อายุที่เราได้มา..คือกาลเวลาที่เราเสียไป

อยู่เพื่อก้าวหน้า...ใช่จะอยู่เพื่อแก่

             เวลาแห่งชีวิตทุกคนมีค่า..พึงใช้ชีวิตให้คุ้มค่า...การมีชีวิตอยู่จะสั้นหรือยาวไม่สำคัญเท่ากับอยู่อย่างทำประโยชน์   อยู่อย่างพัฒนา เพื่อก้าวไปสู่เส้นทางที่สดใส..จงอยู่อย่างต้นมะพร้าว  ยิ่งแก่ยิ่งมีแก่น..จะไม่อยู่อย่างมะละกอ  ถึงจะเติบโตมีดอกมีผล แต่ข้างในกลวง ล้มลงได้ง่าย  ..ดุจเหมือนคนขาดแก่นสารและรากฐานชีวิตที่มั่นคง..

               คนที่อยู่เพื่อก้าว...คือ วางตนอย่างพอประมาณ  พอดี  จะพูดจาพาที เน้นวจีที่สร้างสรรค์  ขยันอย่างฉลาด จะเอาเยี่ยงอย่างพึ่งที่ขยัน  มีระเบียบ  รู้หน้าที่