจ้าตัวเล็ก" (พยายามจะไม่ได้รับงาน) ต้องไปส่งเรียน "เปียโน" ซึ่งบ้านครูห่างจากบ้านผม 20 กม.
ดูเขาก็ชอบเล่น และอ่อนโน๊ต พอได้ แต่ก็พยายามสอนให้เขาเป็นคนดี และแบ่งปันให้กับผู้อื่น.. ให้มากที่สุด
*****
ถ้าเขาโตขึ้น จะพยายามให้เขาเข้ามาอ่านบันทึก "อาจารย์"
เหมือนกับพ่อของเขา ที่ขอเป็นลูกศิษย์อาจารย์
เพราะสิ่งที่อาจารย์เล่าและเขียน ช่างงดงาม
สามารถทำให้เขาเป็นผู้รู้-ผู้ตื่น-ผู้เบิกบาน ได้ (บ้าง)
เพราะถึงเวลาที่ไม่มีผม และแม่ของเขา
เขาจะอยู่ในโลกต่อไปด้วยใจเปี่ยมสุขครับ
*****
กราบขอบพระคุณอาจารย์อีกครั้งครับ
พี่กะปุ๋มครับ
แอบมาติดตามอ่านบันทึกดีๆ นะครับ
น้องมองจิตใจของน้องอยู่เหมือนกัน ลางที บางช่วงก็เต็มไปด้วยกิเลสเหมือนกัน เนื่องจากพบกับ สิ่งเร้าที่มีผลต่อจิตใจ
แต่ลางที ถึงแม้จะไม่ทำร้ายใคร แต่มันทำร้ายตัวของน้องเองเพราะแรงกิเลสที่ครอบงำ อาจนำให้เราทำในสิ่งที่สิ่งที่คนอื่นเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่เราอาจเห็นเป็นเรื่องที่ใหญ่
น้อมรับและจะพยายามฝึกฝนนะครับ